به گزارش تابناک جوان ، در اوایل سال ۱۸۸۴، روزنامه Colonist انگلیس در ویکتوریا، گزارشی از موجودی شبیه به گوریل را که در منطقه دیده شده منتشر کرد. سپس در سال ۱۹۵۸، روزنامه محلی هومبولد تایمز، در شمال کالیفرنیا، داستانی در مورد کشف رد پا‌های غول پیکر و مرموز در نزدیکی نهر بلوف کالیفرنیا منتشر کرد و به موجودی که آن را پاگنده می‌نامند، اشاره کرد.
طبق مجله اسمیتسونیان، در سال ۲۰۰۲، فرزندان ری والاس فهمیدند که رد پا در نزدیکی نهر بلوف شوخی پدر آن‌ها بوده است. اگرچه در آن زمان، پاگنده در فرهنگ عامه در سراسر قاره کاملاً جا افتاده بود. از زمان انتشار آن مقاله، تعداد زیادی ادعای دیگر درباره صدا‌ها، عکس‌ها، فیلم‌ها و شواهد پاگنده مطرح شده است.

 

تا کنون شایع‌ترین شواهد ارائه شده برای وجود پاگنده گزارش‌های شاهد عینی است. در سال ۲۰۱۹ گزارش شده است که در ۵۰ سال گذشته بیش از ۱۰ هزار گزارش شاهد عینی از این موجود در قاره ایالات متحده وجود داشته است. در این گزارش‌ها، پاگنده معمولاً حدود ۸ تا ۱۰ فوت (۲.۴ تا ۳ متر) قد دارد و پوشیده از مو می‌باشد.
متأسفانه، شواهد وجود پاگنده نیز از ضعیف‌ترین نوع شواهد است. پیش از این گزارش شده بود که گزارش‌های شاهدان عینی براساس خاطرات است و خاطرات قابل اعتماد نیستند به عنوان مثال، شاهدان وقایع مهم می‌توانند تحت تأثیر احساسات خود قرار بگیرند و ممکن است جزئیات مهم آنچه را که می‌بینند از دست بدهند. در همین راستا، مردم نیز اغلب توانایی خود را در به خاطر سپردن چیز‌ها بیش از حد ارزیابی می‌کنند. هنگامی که صحبت از رمز و راز‌هایی مانند پاگنده می‌شود، مغز انسان قادر به تشریح توضیحاتی در مورد رویداد‌هایی است که نمی‌تواند بلافاصله تفسیر کند و بسیاری از افراد به سادگی می‌خواهند وجود آن‌ها را باور کنند.
برخی از افراد ادعا می‌کنند که آواز‌های پاگنده را شنیده‌اند، از جمله زوزه، غرغر و فریاد. طبق گفته شاهدان، این موجودات با صدا‌های دیگری مانند چوب زنی نیز در ارتباط هستند. صدا‌های ضبط شده از این اتفاقات گه‌گاهی مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گیرد، اما این صدا‌ها را می‌توان به حیوانات شناخته شده‌ای مانند روباه یا کایوت نیز نسبت داد.
معروف‌ترین ویدیوی پاگنده یک فیلم کوتاه است که در سال ۱۹۶۷ توسط راجر پترسون و باب گیملین گرفته شده است. این تصویر، یک شکل بزرگ، تاریک، به اندازه انسان و با شکل و شمایل انسانی را نشان می‌دهد که در حال عبور از یک منطقه است، اما بعد‌ها این نظریه بیان شد که این ویدیو یک حقه برای جذب مخاطب و درآمدزایی است. با ظهور دوربین‌های با کیفیت در تلفن‌های هوشمند، عکس‌های مردم از ماشین، کوه، گل، غروب خورشید، گوزن و موارد دیگر در طول سال‌ها واضح و واضح‌تر شده است. اما پاگنده یک استثنا قابل توجه است.
توضیح منطقی این اختلاف این است که این موجودات واقعی نیستند و عکس‌های آن‌ها صرفاً حقه بازی یا شناسایی غلط است.
در کتاب "ردپا‌های بزرگ"، محقق باسابقه گروور کرانتز درباره مو‌های بزرگ پا، خراش پوست و خون این موجود بحث کرده است. طبق نظر کرانتز، سرنوشت این موارد این است که هیچ مطالعه علمی دقیقی دریافت نمی‌کنند، و مستندات آن تحقیق از بین رفته یا غیرقابل دستیابی است. در بیشتر مواردی که تجزیه و تحلیل‌های درست انجام شده است، موارد کشف شده از پاگنده یا ساختگی است و یا غیرقابل تشخیص است.
در سال ۲۰۱۴، تیمی از محققان به سرپرستی متخصص علوم ژنتیک برایان سایکس از دانشگاه آکسفورد انگلیس، تجزیه و تحلیل ژنتیکی بر روی ۳۶ نمونه مو را که ادعا می‌شود متعلق به پاگنده است، انجام دادند، نتایج نشان می‌دهند که تقریباً تمام مو‌ها مربوط به حیوانات شناخته شده‌ای مانند گاو، راکون، آهو و انسان است. دو نمونه از این موارد با خرس قطبی پارینه سنگی منقرض شده مطابقت دارند. این نمونه‌ها ممکن است از یک گونه خرس ناشناخته یا ترکیبی از خرس‌های مدرن تهیه شده باشد، اما از یک خرس بوده است، نه یک پاگنده.
ژنتیک دلیل دیگری برای تردید در وجود پاگنده ارائه می‌دهد. تعداد زیادی از پاگنده‌ها، برای تأمین تنوع ژنتیکی کافی برای حفظ جمعیت خود باید وجود داشته باشند. این احتمال نیز باید باشد که یک نفر از پاگنده‌ها توسط یک شکارچی کشته شود یا توسط یک راننده در یک بزرگراه مورد اصابت قرار گیرد، یا حتی در برخی از مواقع توسط یک کوهنورد یا کشاورز، به صورت مرده پیدا شود (به طور تصادفی، بیماری یا پیری)، اما هنوز هیچ اجسادی پیدا نشده است، مردم گاهی اوقات ادعا می‌کنند استخوان یا سایر اعضای بزرگ بدن پاگنده را پیدا کرده‌اند. به عنوان مثال، مردی در یوتا در سال ۲۰۱۳ آنچه را که تصور می‌کرد جمجمه فسیل شده پاگنده بود کشف کرد. یک باستان شناس تأیید کرد که این جمجمه فقط یک سنگ با شکلی عجیب و غریب است.

 

کلاهبرداران مشکل واقعی بودن پاگنده را پیچیده‌تر کرده‌اند. ده‌ها نفر به جعل چاپ‌ها، عکس‌ها و تقریباً هر نوع شواهد پاگنده اعتراف کرده‌اند. شخصی به نام رانت مولنس در سال ۱۹۸۲ فاش کرد که وی و دوستانش پا‌های بزرگ غول مانندی را تراشیده و از آن‌ها برای جعل رد پا استفاده کرده‌اند.
در سال ۲۰۰۸، دو مرد از جورجیا ادعا کردند که یک نمونه پاگنده کامل و منجمد دارند که در منطقه پیدا کردند. رویترز در سال ۲۰۰۸ گزارش کرد که پاگنده آن‌ها یک لباس گوریل است. تا زمانی که شواهد بهتر به دست نیاید، شواهد قدیمی دوباره مورد بررسی قرار می‌گیرند و تا زمانی که واقعی بودن پاگنده ثابت نشود، جستجو ادامه خواهد یافت.
به گزارش سی ان ان، جاستین همفری، نماینده مجلس اوکلاهما، پیشنهاد ایجاد یک فصل شکار پاگنده را در ژانویه، ۲۰۲۱ داد. همفری اظهار داشت که فصل شکار می‌تواند همزمان با یک جشنواره سالانه پاگنده باشد که در هونوبیا، اوکلاهما برگزار شود و به جذب گردشگران بیشتر به این منطقه کمک کند. مقامات گردشگری اوکلاهما بعداً در ماه مارس از ۲.۱ میلیون دلار پاداش برای دستگیری یک پاگنده خبر دادند.
شواهد علمی در مورد وجود یک پاگنده ممکن است دست نیافتنی باشد، اما احتمالا یک میمون غول پیکر و دو پا حداقل یک بار روی زمین قدم زده است. گونه‌ای منقرض شده از خانواده میمون‌ها وجود دارد به نام گیگانتوپیتکوس که حدود ۱۰ فوت (۳ متر) قد داشت و وزن آن نیز ۵۹۵ پوند (۲۷۰ کیلوگرم) بود. براساس شواهد فسیلی، گیگانتوپیتکوس در جنوب شرقی آسیا و نه آمریکای شمالی زندگی می‌کرد و صد‌ها هزار سال پیش منقرض شد. میمون منقرض شده بیشتر با اورانگوتان‌های مدرن مشابهت دارد تا انسان.
شما چه فکر می‌کنید، آیا پاگنده‌ها وجود دارند؟ یا اینکه این فقط یک داستان خیالی برای جذب مخاطب است؟