دستورکار انتخاباتی مذاکره وین

هادی محمدی در یادداشتی تحت عنوان «دستورکار انتخاباتی مذاکره در وین» نوشت: اظهارات مقام ارشد اروپایی در گفتگو با رویترز حاکی است که برنامه غرب در نشست وین این است که دو لیست فنی برای ایران و آنچه باید از تحریم‌ها لغو شود را تا قبل از ماه ژوئن و انتخابات ریاست‌جمهوری ایران تهیه کنند.
نکته قابل توجه آن است که مقامات اروپایی و امریکایی در جملاتی حساب‌شده و دقیق که دارای عقبه تفسیری و هدف‌گذاری شده‌ای است، مواضع خود را اعلام می‌کنند، که برای آشکارسازی مفاهیم آن باید در کنار دیگر گزاره‌های بنیادین آن‌ها قرار گیرند و همانند آنچه در برجام، کلاهی گشاد بر سر ایران رفت، یک‌بار دیگر، به خسارتی جدید تبدیل نشوند.
اولاً اینکه تحریم و استفاده از اهرم اقتصاد علیه کشورها، از سوی غرب، یک ابزار جنگی و راهبردی است که کشور‌های غربی این اهرم قدرت را به سادگی از دست نخواهند داد. ثانیاً اینکه مقامات امریکایی دولت بایدن، در جلسات استماع و دریافت تأیید کنگره در مسئولیت‌های خود، تأکید کرده‌اند که تحریم‌ها را لغو نمی‌کنند یا حداقل، بخش‌های اصلی آن را از دست نخواهند داد؛ لذا اگر امروز سخن از بازگشت به برجام می‌گویند یا وعده کاستن از تحریم‌ها می‌دهند به این دلیل است که از یک سو درمقابل قانون راهبردی مجلس ایران و کاهش الزامات برجامی ایران، در بن‌بست هستند و از سوی دیگر با عملیاتی شدن توافق راهبردی با چین و دیگر کشور‌های هدف، ابزاری ناکارآمد خواهند داشت؛ و نیز اینکه مقامات غربی به‌خوبی می‌دانند و ارزیابی کرده‌اند که اگر نتیجه انتخابات ایران، دارای ترکیب و رویکرد انقلابی باشد، مسیری بسیار خسارت‌بار خواهند داشت.
لذا اساساً گفتگو با کشور‌های اروپایی که خودشان بخشی از بدعهد‌ها هستند و به تعهدات‌شان عمل نکرده‌اند، همچنین پذیرش گفت‌وگوی غیرمستقیم با عنوان ۱+۴ و آژانس، سؤال‌برانگیز است.

آنچه از طریق مذاکرات پنهانی با اروپا یا امریکا انجام گرفته و به نشست وین منتهی شده دارای معانی و پیام‌های ویژه‌ای است.
اولاً اینکه این کار یادآور همان گفتگو‌هایی است که مقام ارشد دیپلماسی کشور با البرادعی تأکید می‌کرد که اگر توافق نشود گروهی رقیب در انتخابات ایران به قدرت می‌رسند لذا این تدارک مذاکراتی، بوی سیاسی و انتخاباتی می‌دهد و برخی اظهارات چند روز گذشته در کشورمان نیز، مؤید آن است.
ثانیاً به‌خوبی پیداست که یک روش گام‌به‌گام و حداقلی برای کاهش برخی تحریم‌های غیراساسی در مقابل توقف اقدامات اخیر ایران، در این سناریو دیده شده، تا برداشته شدن یا کاهش تحریم از مسیر مذاکره با غرب، امکانپذیر نشان داده شود تا اقتصاد و جامعه ایرانی را شرطی نمایند و برای احیای لیبرال‌های شکست‌خورده در ایران، ابزار و خوراک تبلیغاتی مهیا کنند.
اینکه موضوعاتی مانند پروتکل الحاقی و تصویب FATF و CFT را درکنار اهرم سیستم ماشه در برجام قرار دهند و روغن ریخته تحریم‌ها را تا حدودی کاهش داده یا به اجرای تدریجی موکول کنند و عملیاتی نشدن توافق راهبردی با چین و دیگر کشور‌های هدف را از طریق نفوذی‌های تابلودار تضمین کنند.
نشست وین، در صورتی که یک اراده برای تبصره‌پذیر کردن قانون راهبردی مجلس یا خطوط کلان اعلام شده رهبری، آن را هدایت نماید، یک سناریوی خطرناک در زمین انتخاباتی ایران و قابلیت چانه‌زنی دادن به اراده و راهبرد ایران درمقابل بدعهدی و غیرقابل اعتماد بودن امریکا و اروپاست، که هرگونه توافق جدید در وین را باید به نظارت دقیق در نظام و مؤسسات مسئول قرار دهیم.