مراسم آئینی "لیله صیام زکریا"

زنان بغدادی "سینی ها" را با شمع‌های تزئین شده، روبان‌های رنگارنگ، شاخه‌های سبز، و شیرینی‌ها و آجیلات خوشمزه پر می‌کنند، در حالی که کودکان برای جشن این شب مبارک طبل یا آنچه را که به گویش بغدادی (الدنابک) معروف است می‌کوبند.
برگزاری جشن در این شب و روزه گرفتن روز زکریا، تحقق نذورات زنانی است که پس از مدت‌ها انتظار، پسر به دنیا می‌آورند. سبب نام گذاری این جشن به نام "زکریا" آن است که حضرت زکریا (ص) در سن ۹۲ سالگی از پروردگار خود فرزندی طلب نمود در حالی که همسر ایشان ۹۸ ساله و عقیم بود خداوند به آنان پسری به نام «یحیی» عطا کرد و این معجزه باعث امید به بچه دار شدن زنان عقیم در تمام اعصار شد، بنابراین آن‌ها به احیای آیین آن روز متعهد شدند.
زنان نازا در این روز یک سینی پر از (شیرینی) و (الزرده) به معنای برنج به همراه شیر، انواع سبزیجات و میوه‌ها، و غذا‌های معروف بغداد مانند (الدلمه) و (الکلیجه) را به همراه شاخه‌های گل آماده میکنند. همچنین مادران عادت داشتند ظروف سفالی متشکل از یک کوزه برای هر پسر از فرزندان خود و یک کاسه برای هر دختر در نزدیکی سینی قرار دهند.
بغدادی‌ها این روز را با انجام مناسک خاصی جشن می‌گیرند، هرچند که برخی اعمال از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، در منطقه کاظمیه، زنان در یکشنبه اول ماه شعبان یک یا دو روز روزه می‌گرفتند و با نان جو و آب چاه افطار میکردند و علی رغم عدم وجود این سنت در حال حاضر، تعهد روزه داری همچنان پابرجاست.
"روز زکریا" عید شادی است که پیوند‌های اجتماعی و صله رحم در میان بستگان را تقویت می‌کند. بدون شک این روز، یک روز ویژه برای کودکان است. آن‌ها مشتاقانه منتظر آواز خواندن و خوردن غذا‌های مورد علاقه خود هستند. در این روز کودکان با نور شمع، عبارت زیر را همخوانی میکنند: "یا زکریا عودی علیه .. کل سنة وکل عام انصب صینیة".
با این حال به دلیل تغییر شیوه و شرایط زندگی، اجرای این سنت به تدریج در بغداد در حال کاهش است.