منشا موانع خودباوری برخی زنان کجاست؟
روانشناس بالینی نبود شناخت نسبت به توانایی‌ها را مانع اصلی برخی زنان در خودباوری دانست و گفت: منشا این عدم شناخت را نیز باید ابتدا در خانواده و سپس در جامعه جست.
حسن بهرامنی با یادآوری اینکه هر سازمانی نیاز به مدیر کل و مدیر داخلی دارد که مدیر کل تعیین کننده سیاست‌های کلی مجموعه و مدیر داخلی تعیین کننده نحوه اجرا و عملکرد و هماهنگی‌های داخلی است، افزود: در یک خانواده، زن نقش مدیر داخلی را ایفا می‌کند یعنی قدرتمندی و توانمندی او در این حد است که بتواند هماهنگی بین همه اجزا و اعضا را فراهم کند تا این مجموعه به سلامت به مسیر خود در جهت شکوفایی و رشد پیش برود.
وی درباره شرط موفقیت این مدیر داخلی در داشتن نقش، عملکرد و فعالیت موفق را اینگونه توضیح داد: زن می‌تواند با درایت، برنامه ریزی و ایجاد یک محیط امن و آرام زمینه رشد سایر اعضا را فراهم کند به شرط آنکه از خودباوری و اعتماد به نفس کافی برخوردار باشد یعنی نخست خود را باور کند و به قدرت‌ها و توانمندی‌های خود ایمان داشته و آن‌ها را شناسایی کرده باشد تا بتواند به خوبی و زمان مناسب از آن استفاده کند.
این روانشناس بالینی و فعال حوزه زنان با تاکید بر اینکه منظور اعتماد به نفس کاذب نیست بلکه خودبینی و خودباوری صحیح بر اساس توانمندی‌ها مدنظر است، خاطرنشان کرد: زن‌ها از نظر شخصیتی، ویژگی‌های خاص خود اعم از انجام دادن چند کار همزمان، داشتن حافظه خوب، توان مقابله و تحمل استرس بیش از مردان را دارند که با توجه به این ویژگی‌های شخصیتی، در صورتی که به اهمیت نقش خود در خانواده واقف شوند می‌توانند این جایگاه را برای خود بسازند و تصویب کنند.
بحران هویت و نبود اعتماد به نفس در زنان از کجا ناشی می‌شود؟
بهرامنی با بیان خانواده به عنوان یکی از اصلی‌ترین ارکان جامعه شامل زن، مرد و وابستگانی است که هر یک نقش و وظیفه خاص خود را بر عهده دارند، اظهار داشت: به باور ساده می‌توان گفت خانواده مانند یک خودرو است که اگر تک تک اجزای آن درست عمل کنند این مجموعه خوب عمل می‌کند.
وی موتور محرکه این خودرو را مادر عنوان کرد و در پاسخ به این پرسش که چرا اندک زنانی به جایگاه توانمندی و خودباوری می‌رسند، گفت: در طول تاریخ، دیدگاه‌های فرهنگی، سنتی و اعتقادی حاکم باعث شده که زنان خیلی پویا و فعال نمایش داده نشوند به گونه‌ای که حتی صدا زدن یک زن با نام پسر بزرگ او صورت می‌گرفت یعنی هویت او را گرفته بودند. صد البته با این اوصاف، یک زن هیچگاه نمی‌توانسته نقش و جایگاه خود را ایفا کند.
به باور این روانشناس، نداشتن شناخت نسبت به توانایی خود از دیگر دست انداز‌های رسیدن به خودباوری در میان زنان است که سرچشمه این خلاء از خانواده ناشی می‌شود یعنی زمینه‌ها و بستر‌های تربیتی که خانواده باید برای این دختر ایجاد کند تا به خودآگاهی برسد، فراهم نشده است.
بهرامنی توضیح داد: در خانواده‌ای که تفاوت‌های فاحش میان فرزند دختر و پسر قائل می‌شود و دختر را از امتیاز‌هایی که به پسر می‌دهد محروم می‌کند، دختر نسبت به خودباوری و کشف توانمندی‌های خود دور می‌ماند که متاسفانه این تاثیر تربیتی خود را در بزرگسالی نشان می‌دهد. به این معنا که دختر همانطور که در خانواده پدری جایگاه خوبی برای خود قائل نمی‌شوند وقتی وارد خانواده همسر هم می‌شود این جایگاه را برای خود قائل نمی‌شود، زیرا یاد نگرفته چکار کند یا چه بخواهد.
وی با تاکید بر اینکه با تعلیم و تربیت و آگاهی رسانی از بافت خانواده‌ها و جامعه می‌توان دختر را از دوران کودکی با ویژگی‌های خود آشنا و زمینه رشد او را فراهم کرد، تصریح کرد: وقتی جامعه حیطه و توانمندی لازم را برای اعضا فراهم کند یعنی جایگاه‌ها را طبقه بندی یا فیلتر نکند تا هر کس در هر جنسیتی که هست بتواند به جایگاه واقعی خود دست یابد زنان آن جامعه هم می‌توانند رشد و پیشرفت خوبی داشته باشد.
چرا زنان خود را در راه خانواده فراموش می‌کنند؟
بهرامنی در توضیح این پرسش که چرا زنان خود را در راه وقف خانواده فراموش می‌کنند، گفت: گاه شرایط به گونه‌ای چیده می‌شود که زن در خانواده و با توجه به موقعیتی که برای او فراهم می‌شود اجازه رشد پیدا نمی‌کند یعنی به یک باور فکری می‌رسد که زن خوب زنی است که باید اول به دیگران رسیدگی کند سپس به خود. به عنوان مثال وقتی غذا در سفر آورده می‌شود، حتما اول باید برای سایر اعضای خانواده باشد.
وی ادامه داد: در واقع محیط و آموزش‌هایی که ارائه می‌شود باعث تعالی فرد و رسیدن به جایگاه واقعی خود می‌شود. آموزش‌هایی که باید بخش عمده آن در خانواده دموکراتیک ارائه شود یعنی فرای جنسیت به افراد نگاه، خدمات و محبت بدون شرط ارائه شود.
به گفته این روانشناس، فرزندان این خانواده، همواره احساس آرامش و امنیت می‌کند و بسته به توانمندی که دارند امتیاز دریافت می‌کنند. بخشی دیگر از آموزش و فرهنگ سازی هم از طریق صداوسیما و رسانه ارائه می‌شود؛ با برنامه سازی‌ها و دادن نقش و جایگاه مناسبی که می‌تواند برای یک زن در نظر گرفت.
بهرامنی، بهره گیری از فضای مجازی را گزینه دیگر ارائه آموزش به خانواده‌ها و زنان دانست و گفت: الگوآفرینی و برجسته سازی زنان موفق در جامعه هم از دیگر راهکار‌های فرهنگ سازی و آشنایی زنان به توانمندی‌های خود است. این برجسته سازی زنان موفق با پخش اخبار و لحظه‌های پیروزی ماندگار آنان در فضای رسانه امکان پذیر است نه اینکه موفقیت‌های بانوان در عرصه‌های سیاسی، ورزشی و اجتماعی را صرفا در تیتر‌های خبر و بدون تصویر ببینیم.
وی درباره شرط موفقیت این مدیر داخلی در داشتن نقش، عملکرد و فعالیت موفق را اینگونه توضیح داد: زن می‌تواند با درایت، برنامه ریزی و ایجاد یک محیط امن و آرام زمینه رشد سایر اعضا را فراهم کند به شرط آنکه از خودباوری و اعتماد به نفس کافی برخوردار باشد یعنی نخست خود را باور کند و به قدرت‌ها و توانمندی‌های خود ایمان داشته و آن‌ها را شناسایی کرده باشد تا بتواند به خوبی و زمان مناسب از آن استفاده کند.
این روانشناس بالینی و فعال حوزه زنان با تاکید بر اینکه منظور اعتماد به نفس کاذب نیست بلکه خودبینی و خودباوری صحیح بر اساس توانمندی‌ها مدنظر است، خاطرنشان کرد: زن‌ها از نظر شخصیتی، ویژگی‌های خاص خود اعم از انجام دادن چند کار همزمان، داشتن حافظه خوب، توان مقابله و تحمل استرس بیش از مردان را دارند که با توجه به این ویژگی‌های شخصیتی، در صورتی که به اهمیت نقش خود در خانواده واقف شوند می‌توانند این جایگاه را برای خود بسازند و تصویب کنند.
بحران هویت و نبود اعتماد به نفس در زنان از کجا ناشی می‌شود؟
بهرامنی با بیان خانواده به عنوان یکی از اصلی‌ترین ارکان جامعه شامل زن، مرد و وابستگانی است که هر یک نقش و وظیفه خاص خود را بر عهده دارند، اظهار داشت: به باور ساده می‌توان گفت خانواده مانند یک خودرو است که اگر تک تک اجزای آن درست عمل کنند این مجموعه خوب عمل می‌کند.
وی موتور محرکه این خودرو را مادر عنوان کرد و در پاسخ به این پرسش که چرا اندک زنانی به جایگاه توانمندی و خودباوری می‌رسند، گفت: در طول تاریخ، دیدگاه‌های فرهنگی، سنتی و اعتقادی حاکم باعث شده که زنان خیلی پویا و فعال نمایش داده نشوند به گونه‌ای که حتی صدا زدن یک زن با نام پسر بزرگ او صورت می‌گرفت یعنی هویت او را گرفته بودند. صد البته با این اوصاف، یک زن هیچگاه نمی‌توانسته نقش و جایگاه خود را ایفا کند.
به باور این روانشناس، نداشتن شناخت نسبت به توانایی خود از دیگر دست انداز‌های رسیدن به خودباوری در میان زنان است که سرچشمه این خلاء از خانواده ناشی می‌شود یعنی زمینه‌ها و بستر‌های تربیتی که خانواده باید برای این دختر ایجاد کند تا به خودآگاهی برسد، فراهم نشده است.
بهرامنی توضیح داد: در خانواده‌ای که تفاوت‌های فاحش میان فرزند دختر و پسر قائل می‌شود و دختر را از امتیاز‌هایی که به پسر می‌دهد محروم می‌کند، دختر نسبت به خودباوری و کشف توانمندی‌های خود دور می‌ماند که متاسفانه این تاثیر تربیتی خود را در بزرگسالی نشان می‌دهد. به این معنا که دختر همانطور که در خانواده پدری جایگاه خوبی برای خود قائل نمی‌شوند وقتی وارد خانواده همسر هم می‌شود این جایگاه را برای خود قائل نمی‌شود، زیرا یاد نگرفته چکار کند یا چه بخواهد.
وی با تاکید بر اینکه با تعلیم و تربیت و آگاهی رسانی از بافت خانواده‌ها و جامعه می‌توان دختر را از دوران کودکی با ویژگی‌های خود آشنا و زمینه رشد او را فراهم کرد، تصریح کرد: وقتی جامعه حیطه و توانمندی لازم را برای اعضا فراهم کند یعنی جایگاه‌ها را طبقه بندی یا فیلتر نکند تا هر کس در هر جنسیتی که هست بتواند به جایگاه واقعی خود دست یابد زنان آن جامعه هم می‌توانند رشد و پیشرفت خوبی داشته باشد.
چرا زنان خود را در راه خانواده فراموش می‌کنند؟
بهرامنی در توضیح این پرسش که چرا زنان خود را در راه وقف خانواده فراموش می‌کنند، گفت: گاه شرایط به گونه‌ای چیده می‌شود که زن در خانواده و با توجه به موقعیتی که برای او فراهم می‌شود اجازه رشد پیدا نمی‌کند یعنی به یک باور فکری می‌رسد که زن خوب زنی است که باید اول به دیگران رسیدگی کند سپس به خود. به عنوان مثال وقتی غذا در سفر آورده می‌شود، حتما اول باید برای سایر اعضای خانواده باشد.
وی ادامه داد: در واقع محیط و آموزش‌هایی که ارائه می‌شود باعث تعالی فرد و رسیدن به جایگاه واقعی خود می‌شود. آموزش‌هایی که باید بخش عمده آن در خانواده دموکراتیک ارائه شود یعنی فرای جنسیت به افراد نگاه، خدمات و محبت بدون شرط ارائه شود.
به گفته این روانشناس، فرزندان این خانواده، همواره احساس آرامش و امنیت می‌کند و بسته به توانمندی که دارند امتیاز دریافت می‌کنند. بخشی دیگر از آموزش و فرهنگ سازی هم از طریق صداوسیما و رسانه ارائه می‌شود؛ با برنامه سازی‌ها و دادن نقش و جایگاه مناسبی که می‌تواند برای یک زن در نظر گرفت.
بهرامنی، بهره گیری از فضای مجازی را گزینه دیگر ارائه آموزش به خانواده‌ها و زنان دانست و گفت: الگوآفرینی و برجسته سازی زنان موفق در جامعه هم از دیگر راهکار‌های فرهنگ سازی و آشنایی زنان به توانمندی‌های خود است. این برجسته سازی زنان موفق با پخش اخبار و لحظه‌های پیروزی ماندگار آنان در فضای رسانه امکان پذیر است نه اینکه موفقیت‌های بانوان در عرصه‌های سیاسی، ورزشی و اجتماعی را صرفا در تیتر‌های خبر و بدون تصویر ببینیم.
ارسال نظرات