کشف یک کهکشان فسیلی در اعماق راه شیری
محققان موفق به کشف یک کهکشان فسیلی شدند که در اعماق کهکشان راه شیری پنهان شده است.
به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، محققان با جستجو در داده‌های جمع آوری شده از «آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت» (APOGEE)، موفق به کشف کهکشانی شدند که آن را یک «کهکشان فسیلی» می‌نامند و در اعماق کهکشان ما یعنی راه شیری فرو رفته است.
محققان می‌گویند که این کهکشان فسیلی ممکن است ١٠ میلیارد سال پیش زمانی که کهکشان راه شیری هنوز در مراحل ابتدایی بود، با آن برخورد کرده باشد. این کهکشان فسیلی «هرکول» نامیده شده است.
بقایای کهکشان فسیلی هرکول، حدود یک سوم هاله کروی کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما از آنجایی که این کهکشان در اعماق کهکشان راه شیری نهفته است، هیچ کس متوجه نشده بود که بقایای یک کهکشان باستانی در داخل کهکشان ما وجود دارد.
«ریکاردو اسکیاون» یک محقق از دانشگاه «جان مورس لیورپول» می‌گوید برای یافتن این کهکشان فسیلی، محققان مجبور به بررسی دقیق ترکیب شیمیایی و حرکت ده‌ها هزار ستاره بودند.
این کار به‌ویژه برای ستاره‌های مرکز کهکشان بسیار دشوار است، زیرا آن‌ها توسط ابر‌هایی از گرد و غبار میان ستاره‌ای از دید پنهان می‌مانند، اما آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت به محققان اجازه داد تا در این غبار نفوذ کرده و قلب کهکشان راه شیری را نسبت به گذشته بیشتر جستجو کنند.
آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه آپاچی پوینت به محققان اجازه می‌دهد تا با دریافت طیف نور ستاره‌ها در طیف نور نزدیک به مادون قرمز به جای نور مرئی که توسط گرد و غبار پنهان می‌شود، در غبار بین ستاره‌ای به جستجو بپردازند.
یافتن ستاره‌های غیرمعمول در قلب کهکشان راه شیری به یافتن سوزن در انبار کاه تشبیه می‌شود.
محققان برای جداسازی ستارگان متعلق به هرکول از ستاره‌های اصلی کهکشان راه شیری، از ترکیب شیمیایی و سرعت ستارگان که توسط آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت اندازه گیری شده است، استفاده کردند.
آن‌ها می‌گویند از ده‌ها هزار ستاره مورد بررسی، صد‌ها ستاره، دارای ترکیبات و سرعت شیمیایی کاملاً متفاوتی بودند.
به گفته محققان، آن ستاره‌ها از ستاره‌های کهکشان راه شیری چنان متفاوت بودند که فقط از یک کهکشان دیگر می‌توانستند به وجود آمده باشند.
یک مطالعه دقیق به محققان اجازه می‌دهد محل دقیق و تاریخچه این کهکشان فسیلی را ردیابی کنند.
محققان می‌گویند که این کهکشان فسیلی ممکن است ١٠ میلیارد سال پیش زمانی که کهکشان راه شیری هنوز در مراحل ابتدایی بود، با آن برخورد کرده باشد. این کهکشان فسیلی «هرکول» نامیده شده است.
بقایای کهکشان فسیلی هرکول، حدود یک سوم هاله کروی کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما از آنجایی که این کهکشان در اعماق کهکشان راه شیری نهفته است، هیچ کس متوجه نشده بود که بقایای یک کهکشان باستانی در داخل کهکشان ما وجود دارد.
«ریکاردو اسکیاون» یک محقق از دانشگاه «جان مورس لیورپول» می‌گوید برای یافتن این کهکشان فسیلی، محققان مجبور به بررسی دقیق ترکیب شیمیایی و حرکت ده‌ها هزار ستاره بودند.
این کار به‌ویژه برای ستاره‌های مرکز کهکشان بسیار دشوار است، زیرا آن‌ها توسط ابر‌هایی از گرد و غبار میان ستاره‌ای از دید پنهان می‌مانند، اما آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت به محققان اجازه داد تا در این غبار نفوذ کرده و قلب کهکشان راه شیری را نسبت به گذشته بیشتر جستجو کنند.
آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه آپاچی پوینت به محققان اجازه می‌دهد تا با دریافت طیف نور ستاره‌ها در طیف نور نزدیک به مادون قرمز به جای نور مرئی که توسط گرد و غبار پنهان می‌شود، در غبار بین ستاره‌ای به جستجو بپردازند.
یافتن ستاره‌های غیرمعمول در قلب کهکشان راه شیری به یافتن سوزن در انبار کاه تشبیه می‌شود.
محققان برای جداسازی ستارگان متعلق به هرکول از ستاره‌های اصلی کهکشان راه شیری، از ترکیب شیمیایی و سرعت ستارگان که توسط آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت اندازه گیری شده است، استفاده کردند.
آن‌ها می‌گویند از ده‌ها هزار ستاره مورد بررسی، صد‌ها ستاره، دارای ترکیبات و سرعت شیمیایی کاملاً متفاوتی بودند.
به گفته محققان، آن ستاره‌ها از ستاره‌های کهکشان راه شیری چنان متفاوت بودند که فقط از یک کهکشان دیگر می‌توانستند به وجود آمده باشند.
یک مطالعه دقیق به محققان اجازه می‌دهد محل دقیق و تاریخچه این کهکشان فسیلی را ردیابی کنند.
ارسال نظرات