بحران میانسالی و جراحی های زیبایی

مینا رشیدی، در گفتگو با مهر، گفت: با ورود فضای مجازی در زندگی و بروز اشکال مختلف خودشیفتگی برخی افراد در قالب نمایش زندگی‌های شخصی پرزرق و برق باعث شد تا اهمیت دادن افراطی به ظاهر و مادیات بیش از پیش گسترش یابد تا جایی که پیری و ورود به دنیای میانسالی برای خیلی‌ها امری ترسناک و وحشت آفرین قلمداد شود که البته همین امر باعث عمیق‌تر شدن بحران میانسالی شده است.

وی تصریح کرد: مقایسه‌های اجتماعی نه تنها باعث از بین رفتن اعتماد به نفس و مشکلات هویتی در بسیاری از افراد شده است بلکه موجب شده تا گروه میانسالان برای حفظ جوانی دست به اقدامات وسواسی در عمل‌های جراحی و عمل‌های زیبایی متعدد بزنند.

رشیدی با بیان اینکه استقبال بیش از اندازه به جراحی‌های زیبایی و پیکر تراشی غیرضروری نشانه فرار از پیری و پایین آمدن اعتماد به نفس است، افزود: انجام عمل‌های غیرضروری زیبایی، کاهش وزن در خانم‌های بالای ۳۵ سال و عضله سازی در آقایان بالای ۴۰ سال نشان می‌دهد که بحران میانسالی در این افراد تا حدی عمیق شده که وسواس زیاد نسبت به ظاهر در آنها کاملاً مشهود است.

وی ادامه داد: افرادی که دچار بحران میانسالی هستند گاهی برای فرار از واقعیت‌های سنی خود اقدام به تغییر دوستان قدیمی و قطع ارتباط با آنها می‌کنند چراکه آنها به دنبال فرد تازه‌ای برای دریافت احترام، محبت و توجه هستند و آنچه در رابطه دارند را ناکافی، ناامید کننده و اشتباه می‌دانند‎.‎

این روانشناس بالینی اضافه کرد: مقایسه‌های اجتماعی و الگوبرداری از زندگی افراد مشهور و سلبریتی اغلب باعث می‌شود که افراد دچار بحران میانسالی در روابط زناشویی خود با مشکل مواجه شوند زیرا باور دارند که سهم آنها از زندگی بیش از اینها بوده و به نوعی جوانی خود را در ازدواج ناموفقی به هدر داده اند که البته این نوع کمال گرایی نشانه ناامیدی آنها و حتی نشانه‌ای از شروع افسردگی است.

وی، خودشیفتگی، انتظارات غیر واقعی و تصمیمات عجیب و عجولانه را از دیگر نشانه‌های بحران میانسالی دانست و افزود: سن گریزی و نپذیرفتن واقعیت‌ها اغلب به شکل تصمیمات هیجانی و دینامیکی مانند تغییر پوشش، خرید اتومبیل های گران قیمت و یا تغییر وسایل منزل با گرفتن وام و قرض بروز می‌کند چون این افراد تشنه تازگی و گرفتن تحسین از دیگران هستند.

رشیدی خاطرنشان کرد: ناامیدی از آینده نیز مسئله تازه‌ای است که در بحران میانسالی دیده می‌شود. فرد هیچ چشم اندازی برای آینده نمی‌بیند و تلاش‌هایش برای بهبود زندگی را از دست می‌دهد. فکر کردن زیاد به مرگ نیز از عوارض بحران میانسالی است که مانع امید به آینده می‌شود و در نهایت فرد را دچار وسواس مرگ و حتی افسردگی می‌کند‎ به همین دلیل همواره پیشنهاد می‌شود افراد دچار بحران میانسالی به جای تخلیه روانی خود به شکل غلط، درصدد آموزش مهارت‌های برون رفت از این چالش باشند.