با کودک دروغگو چه کار کنیم؟

شقاقی در ادامه افزود: نوع دروغ انتقامی در کودکان از نفرت و ناراحتی آن‌ها نشئت می‌گیرد. مثلا کودکی برای انتقام از برادرش که او را دعوا کرده است، وقتی پدر به منزل باز می‌گردد، ماجرایی را همراه با دروغ علیه برادر به پدر می‌گوید. کودکان گاهی به خاطر ترس از محدود شدن شدید و همچنین قوانین سختگیرانه والدین یا تنبیه، دروغ می‌گویند، مثلا کودکی از ترس تنبیه مادر، شکستن ظرف را به گردن فرد دیگری می‌اندازد. دروغ فریبکارانه دروغی حساب شده است که برای فریب دادن دیگران استفاده می‌شود تا کودک آن چه را می‌خواهد به دست آورد. کودک از دروغ مصلحتی به منظور حفظ و مراقبت از فردی که دوستش دارد، استفاده می‌کند. مثلا بهم ریختن اتاق توسط خواهرش را به گردن می‌گیرد تا برای خواهرش مشکلی پیش نیاید.

او بیان کرد: کودکان برای اینکه بتوانند نشانه‌های دروغگویی خود را بپوشانند، بسیار ناتوان‌تر از بزرگسالان هستند؛ برخی از نشانه‌های دروغگویی که البته به صورت مجموعه‌ای مشاهده می‌شود، عبارت است از افزایش ضربان قلب، نفس نفس زدن، رنگ پریدگی، بی‌قراری و اضطراب، خشکی دهان، شتابزدگی و عجله، فراموشکاری، پنهان کردن دست‌ها، گاز گرفتن لب، پوشاندن بخشی یا نیمی از دهان به وسیله دستان و انگشتان و برقرار نکردن تماس چشمی است. این علائم نشانه قطعی برای دروغگویی کودکان نیست و ممکن است کودک به دلایل دیگری از جمله اضطراب یا ضعف در برقراری ارتباط مناسب با دیگران این علائم را از خود نشان دهد.

دلایل دروغگویی کودکان چیست؟

شقاقی تصریح کرد: تکرار دروغگویی کودکان معمولا به دلیل نداشتن اعتماد به نفس، ترس بیش از حد، جلب توجه به دلیل احساس کمبود عاطفه، آزمودن والدین خود، الگوگیری و تاثیرپذیری از رفتار‌های والدین، تلافی‌جویی و انتقام یا پایین بودن آستانه تاب آوری در برابر مشکلات و فرار از آن‌ها، سرکوب کردن احساس حقارت و محرومیت و در نهایت فرار از یک موقعیت اضطراب آمیز است.