در انتظار اشد مجازات برای مقصران قرارداد ویلموتس و بی‌سوادان
فدراسیون فوتبال ایران با محکومیتی سنگین در پرونده سرمربی پیشین خود رو‌برو شده و حالا باید با مقصران این فاجعه بزرگ برخورد شود.
تسنیم نوشت: روز گذشته حکم فیفا در خصوص پرونده شکایت مارک ویلموتس سرمربی پیشین تیم ملی از فدراسیون ایران صادر شد، حکمی عجیب و البته سنگین که می‌تواند تا سال‌های طولانی در یاد همه اهالی ورزش و طرفداران فوتبال باقی بماند. محکومیت ۶ میلیون و ۴۴۹ هزار یورویی که با مبلغ روز ارز به چیزی حدود ۱۷۰ میلیارد تومان می‌رسد.
وقتی رقم محکومیت ایران را در کنار مدت زمان حضور این مربی بلژیکی در ایران و نتایج تاسف بارش با تیم ملی قرار می‌دهیم، طبیعی که مغز‌مان برای پرداخت این همه پول بی‌زبان سوت بکشد، مخصوصا وقتی که به این مسئله فکر کنیم که با شکست تیم ملی مقابل بحرین و عراق کارمان برای صعود به جام جهانی چقدر سخت شده و به، اما و اگر رسیده است.
در اینکه افرادی که مسئول آوردن این مربی به ایران بودند باید معرفی و بازخواست شوند شکی نیست، اما بحث اصلی در این محکومیت، بندی در قرارداد ویلموتس است که فیفا را متقاعد کرده تا فدراسیون ایران را به پرداخت کل مبلغ قرارداد و جریمه محکوم کند. در یکی از بند‌های قرارداد آمده در صورت فسخ قرارداد باید دستمزد سه ماه «و یا یک مبلغ مشخص» به ویلموتس پرداخت شود. اضافه شدن همین چند کلمه نصفه و نیمه داخل پرانتز باعث شده تا حالا این محکومیت سنگین به فوتبال و کشور ایران تحمیل شود.
حال گزینه شکایت ایران به دادگاه عالی ورزش (CAS) باقی می‌ماند که شاید تیم حقوقی این پرونده بتوانند با دفاعیات بهتر این محکومیت را بازگردانند، البته این فقط یک فرض و احتمال است و با توجه به سابقه شکایت‌های ایران در CAS نباید حساب زیادی روی آن باز کرد و فقط می‌توان کورسوی امیدی به آن داشت تا حداقل چند ده میلیارد از کل مبلغ جریمه کاسته شود.
طبیعتاً و همانطور که انتظار می‌رفت بعد از صدور این حکم «کی بود کی بود، من نبودم»ها آغاز شده است. در ادامه پاسکاری مداوم بین نهاد‌ها و مسئولان تا جایی که در آخر یکی توپ را لو بدهد و مقصر اصلی شناخته شود. مسئله طبیعی این است که حتی اگر ما امید زیادی به برگرداندن این حکم در CAS داشته باشیم، باز هم دلیل بر آن نمی‌شود که مقصران اصلی و البته واقعی این جریان شناسایی و معرفی نشوند.
نهاد‌های نظارتی و بازرسی مدتی است که روی این قرارداد کارشان را آغاز کرده‌اند تا با روشن شدن موضوع با مقصران و متخلفان برخورد کنند. مسئله مشخص این است که حق فوتبال ایران خواهد بود که عوامل جریمه ۱۷۰ میلیارد تومانی را بشناسد. افرادی احتمالا طبق یک برنامه مشخص «یک مبلغ مشخص» را در قرارداد ویلموتس آورده‌اند و یا اینکه از روی ناآگاهی و بی‌سوادی مرتکب این اشتباه بزرگ شده‌اند. تفاوت این دو خیلی مهم است و باید حتما مشخص شود. مسئله مهم دیگر این است که انتظار می‌رود در روند رسیدگی به این پرونده با مقصران به صورت علنی و با اشد مجازات برخورد شود تا ویلموتس و پرونده‌اش درس عبرتی برای دیگران باشد.
فوتبال ایران مدتی است با سرپرست اداره می‌شود و این امید می‌رود که در انتخابات پیش رو افرادی بر مسند اداره فدراسیون و تشکیلات فوتبال ایران بنشیند که از سطح بالاتری در مدیریت برخوردار باشند و حداقل سواد بالاتری در حوزه فوتبال و مسائل حقوقی داشته باشند و البته اینکه برای امضای قرارداد‌های میلیون یورویی سرخود عمل نکنند و با افراد صاحب‌نظر مشورت کامل و جامع کنند، مدیرانی که به کوچک‌ترین مسائل هم اهمیت می‌دهند، مثل واژه‌های ریز داخل یک پرانتز!
وقتی رقم محکومیت ایران را در کنار مدت زمان حضور این مربی بلژیکی در ایران و نتایج تاسف بارش با تیم ملی قرار می‌دهیم، طبیعی که مغز‌مان برای پرداخت این همه پول بی‌زبان سوت بکشد، مخصوصا وقتی که به این مسئله فکر کنیم که با شکست تیم ملی مقابل بحرین و عراق کارمان برای صعود به جام جهانی چقدر سخت شده و به، اما و اگر رسیده است.
در اینکه افرادی که مسئول آوردن این مربی به ایران بودند باید معرفی و بازخواست شوند شکی نیست، اما بحث اصلی در این محکومیت، بندی در قرارداد ویلموتس است که فیفا را متقاعد کرده تا فدراسیون ایران را به پرداخت کل مبلغ قرارداد و جریمه محکوم کند. در یکی از بند‌های قرارداد آمده در صورت فسخ قرارداد باید دستمزد سه ماه «و یا یک مبلغ مشخص» به ویلموتس پرداخت شود. اضافه شدن همین چند کلمه نصفه و نیمه داخل پرانتز باعث شده تا حالا این محکومیت سنگین به فوتبال و کشور ایران تحمیل شود.
حال گزینه شکایت ایران به دادگاه عالی ورزش (CAS) باقی می‌ماند که شاید تیم حقوقی این پرونده بتوانند با دفاعیات بهتر این محکومیت را بازگردانند، البته این فقط یک فرض و احتمال است و با توجه به سابقه شکایت‌های ایران در CAS نباید حساب زیادی روی آن باز کرد و فقط می‌توان کورسوی امیدی به آن داشت تا حداقل چند ده میلیارد از کل مبلغ جریمه کاسته شود.
طبیعتاً و همانطور که انتظار می‌رفت بعد از صدور این حکم «کی بود کی بود، من نبودم»ها آغاز شده است. در ادامه پاسکاری مداوم بین نهاد‌ها و مسئولان تا جایی که در آخر یکی توپ را لو بدهد و مقصر اصلی شناخته شود. مسئله طبیعی این است که حتی اگر ما امید زیادی به برگرداندن این حکم در CAS داشته باشیم، باز هم دلیل بر آن نمی‌شود که مقصران اصلی و البته واقعی این جریان شناسایی و معرفی نشوند.
نهاد‌های نظارتی و بازرسی مدتی است که روی این قرارداد کارشان را آغاز کرده‌اند تا با روشن شدن موضوع با مقصران و متخلفان برخورد کنند. مسئله مشخص این است که حق فوتبال ایران خواهد بود که عوامل جریمه ۱۷۰ میلیارد تومانی را بشناسد. افرادی احتمالا طبق یک برنامه مشخص «یک مبلغ مشخص» را در قرارداد ویلموتس آورده‌اند و یا اینکه از روی ناآگاهی و بی‌سوادی مرتکب این اشتباه بزرگ شده‌اند. تفاوت این دو خیلی مهم است و باید حتما مشخص شود. مسئله مهم دیگر این است که انتظار می‌رود در روند رسیدگی به این پرونده با مقصران به صورت علنی و با اشد مجازات برخورد شود تا ویلموتس و پرونده‌اش درس عبرتی برای دیگران باشد.
فوتبال ایران مدتی است با سرپرست اداره می‌شود و این امید می‌رود که در انتخابات پیش رو افرادی بر مسند اداره فدراسیون و تشکیلات فوتبال ایران بنشیند که از سطح بالاتری در مدیریت برخوردار باشند و حداقل سواد بالاتری در حوزه فوتبال و مسائل حقوقی داشته باشند و البته اینکه برای امضای قرارداد‌های میلیون یورویی سرخود عمل نکنند و با افراد صاحب‌نظر مشورت کامل و جامع کنند، مدیرانی که به کوچک‌ترین مسائل هم اهمیت می‌دهند، مثل واژه‌های ریز داخل یک پرانتز!
ارسال نظرات
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
سرمایه های ملی رو به هر کس می خواهند می دهند. من که راضی نیستم.