دلیل غیبت «فیتیلهایها» در تلویزیون
محمد مسلمی با اشاره به اینکه از مدیران بپرسید که چرا امثالِ ما نیستیم و مثلِ گذشته به برنامههای کودک توجه نمیشود، تصریح کرد: باید از مدیرانمان بپرسید چه کار میکنند و به چه چیزها و کسانی فکر میکنند. چه چیز بهتر از اینکه حال مردم خصوصاً بچههای این سرزمین خوب باشد. وقتشان به درستی پُر شود، دست از این گوشی و شبکههای ماهوارهای با محتوای پوچ، بردارند. این سؤال را از مدیران داشته باشید که چرا بچهها را از تماشای برنامههای کودک محروم کردهاند؟ در این موقعیت ویژه که باید در خدمت بچهها و خانوادهها باشیم، بستری برای کار وجود ندارد. انگار برای تلویزیون مهم نیست که برنامه کودک داشته باشد! ما آمادگی اجرا و ساخت هر نوع برنامهای را داریم؛ همین چندی پیش "دوقلوها" را روی آنتن داشتیم و جالب است بدانید که بعد از گذشت ۶ ماه از پخش، هنوز با ما تسویهحساب نکردهاند.
وی افزود: من دلم میسوزد، واقعاً برنامههای کودک، مهجور واقع شده و به نقطه صفری رسیدیم که کار در خوری برای عرضه به کودکان نداریم. در شرایطی که بچهها مدرسه ندارند، بیرون از خانه نمیتوانند بروند و درگیر تلخیهای کرونا شدهاند، فاجعه است که دست روی دست گذاشتهایم؛ میبینم کودک ما به سمت ماهواره و محتواهای بیکاربرد گوشیهای تلفن همراه میرود. مدیران ما بدانند ما با بچههای معلول و سرطانی زندگی کردیم، به مناطق محروم و دورافتاده این سرزمین رفتهایم که تنها وسیله و ابزار ارتباطیشان، همین تلویزیون است. ما انگیزه ساخت برنامهمان به خاطر همین مردمان سرزمینمان است که دوست دارند برنامه خوب ببینند اما انگار برای مدیران ما مهم نیست.
این هنرمند حوزه کودک تأکید کرد: چه کار کنیم که همهچیز سلیقهای شده و این برای ما درد است. به نظرمن همه برای فرهنگسازی کودکان ایران وظیفه داریم، باید به فکر بچهها باشیم که فضای مجازی و ماهوارهای، به دنبال نابودی این فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی کودکاناند. واقعاً تلویزیون فضای برنامهسازی برای ما مهیا کند هیچوقت به مدیوم دیگری مثل سینمای خانگی نمیرویم و فکر میکنیم، چون ما خودمان را فرزند تلویزیون میدانیم. ما نباید در حقِ کودکمان ظلم کنیم، الگوهایشان را از درونِ شخصیتهای کارتونی و انیمیشنی خارجی پیدا کنند. در این روزگار تلخیهای کرونایی، به سمت ماهواره و فضای مجازی نروند و تلویزیون جمهوری اسلامی ببینند.
وی در پاسخ به این سؤال که اخیراً پیشنهادی برای ساخت برنامه کودک داشتید و یا پیشنهاد و طرحی به تلویزیون دادید، تصریح کرد: پیشنهاد نداشتیم اما پیشنهاد دادیم حداقل آرشیو برنامههای ما را بگذارید. ما که نباید التماس کنیم فضای برنامهسازی برایمان فراهم کنند. در شرایطی که سریالهای گریهدار با بودجههای وحشتناک به خورد مردم میدهند چه کار عروسکی میبینید که مثلِ دوران گذشته قصههای مجید، خانه مادربزرگه، محله بهداشت و محله بروبیا، بچهها را سر ذوق بیاورد. مگر چند گروه کاربلد در حوزه کودک داریم، چرا این سرمایهها را حفظ نمیکنیم؟ ما میتوانیم روی ناهنجاریهای جامعه، تغذیه، دین و درس بچهها با سیاستگذاریهای تلویزیون کار کنیم.