استفاده از نانوالیاف برای محافظت از فضانوردان و سربازان

یکی از مشکلات اصلی تجهیزات حفاظتی که فضانوردان، آتش نشانان یا سربازان از آن استفاده می‌کنند این است که این تجهیزات به اندازه کافی برای محافظت این افراد در برابر تهدیدات بالستیک و به طور معمول شرایط آب و هوایی سخت (بی‌نهایت گرم یا بی نهایت سرد) محکم و مناسب نیستند. علاوه بر آن بسیاری از تجهیزات حفاظتی امروزی از لایه‌های مختلفی از مواد مختلف ساخته شده است که این موضوع سبب سنگین شدن آن‌ها می‌شود تا جایی که تحرک کاربر را تحت تاثیر قرار می‌دهند و میزان تحرک آن را به شدت محدود می‌کنند. برای حل این مشکل محققان دانشگاه هاروارد به رهبری پروفسور"کیت پارکر" (Kit Parker) و با همکاری ارتش آمریکا و آکادمی نظامی ایالات متحده معروف به "وست پوینت" (West Point) ماده نانوالیافی چند منظوره با وزن سبک ایجاد کرده‌اند.

"کِولار" (Kevlar) و "تارون" (Twaron) دو محصول تجاری هستند که در تجهیزات محافظتی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند.

کِولار نام تجاری برای الیاف ساخته شده از پارا آرامید قوی و سبک است که با دیگر آرامید‌ها مثل نومکس و تکنورا ارتباط دارد. به‌طور معمول به صورت نخ یا پارچه‌های بافته شده یا به عنوان یک بخش از مواد کامپوزیتی استفاده می‌شود. تارون نیز یک الیاف آرامیدا است. الیاف آرامیدا (Aramid fibers) یک نوعی از الیاف مقاوم در برابر حرارت و الیاف مصنوعی قوی است. آرامیدا در هوا فضا و برنامه‌های نظامی، زره بالستیک و مواد مرکب بالستیک مورد استفاده در لاستیک دوچرخه کاربرد دارد، و یک جایگزین برای آزبست است.