تاثیر رازیانه بر تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک یک اختلال غدد درون‌ریز است. بیماران مبتلا به این سندرم در معرض خطر ابتلا به سرطان اندومتر، ناباروری، چاقی، فشار خون بالا و دیابت هستند. محققان در پژوهشی با عنوان " اثر ایمونومدولاتوری رازیانه در مدل حیوانی سندرم تخمدان پلی کیستیک" این موضوع را بررسی کرده‌اند.

در این پژوهش که توسط انسیه سیف امیرحسینی، علی گنجی، قاسم مسیبی و علی قضاوی از دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام شده، آمده است:« این بیماری هتروژن بوده و علت‌های مختلفی از جمله عوامل ایمونولوژیک، عوامل هورمونی و عصبی در ایجاد آن نقش دارند. سیستم ایمنی به واسطه فراخوانی سلول‌ها و مولکول‌های تنظیمی، به مقابله با متغیرهای سلولی در بدن می‌پردازد و میان پاسخ ایمنی موثر و واکنش‌های کنترل‌نشده تعادل برقرار می‌کند. یکی از سلول‌های اصلی تنظیمی لنفوسیت‌های Treg هستند که نقش مهمی در جلوگیری از التهاب دارند. مطالعات حاکی از این است که در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک Treg کاهش یافته و در نتیجه باعث التهاب می‌شود.»

نویسندگان این مقاله با توجه به اثرات ضدالتهابی رازیانه، هدف از این مطالعه را بررسی اثر عصاره هیدروالکلی رازیانه بر قدرت آنتی‌اکسیدانی سرم، میزان نیتریک اکساید و درصد سلول‌های Treg در مدل موشی سندرم تخمدان پلی‌کیستیک عنوان کردند.

در این پژوهش آمده است:« در این مطالعه از 18 سر موش ماده نابالغ 21 روزه با وزن حدود 14 گرم استفاده شد. موش‌ها به سه گروه شش‌تایی شامل گروه کنترل منفی، گروه کنترل مثبت و گروه درمانی با رازیانه تقسیم شدند. گروه کنترل منفی به مدت 21 روز 0.1 میلی‌لیتر روغن کنجد به صورت زیرجلدی دریافت کردند. گروه‌های کنترل مثبت و درمانی با رازیانه به مدت 21 روز، 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم در 0.1 میلی‌لیتر روغن کنجد برای القای PCOS دریافت کردند.»

بر اساس آن چه در این پژوهش آمده است، بعد از 21 روز گروه درمانی با رازیانه به مدت 21 روز 0.5 میلی‌لیتر عصاره رازیانه را با غلظت 500 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند.

در ادامه‌ی این مطالعه، سیکل جنسی موش‌ها و تخمدان‌های آن‌ها بررسی شد. پس از آن نیتریک اکساید و Treg هم مورد سنجش قرار گرفت.

در بخشی از این مقاله درباره نتایج پژوهش آمده است:« سیکل جنسی در گروه‌های درمان شده با رازیانه طبیعی شد. این گیاه به طور معنی‌داری باعث کاهش کیست‌های تخمدانی شد. غلظت نیتریک اکساید به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد و سلول‌های Treg نیز افزایش یافتند.»

این مقاله در اولین شماره‌ی بیست‌وسومین دوره‌ی مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک منتشر شده است.