برخورد صحیح رسانه با چهره‌هایش چگونه است؟
یک استاد ارتباطات درباره‌ی شیوه صحیح تعامل یک رسانه دیداری با چهره‌ها و سرمایه‌هایش گفت: میزان رضایت مخاطبان و همچنین محبوبیت، باید شاخص یک رسانه برای نحوه تعامل با آن چهره یا برنامه باشد.
مجید رضائیان ـ استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری ـ درباره‌ی چگونگی تعامل یک رسانه با چهره‌ها و سرمایه‌هایش به ایسنا گفت: نخستین شاخص در تعامل یک رسانه دیداری با چهره‌ها و ستاره‌های خودش، تعداد مخاطب آن برنامه است؛ یعنی توجه به این نکته که آن برنامه چقدر مخاطب دارد. دومین نکته میزان رضایت مخاطب از آن چهره یا برنامه است. زیرا فقط دیده شدن به معنای رضایت نیست بلکه به معنای بازدید است. مرحله بعد مقایسه با دیگر برنامه‌های تلویزیونی است. با بررسی این موارد میزان مخاطبان و رضایت آنها به‌دست می‌آید. رسانه‌ها بر اساس این اطلاعات تصمیم می‌گیرند که در مقابل آن برنامه یا چهره چه رفتاری را باید از خود نشان دهند. اگر تلویزیون با این سه شاخص حرفه‌ای برخورد کند دیگر با سرمایه‌ها و نیروهایش برخورد سلیقه‌ای نخواهد کرد و برخوردش متوازن و حرفه‌ای می‌شود.
نویسنده کتاب «تیترنویسی» افزود: در همه جای دنیا رسانه‌های دیداری اعتبار خود را می‌گذارند تا یک فرد چهره شود و وقتی آن فرد چهره شد این رابطه معکوس می‌شود و رسانه از اعتبار آن شخص بهره می‌گیرد.
این استاد ارتباطات اطلاع‌رسانی، سرگرمی و آموزش را به عنوان رسالت‌های اصلی یک رسانه برشمرد و درباره چگونگی افزایش اعتبار در یک رسانه دیداری توضیح داد: در بخش سرگرمی بخشی از سرمایه رسانه‌های دیداری مربوط به چهره‌هاست؛ یعنی رسانه دیداری با برنامه‌های چهره محور می‌تواند کارش را پیش ببرد. در بخش اطلاع‌رسانی یک رسانه هر چقدر قوی‌تر عمل کند و چگونگی و چرایی اتفاقات را برای مخاطب شرح دهد و به روزنامه‌نگاری تحلیلی پایبند باشد، موفق‌تر است. در بخش آموزش هم سرمایه اجتماعی زمانی بالا می‌رود که به مسائلی پرداخته شود که مردم با آنها درگیرند و به آن نیاز دارند. یک رسانه دیداری از هر کدام از این سه مورد که فاصله بگیرد طبیعتا با ریزش مخاطب روبرو شده و به اعتبارش لطمه وارد می‌شود. رسانه‌ها به طور کلی با این دید شناخته می‌شوند که تا چه اندازه با این سه رویکرد یعنی آموزش، اطلاع‌رسانی و سرگرمی به آزادی بیان پایبندند.
رضائیان در پایان درباره نحوه تعامل چهره‌ها با رسانه‌ای که با آن همکاری دارند هم گفت: چهره‌ها هم وقتی با یک رسانه شناخته می‌شوند و همکاری دارند چهارچوب‌هایی را باید در نظر بگیرند و موضع‌گیری مغایر با سیاست‌های کلی آن رسانه نداشته باشند. البته هر اظهار نظر معمولی به معنای خروج از این چهارچوب‌ها نیست و قرار نیست که افراد هیچ اظهارنظری نداشته باشند.
انتهای پیام
نویسنده کتاب «تیترنویسی» افزود: در همه جای دنیا رسانه‌های دیداری اعتبار خود را می‌گذارند تا یک فرد چهره شود و وقتی آن فرد چهره شد این رابطه معکوس می‌شود و رسانه از اعتبار آن شخص بهره می‌گیرد.
این استاد ارتباطات اطلاع‌رسانی، سرگرمی و آموزش را به عنوان رسالت‌های اصلی یک رسانه برشمرد و درباره چگونگی افزایش اعتبار در یک رسانه دیداری توضیح داد: در بخش سرگرمی بخشی از سرمایه رسانه‌های دیداری مربوط به چهره‌هاست؛ یعنی رسانه دیداری با برنامه‌های چهره محور می‌تواند کارش را پیش ببرد. در بخش اطلاع‌رسانی یک رسانه هر چقدر قوی‌تر عمل کند و چگونگی و چرایی اتفاقات را برای مخاطب شرح دهد و به روزنامه‌نگاری تحلیلی پایبند باشد، موفق‌تر است. در بخش آموزش هم سرمایه اجتماعی زمانی بالا می‌رود که به مسائلی پرداخته شود که مردم با آنها درگیرند و به آن نیاز دارند. یک رسانه دیداری از هر کدام از این سه مورد که فاصله بگیرد طبیعتا با ریزش مخاطب روبرو شده و به اعتبارش لطمه وارد می‌شود. رسانه‌ها به طور کلی با این دید شناخته می‌شوند که تا چه اندازه با این سه رویکرد یعنی آموزش، اطلاع‌رسانی و سرگرمی به آزادی بیان پایبندند.
رضائیان در پایان درباره نحوه تعامل چهره‌ها با رسانه‌ای که با آن همکاری دارند هم گفت: چهره‌ها هم وقتی با یک رسانه شناخته می‌شوند و همکاری دارند چهارچوب‌هایی را باید در نظر بگیرند و موضع‌گیری مغایر با سیاست‌های کلی آن رسانه نداشته باشند. البته هر اظهار نظر معمولی به معنای خروج از این چهارچوب‌ها نیست و قرار نیست که افراد هیچ اظهارنظری نداشته باشند.
انتهای پیام
ارسال نظرات