رنگونی، عجیب و غریب‌ترین سازه‌ی هندی دوره‌ی قاجار در جنوب ایران! +تصاویر
آبادان، سرشار از جاذبه‌های ناشناخته است و همین باعث می‌شود که سفر به این خطه از ایران‌زمین جذابیت به‌خصوصی داشته باشد. اینبار قرار است شما را با جاذبه‌ای عجیب در آبادان آشنا کنیم که به خصوص در این فصل که زمان خوبی برای سفر به این شهر جنوبی کشورمان است، بازدید از آن خالی از لطف نیست.
به گزارش تابناک جوان به نقل از لست سکند، مسجد جامع رنگونی‌‌ها یا رانگونیها در حدود سال 1300 در جنوب غربی پالایشگاه آبادان و درکنار اروند رود و نقطه‌ی صفر مرزی، همجوار با کشور عراق ساخته شد.
این مسجد با تقاضای عده‌ای از مسلمانان سنی مذهب شبه قاره‌ی هند که عمدتا مهاجرانی از اهالی رانگون میانمار بوده و در پالایشگاه نفت آبادان مشغول به کار بودند، احداث شد و به همین دلیل به نام مسجد رانگونیها شناخته شده است. همانطور که گفته شد، یکی از جاذبه‌های منحصر به فردی که در آبادان می توانید به سراغ آن بروید، مسجد رنگونی‌هاست که برخی آن را با نام مسجد رانگونی ها نیز می‌شناسند. پیشینه‌ی این بنای تاریخی به دوران قاجار باز می‌گردد و از آن روزگار تا به امروز در گوشه‌ای از جنوب ایران خودنمایی می‌کند.
مسجد رانگونی ها، به سبک معماری شبه قاره هند با گچبری‌هایی زیبا و برجسته و آرایه‌هایی سیمانی و منحصربفرد، دارای شبستان، حیاط اصلی و مأذنه و در پیشانی بنا، نقشینه‌ای منقش به بسم الله الرحمن الرحیم می‌باشد. تزئینات مسجد رانگونیها شباهت زیادی به گچ‌بری برهشته دارند با این تفاوت که با سیمان انجام گرفته و در واقع سیمان‌بری هستند.
یکی از ویژگی‌های بارز مسجد، محراب گلگونه‌ای است که به شیوه‌ی خاصی ایجاد شده است. محراب در میان انبوهی از اشکال هندسی و نقوش اسلیمی تزئین شده، رنگ‌های گوناگون و طرح‌های نقش بسته بر دیوارهای محراب، نمادی از بهشت برین است. متولی مسجد، شیخ عبدالرشید مندل بوده و امام‌های جماعت آن، شیخ قادری هندی، حاج آقا رنگونی و سپس محمد اسلم راجا بوده‌اند.
هزینه‌ی ساخت مسجد به عهده‌ی خود پاکستانی‌های کارمند و کارگر شرکت نفت بود و رانگونی‌های ساکن پاکستان نیز مبلغی را برای ساخت و ساز مسجد اهدا کردند. آنها معتقد بودند که با این کار مسجد برایشان حلال و عبادت کردن در آن مباح می شود. تعمیرات، بازسازی، رسیدگی به خرابی ها، پرداخت قبوض آب و برق و سایر خدمات را نیز شرکت نفت بر عهده گرفت.
تا مدت‌ها این مسجد، نمادی از همبستگی و گردهمایی پیروان اسلام بود و حتی اهل سنت آبادان، ایرانیان بلوچ، مسلمانان افغان، هندی، نپالی، پاکستانی، بنگلادشی، کشمیری و بنگالی در آن رفت و آمد داشتند. علاوه بر نمازهای روزانه، نمازهای جمعه، عید فطر و عید قربان و مراسم جشن مبعث پیامبر (ص) نیز در این مسجد برپا می‌شد و این محل به آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان نیز اختصاص داشت. و این بود ماجرای این مسجد زیبا.