کپی کاری از ماه عسل جواب نداد
روز سه‌شنبه بعد از ظهر، نتیجه نظرسنجی مرکز تحقیقات صداوسیما در هشت روز اول ماه رمضان اعلام شد و نتیجه خیلی غافلگیرکننده و دور از ذهن نبود. سریال «زیرخاکی» و حضور موفق پژمان جمشیدی در این مجموعه مورد استقبال قرار گرفته و این سریال از لحاظ میزان بیننده به جایگاه اول دست یافت. در میان ویژه‌برنامه‌های افطار هم شبکه یک با برنامه «دعوت» در جایگاه اول قرار گرفته است. چرا ویژه‌برنامه‌های افطار امسال مورد توجه مخاطبان نبوده‌اند و راز «دعوت» چیست؟
ویژه‌برنامه‌ها ناموفق در جذب مخاطب
پس از برنامه «دعوت» که بیشترین میزان بیننده را در مقایسه با دیگر برنامه‌ها دارد، «مثل ماه» با اجرای رسالت بوذری تنها 9 درصد بیننده داشته و پس از آن برنامه «زندگی پس از زندگی» که دیروز در همین صفحه مفصل به موضوع متفاوت آن پرداختیم، با 5 درصد در جایگاه سوم قرار دارد. این عدد و رقم‌ها و میزان بینندگان برنامه‌های ویژه افطار در شبکه‌های مختلف، بار دیگر موضوع مهمی را یادآوری می‌کند: فرمول برنامه «ماه عسل» دیگر جواب نمی‌دهد و تلویزیون باید برای لحظات پیش از افطار، برنامه‌های جدیدی با موضوعات و ساختار متفاوت، تولید کند.
خانواده برگ برنده «دعوت»
سال گذشته برنامه «دعوت» با اجرای حجت‌الاسلام محمد برمایی، به عنوان ویژه‌برنامه افطار شبکه یک روی آنتن رفت و امسال هم سری دوم آن ساعتی پیش از افطار پخش می‌شود. حجت‌الاسلام برمایی در این برنامه بیشتر به عنوان مجری کارشناس حضور دارد و سوژه اصلی آن خانواده است، بنابراین معمولا سوژه‌های این برنامه زوج‌ها و خانواده‌ها هستند. قصه آن‌ها هم داستان خاص و عجیبی نیست. مهمانان «دعوت» گاهی زوج‌های جوانی هستند که با وجود مشکلات در شرایط سخت اقتصادی، تشکیل خانواده داده‌اند، گاهی هم زوج‌های مسنی هستند که تجربه‌های شنیدنی خودشان را با مخاطبان در میان می‌گذارند. همین پرداختن به موضوع خانواده، باعث شده این برنامه مورد توجه بیشتر مخاطب قرار بگیرد. هرچند که «دعوت» تنها با عددی نزدیک به 14 درصد در جایگاه اول قرار گرفته، اما به هر حال بیشتر از دیگر برنامه‌ها مخاطب را جذب کرده است.
بیشتر بخوانید :
رازهای خانواده داری در برنامه دم افطار
کاش ماه عسل را با عصر جدید تاخت نمی زدید!
«هزار داستان» در «مکث»
گذشته از این که اکثر برنامه‌ها ادامه راه «ماه عسل» را رفته‌اند، بعضی از آن‌ها نسخه‌ای دیگر از برنامه ای هستند که آن هم ایده جدیدی نداشته است! به عنوان مثال برنامه «مکث» به کارگردانی مریم نوابی‌نژاد، نسخه دیگری از برنامه «هزار داستان» با همان کارگردان و تهیه‌کننده است، با کمی تغییرات جزئی. در برنامه «مکث»، کرونا موضوع مشترک تقریبا همه مهمانان برنامه است و این بار هم بازیگران میزبان هستند، منتها با این تفاوت که در «هزار داستان» هر قسمت یک چهره برنامه را اجرا می‌کرد، اما جز پنج شنبه‌ها اجرای «مکث» را در شش روز هفته، شش چهره ثابت برعهده دارند.
«خرم‌شهر»، «اختیاریه»ای دیگر
یکی دیگر از برنامه‌هایی که نمونه‌اش را قبلا در تلویزیون دیده‌ایم، «خرم‌شهر» در شبکه سلامت است. در این برنامه علاوه بر مهمان اصلی برنامه که اکثرا چهره‌های مردمی هستند، یک هنرمند و چهره شناخته‌شده هم حضور دارد که شاهد گفت‌وگوست و گاهی هم از مهمان سوال می‌پرسد که این مدل بی‌شباهت به برنامه «اختیاریه» که سال گذشته از شبکه پنج روی آنتن رفت، نیست. در آن برنامه هم هر قسمت یک هنرمند به عنوان شاهد در برنامه حضور داشت، منتها با این تفاوت که ابتدا در استودیوی دیگری گفت‌وگو را فقط می‌شنید و تصور خودش را از آن چه می‌شنید نقاشی می‌کرد. او طبق خواسته خودش از یک جایی به بعد وارد استودیوی اصلی میشد و از نزدیک شاهد گفت‌وگو بود.
8 ویژه‌برنامه در 8 شبکه
شبکه تخصصی سلامت امسال با تدارک برنامه «خرم‌شهر»، برای اولین بار برنامه‌ای را ویژه لحظات قبل از افطار روی آنتن می‌برد. در شرایطی که ویژه‌برنامه‌های شبکه‌های مختلف روی دور تکرار هستند و ایده جدید و جذابی در کار نیست، چه لزومی دارد که همه شبکه‌ها ویژه‌برنامه داشته باشند؟ در وضعیتی که حتی ویژه‌برنامه‌های شبکه‌های سراسری یک، دو و سه، تعداد قابل توجهی بیننده ندارند، چه لزومی دارد شبکه‌ای مانند سلامت که محتوای آن مسائل پزشکی است، برنامه‌ای ویژه لحظات قبل از افطار تولید کند؟ برنامه «خرم‌شهر» تنها با یک درصد بیننده، در پایین‌ترین رتبه جدول قرار گرفته است.
ویژه‌برنامه‌های افطار زیر سایه کرونا
امسال مسئله شیوع ویروس کرونا هم به این تکرار و یکنواختی که در برنامه‌های مختلف دیده می‌شود، دامن زده است و تقریبا همه ویژه برنامه‌ها به شدت تحت تاثیر ویروس کرونا هستند. در طول تقریبا دو هفته‌ای که از ماه رمضان می‌گذرد، تعداد زیادی از مهمانان ویژه‌برنامه‌های امسال تلویزیون، افرادی مانند اعضای کادر درمان، بهبودیافته‌ها و داوطلبان کمک به بیماران مبتلا به کووید-19، بوده‌‌اند که پیش از این به عنوان مهمان در برنامه‌های مختلف تلویزیون حضور پیدا کرده بودند. البته که برنامه‌های تلویزیونی نمی‌توانند بی‌تفاوت به جریان روز باشند، اما اگر پرداختن به این موضوع از حد بگذرد، نتیجه، چیزی جز هم‌پوشانی سوژه‌ها و تکرار نخواهد بود.
نویسنده: مائده کاشیان