کرونا آینده را نزدیک‌تر آورده است
پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور گفت: کرونا نشان داد که در کنار همه محدودیت‌ها و تهدیداتی که برای ما داشته، فوایدی هم داشته است.
دکتر رضا حافظی در یکی از نشست‌های آنلاین مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور که ظهر امروز -دوشنبه، ۱۵ اردیبهشت- برگزار شد گفت: چالش‌های اقتصادی که به دلیل شیوع کرونا در جهان ایجاد شده است بر کشور‌های در حال توسعه آسیب بیشتری خواهد گذاشت. رصد‌ها نشان می‌دهد که تفاوت بحران اقتصادی ۲۰۲۰ با بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ در این است که بحران سال جاری از استارتاپ‌ها آغاز می‌شود و به نهاد‌های مالی می‌رسد.
وی افزود: در پی این بحران، افزایش بیکاری به وقوع می‌پیوندد. بانک مرکزی ایرلند پیش‌بینی کرده است که در کوتاه مدت تا ۲۵ درصد افزایش بیکاری رخ می‌دهد.
پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشوری با بیان این که یکی دیگر از چالش‌هایی که به دنبال شیوع کرونا پیش می‌آید چالش زنجیره تامین است گفت: زنجیره تامین، شبکه‌ای از افراد، سازمان‌ها و فعالیت‌هاست که قرار است ارزش خلق کنند. شاید بتوان نام بحران اقتصادی سال ۲۰۲۰ را بحران زنجیره تامین گذاشت. اختلال در زنجیره تامین کیفیت نظام سلامت را کاهش می‌دهد.
حافظی در بخش دیگری از سخنانش گفت: کشور‌هایی در تلاطم دوام می‌آورند که سرمایه لازم را داشته باشند، بتوانند قرنطینه را مدیریت کنند و فعالیت‌های اقتصادی را به تدریج آغاز کنند. باید قبول کنیم این بیماری بخشی از جامعه است و باید خودمان را با آن تطبیق دهیم.
وی در ادامه درباره قرنطینه شهر‌ها در مقابله با کرونا گفت: آمار متوسط متکی بر شبیه‌سازی تا پایان فروردین نشان می‌دهد این ویروس به طور متوسط در شرایط غیر قرنطینه می‌تواند ۲.۶ نفر را آلوده کند. در برخی دیگر از تحقیقات این میزان از ۱.۵ تا ۲.۶ متغیر است. در شرایط قرنطینه این میزان را به کمتر از یک رساندیم.
حافظی درباره یکی از معایب قرنطینه گفت: وقتی مردم در حالت قرنطینه باشند شاهد کاهش اعتماد عمومی به نظام سلامت خواهیم بود که البته این موضوع با دخالت رسانه‌ها قابل حل است.
پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با اشاره به قرنطینه ۳ روزه سیرالئون در سال ۲۰۱۴ گفت: از سوی دیگر، اگر شرایط قرنطینه به مدت طولانی ادامه یابد به منزله نقض حقوق بشر خواهد بود.
حافظی در ادامه درباره نقش دولت‌ها در دوران پساکرونا گفت: دولت می‌تواند به عنوان سرمایه‌گذار، حامی و ناظر در بالادست زنجیره تامین حاضر شود و پایین دست زنجیره تامین را که فضای رقابتی‌تری است به شرکت‌های خصوصی بسپارد. الان شرایطی پیش آمده که می‌توان این تغییر را داشته باشیم. دولت‌ها از استارتاپ‌ها و شرکت‌های خصوصی که هنوز به سودآوری نرسیده‌اند، ولی توانسته‌اند از اشتغالزایی حمایت کنند.
حافظی افزود: کووید-۱۹ آخرین تجربه ما نخواهد بود. با توجه به بررسی‌هایی که کردم، اپیدمیولوژیست‌ها در دو سه سال اخیر پیش بینی کرده بودند که با بیماری‌های فراگیر روبه‌رو شویم.
وی در پایان با مروری بر سناریو‌ها و راهبرد‌های پیش رو خاطر نشان کرد: کووید-۱۹ تنها بحران جهانی ما نیست. ما سال‌هاست با پدیده تغییر اقلیم مواجه هستیم، اما چون تدریجی رخ می‌دهد حساسیت کمتری به آن داریم.
وی افزود: در پی این بحران، افزایش بیکاری به وقوع می‌پیوندد. بانک مرکزی ایرلند پیش‌بینی کرده است که در کوتاه مدت تا ۲۵ درصد افزایش بیکاری رخ می‌دهد.
پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشوری با بیان این که یکی دیگر از چالش‌هایی که به دنبال شیوع کرونا پیش می‌آید چالش زنجیره تامین است گفت: زنجیره تامین، شبکه‌ای از افراد، سازمان‌ها و فعالیت‌هاست که قرار است ارزش خلق کنند. شاید بتوان نام بحران اقتصادی سال ۲۰۲۰ را بحران زنجیره تامین گذاشت. اختلال در زنجیره تامین کیفیت نظام سلامت را کاهش می‌دهد.
حافظی در بخش دیگری از سخنانش گفت: کشور‌هایی در تلاطم دوام می‌آورند که سرمایه لازم را داشته باشند، بتوانند قرنطینه را مدیریت کنند و فعالیت‌های اقتصادی را به تدریج آغاز کنند. باید قبول کنیم این بیماری بخشی از جامعه است و باید خودمان را با آن تطبیق دهیم.
وی در ادامه درباره قرنطینه شهر‌ها در مقابله با کرونا گفت: آمار متوسط متکی بر شبیه‌سازی تا پایان فروردین نشان می‌دهد این ویروس به طور متوسط در شرایط غیر قرنطینه می‌تواند ۲.۶ نفر را آلوده کند. در برخی دیگر از تحقیقات این میزان از ۱.۵ تا ۲.۶ متغیر است. در شرایط قرنطینه این میزان را به کمتر از یک رساندیم.
حافظی درباره یکی از معایب قرنطینه گفت: وقتی مردم در حالت قرنطینه باشند شاهد کاهش اعتماد عمومی به نظام سلامت خواهیم بود که البته این موضوع با دخالت رسانه‌ها قابل حل است.
پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با اشاره به قرنطینه ۳ روزه سیرالئون در سال ۲۰۱۴ گفت: از سوی دیگر، اگر شرایط قرنطینه به مدت طولانی ادامه یابد به منزله نقض حقوق بشر خواهد بود.
حافظی در ادامه درباره نقش دولت‌ها در دوران پساکرونا گفت: دولت می‌تواند به عنوان سرمایه‌گذار، حامی و ناظر در بالادست زنجیره تامین حاضر شود و پایین دست زنجیره تامین را که فضای رقابتی‌تری است به شرکت‌های خصوصی بسپارد. الان شرایطی پیش آمده که می‌توان این تغییر را داشته باشیم. دولت‌ها از استارتاپ‌ها و شرکت‌های خصوصی که هنوز به سودآوری نرسیده‌اند، ولی توانسته‌اند از اشتغالزایی حمایت کنند.
حافظی افزود: کووید-۱۹ آخرین تجربه ما نخواهد بود. با توجه به بررسی‌هایی که کردم، اپیدمیولوژیست‌ها در دو سه سال اخیر پیش بینی کرده بودند که با بیماری‌های فراگیر روبه‌رو شویم.
وی در پایان با مروری بر سناریو‌ها و راهبرد‌های پیش رو خاطر نشان کرد: کووید-۱۹ تنها بحران جهانی ما نیست. ما سال‌هاست با پدیده تغییر اقلیم مواجه هستیم، اما چون تدریجی رخ می‌دهد حساسیت کمتری به آن داریم.
ارسال نظرات