وفات ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها بهانه ای شد برای اینکه به مقام همسر و ازدواج در ادیان الهی بپردازم شاید جالب باشد که آن هنگام که خداوند آدم را خلق کرد تنهایی و اندوه آدم باعث شد که خداوند در کلامی اینگونه بیان نماید: «خوب نیست که آدم تنها باشد پس برایش معاونی موافق بسازم.» این کلام خداوند نشان از آن دارد که پروردگارعالم از ابتدای خلقت انسان به امر ازدواج و تنها نماندن افراد و یا شاید بهتر باشد بگوئیم به تشکیل خانواده به عنوان جامعه ای کوچک، توجهی ویژه داشته است. عقل سالم هم می گوید وقتی برای خداوند تا این حد تنها نبودن بشر مهم است، پس چارچوب هایی هم برای آن باید تعریف نماید. بنابراین تنها راه حل این مساله را میتوان ازدواج دانست و اشاره شده به انتخاب زن صالح، نیکو و با ایمان را از ویژگی‌های لازم برای زنان و مهربانی و اخلاق خوب را از صفات مردان برای این امرمهم و الهی میتوان برشمرد.
ولی آیا خداوند، تنها امرازدواج را مد نظرداشته است؟ خیر بلکه پروردگار عالم در انجیل فرموده است :«مقصود خداوند برای افراد ازدواج کرده این بود که با تولید نسل، فرزندان زیاد شوند.» یقینا یکی ازاهداف زندگی مشترک، عمل تولید نسل است که برای خداوند با اهمیت است. در کنار این امربه خوبی درک میکنیم که همانگونه که ازدواج و فرزندآوری برای خداوند با ارزش است، همسرداری و تربیت فرزند هم می تواند نزد خداوند با اهمیت باشد، بنابراین شاهد هستیم که یکی از مبانی اخلاقی مهم دین اسلام، نیکو همسر داری است تا جایی که از مهرو محبت و احترام به عنوان بهترین کلیدهای همسرداری یاد شده است به همین دلیل خداوند در قرآن در سوره نسا می فرمایند: “با همسران خود با نیکی و مهربانی معاشرت کنید. این توصیه ی پروردگار، در زندگی پیامبر اسلام (ص) به روشنی جاری است تا جایی که ایشان می فرمایند: «بهترین زنان شما زنانی هستند که دارای عشق و محبت باشند.» از این رو میتوان نتیجه گرفت که مهر و محبت عناصر اصلی زندگی زناشویی در کنار ایمان به خداوند یکتا می باشند. بیخود نیست که پیامبر اکرم (ص) در جایی دیگر فرمودند: «هرچه ایمان بنده زیاد شود محبت او به زن نیز زیاد می شود.»
در این جا لازم به ذکر است که ادیان الهی همگی نگاهی ویژه به موضوع تشکیل خانواده و همسرداری دارند و آیین همسرداری در تمامی ادیان الهی یک رابطه دو سویه است. آنجایی که خداوند در رساله افسیسیان می فرمایند: «زنان، شوهران خود را اطاعت کنید چنانکه خداوند را؛ و شوهران، زنان خود را محبت کنید.» همانند این سخن را خداوند عالم به پیامبر اسلام نیز فرموده اند: «زمانی که مرد و زن به یکدیگر نگاه محبت آمیز داشته باشند خداوند بزرگ به آن دو، با رحمت و لطفش می نگرد.» پس مهر و محبت در اسلام ارزش بالایی دارد و رضایت طرفین در گرو رضایت خداونداست؛ ازاین رو وقتی نگاه می کنیم به سخنان وشیوه ی زندگی پیامبران در می یابیم که آنها همسرداری را یک رابطه دو طرفه می‌دانند و وظایفی همچون کسب درآمد، مدیریت خانواده، تأمین رفاه و آسایش زندگی را از وظایف مرد و حسن خلق، احترام به شوهر وتربیت فرزندان را مختص زنان و قدرشناسی، احترام متقابل و درک زندگی مشترک را جزء وظایف زن و مرد می دانند. نکته ی جالب اینجاست که وقتی به نهی از مفاهیمی همچون طلاق، چند همسری و سقط جنین در کتب مقدس نگاه می کنیم، به این نکته پی میبریم که تمامی این مسایل نشان از حفظ کرامت زن و جایگاه والای خانواده در ادیان دارد که خود این امر، در تعالیم پیامبران برای حفظ انسانیت و ابراز مهر و محبت نسبت به همسر بیشتر خود را نشان می دهد. برای درک بهتر آیین همسرداری می توان به سراغ آیه ۱۹ سوره نسا رفت و به زیبایی دریافت که خداوند چه زیبا روش همسرداری را بیان کرده است. هرچند در تمامی ادیان الهی ازدواج صرفا یک امر طبیعی ساده نبوده بلکه همه آن را یک دستور الهی و یک اقدام کاملا مقدس قلمداد میکنند ونه یک داد و ستد، اما هستند امروزه افرادی که کماکان در جهل خود فرو رفته و به جای حفظ کرامت و ارزش انسانی چوب حراج به عقل خود می زنند و به ازدواج به عنوان یک داد وستد مینگرند.
در نهایت می توان گفت که همسرداری نیکو، یک امر مقدس در فرایند ازدواج است و ازدواج پایانی برای شهوت رانی انسانها و راهی در جهت منظم شدن ریتم زندگی آنهاست و حس خوبی که از استحکام این پیوند آسمانی با انتخاب همسری به تعبیر قرآن هم شان فرد حاصل می شود نتیجه همان روح الهی است که در این کار مقدس جاری می شود. در پایان به جهت تاکید بر اهمیت این مطلب که شاید خیلی ها ازدواج و همسرداری را فقط یک امر مادی و غریزی بدانند با این جمله از کتاب مقدس مطلب را تمام می کنیم که خداوند عالم می فرمایند: «پیوند زن و مرد نقشه و اراده خداوند است، پیوندی را که خدا بین آنها ایجاد می کند هیچ کس حق ندارد به هم بزند.»