وصیت چند معلم شهید
آیت‌الله مرتضی مطهری، از چهره‌های برجسته انقلابی و رئیس شورای انقلاب اسلامی حدود ساعت ۱۱ شب روز سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ هدف گلوله یکی از افراد گروه فرقان قرار گرفت. پس از این اقدام تروریستی پیکر شهید مطهری به بیمارستان طرفه منتقل شد.
در نهایت به دلیل شدت جراحت روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۸ به شهادت رسید. حمید نیکنام، علی بصیری و وفا قاضی زاده، عاملان ترور شهید مرتضی مطهری هستند.
سالروز شهادت علامه مرتضی مطهری در ایران روز معلم نام گرفته است. به همین مناسبت مروری بر چند وصیت از معلمان شهید دوران دفاع مقدس داریم.
محمود احمدی در سال ۱۳۳۷ در خانواده‌ی روحانی و فرهنگی در شهر فیروزکوه متولد شد و تا سن ۱۵ سالگی در این شهرستان به تحصیل پرداختند. سپس برای ادامه‌ی تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۵۶ موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
بعد از اتمام دوران خدمت سربازی در سال ۱۳۵۹ به استخدام آموزش و پرورش درآمد. با آغاز جنگ تحمیلی چندین مرحله به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل رفت و سرانجام در سال ۱۳۶۱ در حوالی پاسگاه زید به شهادت رسید.
در بخشی از وصیتنامه این شهید آمده است: «ما به خود می‌بالیم که پروانه‌وار گرد شمع فروزان ولایت‌فقیه بگردیم و بسوزیم و به آن سوختن می‌نازم که حیات ما در سوختن ماست، زیر محور شمع هدایت ولایت فقیه. »
حمیدرضا اوجانی در سال ۱۳۳۵ در شهرستان کرج به دنیا آمد. دوران تحصیل خود را با مشکلات فراوان به پایان رساند و پس از بازگشت از سربازی در آموزش و پرورش مشغول به کار شد. او پس از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی چندین بار به جبهه اعزام شد و سرانجام در منطقه‌ی عملیاتی فکه بر اثر ترکش خمپاره به درجه‌ی رفیع شهادت نایل گشت.
در وصیتنامه این شهیدآمده است: «سپاس خدای را که شوق شهادت را در من به وجود آورد. برادران و خواهران، من از میان زندگی موقت و زندگی دائمی، زندگی دائمی را اختیار نموده و از بین مرگ و شهادت، شهادت را پذیرفتم و من به پیروی از امام و رهبر عزیزم به منظور پیروزی بر نفس درونی به جهاد اکبر برخاستم و پایان با عشق و شهادت و رسیدن به لقاالله به این امر بسیار مهم پرداختم. »
محسن پورقاسمی در سال ۱۳۴۰ در یکی از روستاهای شهریار متولد شد و تحصیلات خود را در زادگاهش به پایان رساند و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در مراسم و جلسات مذهبی به فعالیت پرداخت سپس در دانشکده‌ی تربیت معلم تحصیلاتش را ادامه داد.
چندین مرحله به در جبهه حضور یافت و سرانجام در عملیات «والفجر۴» در منطقه‌ی عمومی پنجوین به درجه‌ی رفیع شهادت نایل آمد.
او در بخشی از وصیتنامه‌اش نوشته است:«سلام مرا به رهبر عزیزم، پدر یتیمان برسانید و به خانواده‌ی شهدا بگویید که تا آخرین قطره‌ی خونمان صحنه‌های نبرد حق علیه باطل را ترک نخواهیم کرد و با خداوند پیمان می‌بندیم که در تمام عاشورا و کربلاها، حسین (ع) زمان را تنها نگذاریم و سنگرها را خالی نخواهیم کرد و تا هنگامی که پرچم لااله‌الاالله در تمام جهان به اهتزاز درنیاید و احکام اسلام و قرآن در زیر پرچم توحید و اسلام به اجرا درنیاید ساکت نخواهیم نشست. »
یونس‌علی رنجبرپور در سال ۱۳۳۰ در خانواده‌ی مذهبی در ساوجبلاغ متولد شد. او در دوران نوجوانی به علت مشکلات مالی به کار در بازار پرداخت و تحصیلاتش را به صورت شبانه ادامه داد و تا ین‌که موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
بعد از چندین سال شغل آزاد به خاطر علاقه‌ی که به شغل معلمی داشت وارد آموزش و پرورش شد و در روستاها مشغول خدمت گشت و سپس با شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌هی حق علیه باطل رفت. ین شهید در تاریخ ۱۳/۲/۱۳۶۱ به درجه‌ی رفیع شهادت نیل آمد.
او در وصیتنامه خود می‌نویسد:«شهادت کار هر کسی نیست، ممکن است من هم از آن‌هیی باشم که افتخار شهادت را نداشته باشم. اگر خداوند شهادت را نصیب من کرد، مبادا بچه‌هی مرا کوچک بشمارید. امیدوارم که بچه‌هی من راه تمام شهیدان را ادامه دهند و هیچ وقت زیر بار ظلم نروند. »