چگونگی عملکرد سیستم ایمنی بدن در روزه‌داری
عضو هیئت علمی پژوهشکده غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران، عملکرد سیستم ذاتی ایمنی بدن و سلول‌های خونی در مبارزه با سلول‌ها و ویروس‌های بیماری‌زا در زمان روزه‌داری را تشریح کرد.
محسن خوش‌نیت، مدیرگروه روزه‌داری اسلامی پژوهشکده غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران، با بیان اینکه در حال حاضر هیچ پژوهشی در رابطه با تأثیر روزه‌داری بر کرونا نمی‌تواند صورت گیرد، گفت: ویروس کرونا نوپدید است و امسال اولین ماه رمضانی است که با شیوع ویروس کرونا همزمان شده است؛ لذا هنوز نمی‌توان در رابطه با تأثیر بیماری کرونا بر روزه‌داری، یا بر عکس آن اظهار نظر کرد.
وی افزود: کسی که بیمار نیست هیچ مشکلی برای روزه‌داری ندارد، افرادی هم که به کرونا مبتلا شده و پس از چند هفته بهبود کامل پیدا کرده‌اند، اگر بدنشان به حالت عادی بازگشته باشد می‌توانند روزه بگیرند.
این متخصص غدد در ادامه با بیان اینکه افرادی که بیماری عفونی مانند آنفولانزا یا کرونا دارند در مدت بیماری نباید روزه بگیرند، گفت: این افراد در صورت بهبودی ممکن است تا چند هفته بدن ضعیفی داشته و توانایی گرسنگی نداشته باشند، اما افرادی که توان فردی بیشتری داشته باشند و احساس بهبودی دارند، می‌توانند روزه بگیرند.
خوش‌نیت با بیان اینکه روزه سیستم بدنی انسان را برای مقابله با ویروس‌ها، میکروب‌ها و دیگر بیماری‌ها تقویت می‌کند، گفت: روزه روی سیستم ایمنی ذاتی تأثیر خود را می‌گذارد، این سیستم شامل سلول‌های خونی نوتروفیل‌ها، ماکروتاژ‌ها و سلول‌های کشنده می‌شوند که در گرسنگی متناوب مانند روزه به این شرط که یک محدودیت کالری ۴۰ درصدی وجود داشته باشد، تعداد و فعالیت آن‌ها افزایش پیدا می‌کند و می‌توانند میکروب‌ها را بهتر از بین ببرند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ادامه داد: اثر دیگر روزه بر روی ایمونوگلوبین A و لنفوسیت‌های T است. ایمونوگلوبین A در روزه‌داری افزایش پیدا می‌کنند، ایمونوگلوبین‌ها به میکروب‌ها و ویروس‌ها می‌چسبند و آن‌ها را آماده بلع توسط سلول‌های ایمنی می‌کند.
وی افزود: لنفوسیت‌های T در مبارزه تن به تن با عوامل میکروبی دخالت دارند که روزه‌داری موجب می‌شود، این لنفوسیت‌ها فعالیت بهتری داشته باشند. این سلول‌ها توانایی شناسایی و حملهٔ مستقیم را به سلول آلوده یا سرطانی دارند. آن‌ها با ترشح پروتئینی به نام پرفورین، منافذی را در این سلول‌ها ایجاد می‌کنند که به مرگ عوامل میکروبی می‌انجامد.
خوش‌نیت در رابطه با تأثیر روزه‌داری بر فاکتور‌های التهابی نیز اظهار کرد: این فاکتور‌ها در بیماری‌هایی مانند چاقی، دیابت و سرطان‌ها زیاد است و موجب کاهش سیستم ایمنی بدن می‌شوند، اما در زمان روزه‌داری این فاکتور‌های التهابی کاهش پیدا می‌کنند و فاکتور‌های ضد التهابی که از همین لنفوسیت‌ها ترشح می‌شوند، افزایش پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: افزایش فاکتور‌های التهابی موجب عوارضی مانند بیماری‌های خود ایمن، سرطان و تخریب سلول‌های مغزی و کاهش طول عمر می‌شود، به هر حال روزه‌داری و گرسنگی متناوب با محدودیت کالری بیست تا چهل درصد موجب آمادگی متقابل بدن در برابر تولید روزانه میکروب‌ها و عوامل سرطانی در بدن فرد می‌شود.
وی افزود: کسی که بیمار نیست هیچ مشکلی برای روزه‌داری ندارد، افرادی هم که به کرونا مبتلا شده و پس از چند هفته بهبود کامل پیدا کرده‌اند، اگر بدنشان به حالت عادی بازگشته باشد می‌توانند روزه بگیرند.
این متخصص غدد در ادامه با بیان اینکه افرادی که بیماری عفونی مانند آنفولانزا یا کرونا دارند در مدت بیماری نباید روزه بگیرند، گفت: این افراد در صورت بهبودی ممکن است تا چند هفته بدن ضعیفی داشته و توانایی گرسنگی نداشته باشند، اما افرادی که توان فردی بیشتری داشته باشند و احساس بهبودی دارند، می‌توانند روزه بگیرند.
خوش‌نیت با بیان اینکه روزه سیستم بدنی انسان را برای مقابله با ویروس‌ها، میکروب‌ها و دیگر بیماری‌ها تقویت می‌کند، گفت: روزه روی سیستم ایمنی ذاتی تأثیر خود را می‌گذارد، این سیستم شامل سلول‌های خونی نوتروفیل‌ها، ماکروتاژ‌ها و سلول‌های کشنده می‌شوند که در گرسنگی متناوب مانند روزه به این شرط که یک محدودیت کالری ۴۰ درصدی وجود داشته باشد، تعداد و فعالیت آن‌ها افزایش پیدا می‌کند و می‌توانند میکروب‌ها را بهتر از بین ببرند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ادامه داد: اثر دیگر روزه بر روی ایمونوگلوبین A و لنفوسیت‌های T است. ایمونوگلوبین A در روزه‌داری افزایش پیدا می‌کنند، ایمونوگلوبین‌ها به میکروب‌ها و ویروس‌ها می‌چسبند و آن‌ها را آماده بلع توسط سلول‌های ایمنی می‌کند.
وی افزود: لنفوسیت‌های T در مبارزه تن به تن با عوامل میکروبی دخالت دارند که روزه‌داری موجب می‌شود، این لنفوسیت‌ها فعالیت بهتری داشته باشند. این سلول‌ها توانایی شناسایی و حملهٔ مستقیم را به سلول آلوده یا سرطانی دارند. آن‌ها با ترشح پروتئینی به نام پرفورین، منافذی را در این سلول‌ها ایجاد می‌کنند که به مرگ عوامل میکروبی می‌انجامد.
خوش‌نیت در رابطه با تأثیر روزه‌داری بر فاکتور‌های التهابی نیز اظهار کرد: این فاکتور‌ها در بیماری‌هایی مانند چاقی، دیابت و سرطان‌ها زیاد است و موجب کاهش سیستم ایمنی بدن می‌شوند، اما در زمان روزه‌داری این فاکتور‌های التهابی کاهش پیدا می‌کنند و فاکتور‌های ضد التهابی که از همین لنفوسیت‌ها ترشح می‌شوند، افزایش پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: افزایش فاکتور‌های التهابی موجب عوارضی مانند بیماری‌های خود ایمن، سرطان و تخریب سلول‌های مغزی و کاهش طول عمر می‌شود، به هر حال روزه‌داری و گرسنگی متناوب با محدودیت کالری بیست تا چهل درصد موجب آمادگی متقابل بدن در برابر تولید روزانه میکروب‌ها و عوامل سرطانی در بدن فرد می‌شود.
منبع ایکنا
ارسال نظرات