دروازه‌بانی که معتقد بود جهان به آخر رسیده!

 احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «این روزها که ویروس کرونا همه‌گیر شده است، کسانی از «پایان دنیا» دنیا می‌گویند. این که ممکن است این بیماری باعث انقراض بشر شود. این موضوع هواداران پر و پاقرص خودش را دارد اما نخستین‌ بار نیست که چنین ادعایی مطرح می‌شود. بعضی‌ها سال ۲۰۰۰ را سال پایان دنیا می‌دانستند. از آن جمله دروازه‌بان وقت تیم‌ ملی آرژانتین!

کارلوس روآ یک چهره متفاوت بود. دروازه‌بانی که همیشه انجیل را با خودش حمل می‌کرد. در کشوری که خوشگذرانی و ... از بخش‌های جدایی‌ناپذیر فرهنگ آن به شمار می‌رود، او طرفدار منع استعمال مشروبات الکلی بود، برنامه غذایی متقاوتی داشت و آن قدر در گیاهخواری افراط می‌کرد که به او لقب «کاهو» داده بودند.

در جام‌ جهانی ۱۹۹۸ و در کنار خاویر زانتی، خاویر سیمئونه و خوان سباستین ورون به یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال آرژانتین تبدیل شد. کارلوس روآ در مرحله یک هشتم نهایی ضربه آخر پنالتی که توسط دیوید بتی، بازیکن انگلیس را مهار کرد. خودش در مورد آن شب رویایی با فروتنی می‌گوید: «بعد از آن بازی لقب متخصص گرفتن ضربات پنالتی را به من دادند اما این را قبول ندارم.

روآ در آن روزها در عضویت تیم ماریورکای اسپانیا بود، گفتند درخشش در جام‌ جهانی چشم آلکس فرگوسن را خیره کرده و به او پیشنهاد پیوستن به منچستریونایتد و جانشینی پیتر اشمایکل بزرگ را داد اما او به یکباره در اوج اعلام بازنشستگی کرد. گفت جهان در سال ۲۰۰۰ به پایان می‌رسد و ترجیح می‌دهد کنار خانواده‌اش به انتظار این اتفاق بزرگ بنشیند!

روا باورهای دینی اش را پنهان نمی‌کرد. او می‌گفت: «در جهان جنگ، گرسنگی، طاعون، فقر زیاد و سیل وجود دارد. من می‌توانم به شما اطمینان بدهم که آن دسته از افرادی که یک ارتباط معنوی قوی با خدا ندارند دچار مشکل می‌شوند.»

اما ایده پایان دنیا یا آرماگدون چه بود؟

کلمه Armagedon واژه‌ای است با ریشه یونانی به معنی نبرد نهایی حق و باطل در آخرالزمان است. این واژه به نام شهری است در منطقه عمومی شام است که در آن جنگی عظیم رخ می‌دهد و مرحله حاضر از زندگی بشر در آن زمان پایان می‌یابد.

با توجه به اعتقاد مسیحیان و یهودیان و بر اساس پیش‌بینی‌ها سال ۲۰۰۰ سال ظهور مسیح و نبرد آرماگدون و آخرالزمان بود. اتفاقی که دروازه‌بان آرژانتینی چنان به آن باور داشت که در اوج کفش‌هایش را آویخت و به روستای دنجی رفت و تمام وقت‌اش را صرف کلیسا، عبادت و مناسک ویژه انتظار پایان دنیا می‌کرد.

او درباره آن روزها می‌گوید: «تصمیم بسیار سختی بود. در شرایط بسیار حساسی قرار گرفته بودم. مطمئن بودم که این تصمیم به نفع خودم و خانواده‌ام خواهد بود. اگر از نظر فوتبالی به موضوع نگاه کنیم، می‌توان گفت که تصمیم درستی نبود. البته بازگشتم به میادین هم اصلا آسان نبود. حتی تا به امروز هم بعضی اوقات افرادی که در خیابان به من می‌رسند، نسبت به این تصمیم اعتراض می‌کنند و می‌گویند که آنها را خوار کرده‌ام و سبب اشک ریختن‌شان شده‌ام. تصمیم عجیب و غریبی بود. به هر حال نمی‌توانم بگویم که تصمیم اشتباه و بدی بود؛ چرا که بعد از آن به چیزهایی دست یافتم و واقعیات زیادی در برابر دیدگانم روشن شد.»

او شناختن دوستان واقعی، بودن در کنار خانواده و درک معنای آرامش واقعی را از دلایلی می‌شمارد که باعث می‌شود از تصمیم سال ۲۰۰۰ پشیمان نشود. او به میادین بازگشت اما گفت شنبه‌ها دروازه قرار نمی‌گیرد و باور دارد این یک روز در هفته به عبادت اختصاص دارد نه فوتبال!

روآ که در جوانی وقتی با تیم رسینگ به آفریقا سفر کرد و به مالاریا مبتلا شد، وقتی به آلباسته رفت و همه از بازگشت‌اش به تیم ملی حرف می‌زدند به سرطان گرفتار شد. یک آزمون دیگر برای او که در یک برهه می‌خواست کشیش شود.

او سرطان را شکست داد و در مقابل این سوال که «بعد از این همه سال عبادت، اولین درسی که گرفت چه بود؟» گفت: «مهم نیست که چالش‌ها چقدر بد یا چقدر خوب هستند، شما باید با سری بالا با آنها مواجه شوید!»

این داستان دروازه‌بانی است که فکر می‌کرد جهان در سال ۲۰۰۰ به پایان می‌رسد اما نرسید. در سال ۲۰۲۰ یک ویروس یقه همه را گرفته و کسانی می‌گویند حالا واقعاً پایان جهان است! اینک آخرالزمان!»