ماجرای تخلیه یک بیمارستان برای بمب عمل‌نکرده در بدن رزمنده

 

نفر دوم از راست، جشن پایان تحصیلات و سوگند پزشگی اهواز دانشگاه جندی شاپور ۱۳۵۴

در همین رابطه «بهمن بلنده» دستیار دکتر ناصر تابش روایت می‌کند: «من در آن شب از ماجرا اطلاع نداشتم، اما در ساعت حدود ۱۰ شب با خانه آقای دکتر جهت مشاوره پزشکی تماس گرفتم که خانم دکتر تابش گفت ایشان جهت عمل جراحی مجروحی که نارنجک در رانش فرو رفته است به بیمارستان افشار دزفول رفته است. زمانی آنجا رسیدم که بحث و درگیری برسر آن بود که چه کسی باید با دکتر دست بشوید؟ و چرا تکنسین اتاق عملی که در آن شب کشیک بود، از همکاری سرباز زد؟.

بعد از اینکه متوجه شدم دکتر تابش با عمل خطرناکی روبروست و کسی حاضر به همکاری نیست من حاضر به کمک و دستیاری در این عمل شدم. بالاخره مشکل برای دیگران حل شد و نفس راحتی کشیدند. رئیس بیمارستان وقت (دکترایزدی) دستورات لازم را صادر کرد. بیمارستان جنب و جوش توأم با سکوتی معنی‌دار به خود گرفت.»

تصویربرداری از ایثار جراح ارتشی توسط دوربین‌های سپاه پاسداران

بیمار با احتیاط بیهوش شد و متخصص بیهوشی که یک پزشک اعزامی بود با صدای بلند به همگی اعلام کرد که، چون بیماری قلبی دارد، بیمار را به دستگاه بی‌هوشی (مانیتور) می‌کند و خود بیرون از اتاق عمل می‌ایستد. قرار بر این شد که، چون خطر انفجار در کار است از دستگاه «الکتروکوتر» (دستگاهی برای جلوگیری از خونریزی) نیز استفاده نشود. چون ممکن بود با کمترین ولتاژ، چاشنی فعال شود. در آخرین لحظه آغاز عمل، سپاه پاسداران مستقر در منطقه خواست تا این عمل تاریخی را با دوربین‌های خود به ثبت برساند.

انصراف از پوشیدن لباس ضد بمب

سروان پناهی از دیگر دستیاران دکتر ناصر تابش می‌گوید: «چون افراد داوطلب عمل مشخص شد، برای محافظت آن‌ها و به دلیل اینکه نیروی هوایی تعداد محدودی جراح دارد، بهتر است مجهز به لباس ضد بمب شوند. لحظه‌ای بعد لباس‌ها آماده شد، اما دکتر تابش که تصور می‌کرد که لباس‌ها، همانند لباس‌های معمولی است. وقتی آن‌ها را دید و پوشید، از کار کردن با آن‌ها صرف نظر کرد، چون وزن هرکدام ۵۰ کیلو بود.

این عمل سهمگین شروع شد. صدای ماشین بیهوشی و تنفس‌های مقطعی بیمار، صدای عقربه‌های ساعت اتاق عمل، صدای دوربین فیلمبرداری و نفس‌هایی که پرسنل اندک اتاق عمل گاهی آن را در سینه نگه می‌داشتند، زمان را به کندی به جلو می‌بردند. سروان پناهی و دستیار شجاع او در پشت سر دکتر تابش به زمین نشسته و پناه گرفته بودند.

پیدا شدن هیبت مرگبار بمب در بدن مجروح

بخش مجروح بدن رزمنده برش داده شد. ابزار‌های جراحی یکی پس از دیگری مورد استفاده قرار گرفتند. سعی بر این بود که ابزار‌های فلزی با جسم بمب تماس حاصل نکنند. یک بار که صدایی بسیار اندک از استخوانگیر شنیده شد، به یکباره همگی بر روی زمین دراز کشیدند. لحظه‌ای بعد عمل ادامه پیدا کرد. پس از نیم ساعت قسمتی از بمب نمایان شد، بمبی که سر و دم آن از پلاستیک شفاف و تیزی تشکیل شده بود و هیبتی مرگبار داشت. با ابزار مخصوص از داخل نسوج آغشته بخون خارج شد. دستیار سروان پناهی آن را به دست گرفت و درحالی که خون از آن می‌چکید، پیچ انتهای آن را که ماسوره بود باز و چاشنی را خارج کرد و ناگهان اضطراب و نگرانی از اتاق عمل و بیمارستان رخت بربست. همه خوشحال شدند.

در سال ۱۳۷۱ درحالی که دکتر تابش از خدمت نیروی هوایی بازنشست می‌شد. کارگردانی به نام رحیم رحیم پور از این حماسه فیلمی تحت عنوان «انفجار در اتاق عمل» تهیه کرد و این فیلم از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شد. سپس فیلم به آلمان برده شد و در دانشکده افسری مونیخ به نمایش گذاشته شد.

ناصر تابش درباره جنگ تحمیلی می‌گوید: «اگر چه جنگ هشت سال طول کشید، اما برای من ۱۰ سال به ثبت رسید. پس از خاتمه جنگ، تا دو سال مجروحینی را برای بیمارستان پایگاه هوایی می‌آوردند که روی مین می‌رفتند.»

اعمال جراحی سبک مجروحین جنگی توسط تکنسین‌های اتاق عمل که تحت نظر وی انجام داده می‌شد مانند چست تیوپ و خونریزی‌های سطحی و اعمال جراحی وخیم وسنگین توسط خود او و سرپرست اتاق عمل آقای معمارپور در بیمارستان هوایی و توسط بهمن بلنده در بیمارستان‌های شهر انجام می‌شد. آقای بهرامیان تکنسین بیهوشی گفته است: یک سال قبل از اینکه دکتر تابش فارغ التحصیل رشته جراحی عمومی شود، او را در خطوط جلو در ایلام و بیمارستان نظام مافی شوش می‌دیدم. همه جا در جنگ حضور داشت او عاشقانه در جبهه‌ها می‌گشت.

لقبی که کانادایی‌ها به پزشک ایرانی دادند

به گفته همکاران وی، شاید هیچ جراحی در طول تاریخ چنین رکورد بالایی برای اعمال جنگی نداشته باشد. دکترناصرتابش در سال ۱۳۷۹ به کانادا رفت و در آنجا تصمیم به ادامه شغل خود گرفت. ولی مأمورین اداره بهداری بریتیش کلمبیا از همکاری با وی سرباززدند و او را نپذیرفتند. بعد از نمایش فیلم «انفجار در اتاق عمل» درشهر ونکوور کانادا و حادثه یازدهم سپتامبر، اداره بهداری بریتیش کلمبیا متوجه حضور این جراح باتجربه در کانادا شدند و به ایشان لقب war surgon (جراح جنگ) داده و حاضر به استخدام ایشان شدند. ولی دیر شده بود. زیرا این درست در زمانی بود که وی در سال دوم دانشگاه UBC طب سوزنی چین حضور داشت.