ماجرای یک عاشقانه پزشکی در نبرد با کرونا
عاشقانه پزشکی در نبرد با کرونا، روایت خانم دکتری است که عاشقانه از همسر مبتلا به کرونای خود پرستاری کرد و با توکل به خدا و انس با قرآن، زنانه ایستاد تا همسرش بهبود یافت.
کرونا، ویروسی فرصت طلب، موذی و مرموز است که نه به بیمار رحم می‌کند و نه طبیب؛ مرضی که به خاطر ناشناخته بودن برای همه ما ترسناک است حتی اگر پزشک باشیم و سخت است حال کسی که خودش پزشک باشد و همسر پزشکش را در نبرد سخت و نفس گیر با این بیماری ببیند، اما کاری از دستش ساخته نباشد.
ماجرا از این قرار است که در اولین روز‌های بهار خبر دار می‌شویم یکی از نقش‌آفرینان حماسه سلامت در اورژانس عدالتیان مشهد، خود نیز به ویروس کرونا مبتلا شده و ترجیح داده در خانه بستری شود؛ شماره‌اش را پیدا می‌کنم، حرف‌های این پزشک برایم شنیدنی است، اما بیشتر کنجکاوم شرح ماجرا را اول از زبان همسرش بشنوم، دوست دارم برایم از روزها و شب‌های سختش بگوید.
نذر کردم برای شفای همسرم قرآن را ختم کنم
راحله فرامرزی که استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد است در این گفتگو از دلهره‌ها و ترس‌هایی می‌گوید که باید به تنهایی تحمل می‌کرد و برای حفظ روحیه همسرش هم شده خود را کنترل می‌کرد و چیزی نشان نمی‌داد، از سختی لحظاتی که به عنوان یک طبیب کاری از دستش ساخته نبود تا با تجویز دارویی و مرهمی برای ساعتی، درد و فشار و تب را در همسرش کمتر کند و تنها دلخوشی و تکیه‌گاهش را ایمان به دعا‌های بیمارانی که به وسیله او و همسرش درمان شده بودند، می‌داند.
راحله از نجوا‌های شبانه اش به درگاه "هوالشافی" و ایمان و یقینی که بر تاثیر این دعا‌ها داشته می‌گوید.
وی در توصیف دوران بیماری همسرش به من می‌گوید: با دیدن وضعیت همسرم بسیار ترسیده و مضطرب بودم با توجه به اینکه این بیماری نو پدید و تا حدودی ناشناخته است مخصوصا در دو تا سه شبی که همسرم گرفتار تب و لرز‌های شدید بود بسیار وحشت کرده بودم.
فرامرزی با لحنی که هنوز می‌شود ترس و ناراحتی را در آن به خوبی حس کرد، ادامه می‌دهد: نمی‌دانستم چه کاری انجام دهم و چه اتفاقی ممکن است طی ساعات آینده برای همسرم بیفتد همین بی‌خبری و بی‌اطلاعی نسبت آینده به وحشت و ترس در من دامن میزد.
وی می‌گوید: در اولین اقدام بعد از اینکه متوجه شدم همسرم درگیر بیماری کرونا شده است دخترم را به منزل پدری خودم فرستادم و من و همسرم با خود قرنطینگی سعی کردیم از انتقال ویروس به سایر افراد جلوگیری کنیم و همواره سعی داشتم با توکل به خدا روحیه‌ام را حفظ کنم.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه همیشه به یاری و استمداد دعای خیری که بیماران درمان شده توسط خودش و همسرش برایشان در زندگی به ارمغان داشته، اعتقاد کامل دارد، عنوان می‌کند: یادآوری این موضوع قوت قلب خوبی برای من در این دوران بود، با توجه به اینکه فرزندم حدود چهار هفته از ما دور بود و مسوولیت نگهداری از او به خانواده‌ام محول شده بود واقعا بی‌قراری‌های او مخصوصا در روز‌های آخر برای ما ناراحت کننده بود، اما امیدم را همیشه حفظ کردم.
فرامرزی بعد از مکثی کوتاه، ادامه می‌دهد: خدا را شکر با مدیریت خانواده‌ام همه چیز به خوبی کنترل شد و جا دارد همینجا از آن‌ها تشکر ویژه داشته باشم خداوند خودش حافظ جان و سلامتی تمام پدران و مادران باشد بدون کمک آن‌ها معلوم نبود چه اوضاع و احوالی می‌داشتیم.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه به رعایت تمام نکات بهداشتی و تلاشی که جهت تقویت نیروی جسمی همسرش در این دوران به خرج داده اشاره می‌کند و می‌گوید: بهترین درمان رعایت دستورات پزشکی، استراحت، حفظ آرامش و در پیش گرفتن رژیم مقوی و سرشار از مایعات، مرکبات، لبنیات و خوراکی‌های حاوی پتاسیم مانند موز و خرما است.
وی اظهار می‌کند: با توجه به اینکه همسرم قادر به هضم هر غذایی در این دوران نبود، سعی داشتم با در پیش گرفتن رژیم غذایی مقوی شامل انواع سوپ‌ها و غذا‌هایی مانند ماهیچه و جوجه و نوشیدنی‌های سرشار از پتاسیم مثل شیر خرما و شیر موز به افزایش توان بدنی او کمک کنم.
سخت‌ترین روز‌های عمرم، پرستاری از همسر بیمارم بود
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد از آن روزها به عنوان یکی از سخت‌ترین روز‌های عمرش یاد می‌کند و ادامه می‌دهد: من برای بهبودی همسرم نذر کردم یک دور قرآن را ختم کنم و، چون اثر این نذر را چندین نوبت دیگر در زندگی خودم شاهده بودم برای بهبودی و برگشتن سلامتی وی این نذر را به همراه دعا به درگاه خداوند داشتم و این توکل به کاهش استرس من بسیار کمک کرد.
مردم پیشگیری را در اولویت قرار دهند
وی ادامه می‌دهد: این دوران ۱۵ روز به طول انجامید و یک هفته گرفتار ضعف و بی‌حالی شدید بود و از هفته دوم کم‌کم آثار بهبودی آشکار شد و علائم بیماری کمتر شد هر چند هنوز هم توانایی خود را کامل به دست نیاورده است.
فرامرزی در ادامه سخنانش متذکر می‌شود: خانواده‌ها باید پیشگیری را در اولویت قرار دهند و سعی کنند تمام نکاتی که از سمت وزارت بهداشت توصیه می‌شود مد نظر قرار دهند تا اصلا به این بیماری گرفتار نشوند، زیرا پیشگیری به مراتب بهتر از مواجه شدن با این بیماری خطرناک است.
یادآوری آن روزها، برای راحله سخت و ناراحت کننده است، این را می‌توانم از صدایش که گاه بغض آلود می‌شود حس کنم، از طرفی ناگفته‌های پزشکی که خودش هم بیمار شده و توانسته در نبرد با کرونا، پیروز میدان شود برایم شنیدنی است برای همین گفتگو را با همسر راحله ادامه می‌دهم.
شرح ماجرا و آنچه از فشار و سختی این بیماری نفس‌گیر بر او گذشته، از صدایش کاملا مشخص است.
بدن درد، سرفه‌های خشک و آغاز ماجرا
بسیار گرم و صمیمی باب سخن را باز می‌کند و می‌خواهد تجربه خود را از این مصاف نابرابری که با ویروس کرونا داشته جهت آگاهی و اطلاع مردم بازگو کند تا شاید سببی شود بر اقدامات پیشگیرانه بیشتر هم‌وطنانش و کاهش افراد مبتلا به ویروس کرونا.
ماجرا از این قرار است که در اولین روز‌های بهار خبر دار می‌شویم یکی از نقش‌آفرینان حماسه سلامت در اورژانس عدالتیان مشهد، خود نیز به ویروس کرونا مبتلا شده و ترجیح داده در خانه بستری شود؛ شماره‌اش را پیدا می‌کنم، حرف‌های این پزشک برایم شنیدنی است، اما بیشتر کنجکاوم شرح ماجرا را اول از زبان همسرش بشنوم، دوست دارم برایم از روزها و شب‌های سختش بگوید.
نذر کردم برای شفای همسرم قرآن را ختم کنم
راحله فرامرزی که استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد است در این گفتگو از دلهره‌ها و ترس‌هایی می‌گوید که باید به تنهایی تحمل می‌کرد و برای حفظ روحیه همسرش هم شده خود را کنترل می‌کرد و چیزی نشان نمی‌داد، از سختی لحظاتی که به عنوان یک طبیب کاری از دستش ساخته نبود تا با تجویز دارویی و مرهمی برای ساعتی، درد و فشار و تب را در همسرش کمتر کند و تنها دلخوشی و تکیه‌گاهش را ایمان به دعا‌های بیمارانی که به وسیله او و همسرش درمان شده بودند، می‌داند.
راحله از نجوا‌های شبانه اش به درگاه "هوالشافی" و ایمان و یقینی که بر تاثیر این دعا‌ها داشته می‌گوید.
وی در توصیف دوران بیماری همسرش به من می‌گوید: با دیدن وضعیت همسرم بسیار ترسیده و مضطرب بودم با توجه به اینکه این بیماری نو پدید و تا حدودی ناشناخته است مخصوصا در دو تا سه شبی که همسرم گرفتار تب و لرز‌های شدید بود بسیار وحشت کرده بودم.
فرامرزی با لحنی که هنوز می‌شود ترس و ناراحتی را در آن به خوبی حس کرد، ادامه می‌دهد: نمی‌دانستم چه کاری انجام دهم و چه اتفاقی ممکن است طی ساعات آینده برای همسرم بیفتد همین بی‌خبری و بی‌اطلاعی نسبت آینده به وحشت و ترس در من دامن میزد.
وی می‌گوید: در اولین اقدام بعد از اینکه متوجه شدم همسرم درگیر بیماری کرونا شده است دخترم را به منزل پدری خودم فرستادم و من و همسرم با خود قرنطینگی سعی کردیم از انتقال ویروس به سایر افراد جلوگیری کنیم و همواره سعی داشتم با توکل به خدا روحیه‌ام را حفظ کنم.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه همیشه به یاری و استمداد دعای خیری که بیماران درمان شده توسط خودش و همسرش برایشان در زندگی به ارمغان داشته، اعتقاد کامل دارد، عنوان می‌کند: یادآوری این موضوع قوت قلب خوبی برای من در این دوران بود، با توجه به اینکه فرزندم حدود چهار هفته از ما دور بود و مسوولیت نگهداری از او به خانواده‌ام محول شده بود واقعا بی‌قراری‌های او مخصوصا در روز‌های آخر برای ما ناراحت کننده بود، اما امیدم را همیشه حفظ کردم.
فرامرزی بعد از مکثی کوتاه، ادامه می‌دهد: خدا را شکر با مدیریت خانواده‌ام همه چیز به خوبی کنترل شد و جا دارد همینجا از آن‌ها تشکر ویژه داشته باشم خداوند خودش حافظ جان و سلامتی تمام پدران و مادران باشد بدون کمک آن‌ها معلوم نبود چه اوضاع و احوالی می‌داشتیم.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه به رعایت تمام نکات بهداشتی و تلاشی که جهت تقویت نیروی جسمی همسرش در این دوران به خرج داده اشاره می‌کند و می‌گوید: بهترین درمان رعایت دستورات پزشکی، استراحت، حفظ آرامش و در پیش گرفتن رژیم مقوی و سرشار از مایعات، مرکبات، لبنیات و خوراکی‌های حاوی پتاسیم مانند موز و خرما است.
وی اظهار می‌کند: با توجه به اینکه همسرم قادر به هضم هر غذایی در این دوران نبود، سعی داشتم با در پیش گرفتن رژیم غذایی مقوی شامل انواع سوپ‌ها و غذا‌هایی مانند ماهیچه و جوجه و نوشیدنی‌های سرشار از پتاسیم مثل شیر خرما و شیر موز به افزایش توان بدنی او کمک کنم.
سخت‌ترین روز‌های عمرم، پرستاری از همسر بیمارم بود
استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد از آن روزها به عنوان یکی از سخت‌ترین روز‌های عمرش یاد می‌کند و ادامه می‌دهد: من برای بهبودی همسرم نذر کردم یک دور قرآن را ختم کنم و، چون اثر این نذر را چندین نوبت دیگر در زندگی خودم شاهده بودم برای بهبودی و برگشتن سلامتی وی این نذر را به همراه دعا به درگاه خداوند داشتم و این توکل به کاهش استرس من بسیار کمک کرد.
مردم پیشگیری را در اولویت قرار دهند
وی ادامه می‌دهد: این دوران ۱۵ روز به طول انجامید و یک هفته گرفتار ضعف و بی‌حالی شدید بود و از هفته دوم کم‌کم آثار بهبودی آشکار شد و علائم بیماری کمتر شد هر چند هنوز هم توانایی خود را کامل به دست نیاورده است.
فرامرزی در ادامه سخنانش متذکر می‌شود: خانواده‌ها باید پیشگیری را در اولویت قرار دهند و سعی کنند تمام نکاتی که از سمت وزارت بهداشت توصیه می‌شود مد نظر قرار دهند تا اصلا به این بیماری گرفتار نشوند، زیرا پیشگیری به مراتب بهتر از مواجه شدن با این بیماری خطرناک است.
یادآوری آن روزها، برای راحله سخت و ناراحت کننده است، این را می‌توانم از صدایش که گاه بغض آلود می‌شود حس کنم، از طرفی ناگفته‌های پزشکی که خودش هم بیمار شده و توانسته در نبرد با کرونا، پیروز میدان شود برایم شنیدنی است برای همین گفتگو را با همسر راحله ادامه می‌دهم.
شرح ماجرا و آنچه از فشار و سختی این بیماری نفس‌گیر بر او گذشته، از صدایش کاملا مشخص است.
بدن درد، سرفه‌های خشک و آغاز ماجرا
بسیار گرم و صمیمی باب سخن را باز می‌کند و می‌خواهد تجربه خود را از این مصاف نابرابری که با ویروس کرونا داشته جهت آگاهی و اطلاع مردم بازگو کند تا شاید سببی شود بر اقدامات پیشگیرانه بیشتر هم‌وطنانش و کاهش افراد مبتلا به ویروس کرونا.
محمد داوود شریفی، به این شکل ماجرا را توضیح می‌دهد:حدود چهارم و پنجم اسفندماه بود که علائم بیماری در من به صورت خفیف شامل سرفه‌های خشک و بدن درد شروع شد و نهم اسفندماه بود که بیماری خودش را با نشانه‌های قوی‌تر بروز داد.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد با بیان اینکه بعد از ظهور علائم شدید، خودش حدس زده و مشکوک بودن این علائم به بیماری کرونا را تشخیص داده است، ابراز می‌کند: محل فعالیت من در بخش اورژانس عدالتیان است و این بخش یکی از محیط‌های اصلی مبارزه با کرونا و مداوای بیماران مبتلا به این ویروس است.
وی ادامه می‌دهد: با شناختی که از اپیدمی این ویروس داشتم و بعد از آشکار شدن علائم، به بیمارستان مراجعه کردم و جهت گرفتن سی‌تی‌اسکن و آزمایش در آنجا بستری شدم، بعد از اینکه سی‌تی اسکن گرفتم، چون فاز اولیه بیماری بود و در نتیجه حالم زیاد بد نبود، تصمیم گرفتم بعد از انجام آزمایش نمونه برداری از ته حلق و گرفتن عکس سی‌تی اسکن به خانه مراجعه کنم و منتظر رسیدن جواب آزمایش شوم.
شریفی می‌گوید: دو تا سه روز بعد با لباس‌های محافظتی مشغول کشیک در بیمارستان بودم آن موقع قصدم از پوشیدن این لباس محافظت از سلامتی و جانم در برابر ابتلا به ویروس کرونا بود، اما بعد از اینکه نتایج تست من مثبت در‌آمد خدا را شکر کردم چرا که با پوشیدن این لباس مانع سرایت آن به سایر همکارانم نیز شده بودم.
تب و لرز‌های بی‌سابقه و انتخاب قرنطینه خانگی
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد ادامه می‌دهد: بعد از گذشت سه روز حالم بسیار بد شد، به طوری که زیر سرم رفتم و دیگر توان ادامه کار را نداشتم، از همین رو از یکی همکارانم درخواست کردم جانشین من شود تا برای استراحت به خانه بروم.
وی با بیان اینکه نتایج آزمایش نمونه‌گیری از حلق، مثبت بودن کرونا را در وی نشان داده است، اضافه می‌کند: ۱۳ و ۱۴ اسفندماه به طور کامل از شدت ضعف و ناتوانی در بستر افتادم و بیماری به شدیدترین شکل ممکن آثار خودش را در من نشان داد.
شریفی در خصوص علائم این بیماری توضیح می‌دهد: این بیماری توانی برای من نگذاشته بود، به شدت احساس ضعف و بی حالی می‌کردم، تب‌های بالا و درد‌های عضلانی، امانم را برید به طوری که دیگر راهی جز بستری شدن در خانه برای من باقی نگذاشت.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد که قرنطینه خانگی را به بستری شدن در بیمارستان ترجیح داده بود، درباره روند بیماری خود بیان می‌کند: با توجه به اینکه خودم و همسرم هر دو پزشک هستیم ترجیح دادم در خانه بمانم و دارو‌هایی که برای کاهش شدت تب و درد و علائم بیماری مناسب می‌دانستم، استفاده کردم.
وی در ادامه سخنانش از تب‌های بالا و لرز‌های تکان‌دهنده و ضعف و سستی شدید جسمانی که مدام گریبان‌گیرش شده بود، می‌گوید، از تب و لرز‌هایی که تاکنون تجربه آن را در خود و مراجعانش سراغ نداشته است.
شریفی با اشاره به حمایت همکاران و دوستانش با تماس تلفنی، طی دوران بیماری یادآور می‌شود که این حمایت‌ها در حفظ روحیه اش نقش بسزایی داشته است.
بهبودی نسبی بعد از گذشت ۱۵ روز
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در ادامه در خصوص وضعیت جسمی فعلی خود می‌گوید: خدا را شکر بعد از گذشت ۱۵ روز قرنطینه خانگی من الان از لحاظ جسمی بهبود یافته‌ام و دو سه روزی است که دوباره به روال عادی زندگی خودم بازگشته‌ام و با پایان دوران نقاهت در سرکار حاضر شدم.
وی اظهار می‌کند: رفرنس‌های علمی از درگیری ریه تا آخر عمر و شباهت آسیب‌دیدگی ریه با مواد شیمیایی خبر داده‌اند، اما با توجه به اینکه این بیماری به تازگی پدیدار شده باید زمان بگذرد تا صحت و سقم این گفته‌ها مشخص شود.
دوری چهار هفته‌ای از فرزند
شریفی در ادامه سخنانش در حالی که پی‌در‌پی تجدید تنفس می‌کند و گویی نفس کم می‌آورد، از دل مشغولی و استرسی که برای اعضای خانواده خود داشته، اینطور روایت می‌کند: دختر کوچکمان را از همان روز‌های آغازین که متوجه ابتلا به کرونا شدیم نزد خانواده همسرم فرستادیم تا در امان بماند و حدود چهار هفته از دیدن نزدیک او محروم بودم و تنها طی تماس تصویری که با او برقرار می‌کردم در جریان احوالات هم قرار می‌گرفتیم.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در رابطه با اقدامات حفاظتی و خود مراقبتی که برای مواجه هر چه بهتر با این بیماری انجام داده بود بیان می‌کند: در اولین قدم خودم را در اتاقی قرنطینه کردم و از آنجایی که در درمان این بیماری مصرف مایعات نقش موثری دارد و بخاطر اینکه تردد و تماس همسرم به اتاق من به کمترین حد خود برسد فلاسک چایی و پارچ‌هایی حاوی انواع نوشیدنی‌ها را در اتاق استراحتم قرار داده بودم تا مدام همسرم نخواهد لیوان به لیوان برایم نوشیدنی بیاورد.
وی افزود: همسرم کمترین تردد را به اتاقم داشت و هر گاه نیاز بود به اتاق وارد شود حتما به ماسک و دستکش مجهز شده بود و مدام فضای خانه توسط وی استریل می‌شد.
دوران سختی که بالاخره سپری شد
شریفی با بیان اینکه دوران بیماری سخت بود، اما هر چه بود خوشبختانه گذشت، از دل نگرانی اعضای خانواده‌اش برایم گفت و اینکه اجازه هیچ‌گونه ترددی را به آن‌ها در دوران سپری کردن بیماری به منزل خود نداده است تا به این وسیله از خطر ابتلای آن‌ها پیشگیری کرده باشد.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد با بیان اینکه خودش را کاملا ممنوع‌الملاقات کرده بوده، بیان می‌کند: در این دوران فقط به برقراری تماس تصویری جهت آرامش خاطر اعضای خانواده‌اش اکتفا کرده است.
وی در حال صحبت، گاهی سرفه می‌کند و من که از شنیدن این صدا و ادامه این گفتگو کاملا معذب هستم نمی‌خواهم او را اذیت کنم، اما از طرفی تمام تلاشم این است ایثار و مجاهدتی که برای حفظ جان بیماران و کنترل این بیماری به خرج داده، با خلاصه کردن مصاحبه ناقص نماند.
شریفی با بیان اینکه به خاطر سیستم ایمنی قوی بدنش توانسته بدون نیاز به اکسیژن و سیستم تنفس مصنوعی، از این بیماری رهایی یابد، داستان مقاومتش را اینطور ادامه می‌دهد: خیلی از بیماران کرونایی را ما هم‌اکنون در خانه مداوا می‌کنیم تا بار بیمارستان‌ها کمتر شود، اما اگر بیمار به تنفس مصنوعی نیازمند باشد حتما باید در بیمارستان بستری شود.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بر قرنطینه افراد تاکید دارد و جهت حفظ جان همکاران پاسدار سلامت خود و کاهش بار فشار کاری آن‌ها یادآور می‌شود: افرادی که مبتلا شده‌اند باید قرنطینه خود را شرط اساسی و لازم بدانند و با رعایت تمام موارد احتیاطی همچون حفظ پوشش ماسک و دستکش سعی کنند، قربانی دوم ایجاد نکنند.
حفظ آرامش روحی و پرهیز از استرس در افراد مبتلا
شریفی در ادامه به افراد مبتلا به کرونا توصیه می‌کند: مبتلایان جهت بهبودی هر چه سریع‌تر بحث استراحت و حفظ آرامش روحی و پرهیز از استرس را مد نظر خود داشته باشند و با در پیش گرفتن رژیم غذایی سبک، اما مقوی و سرشار از انواع مایعات، نوشیدنی‌ها و مصرف به موقع دارو‌های تجویز شده و قرقره آب نمک به بهبودی خود کمک کنند.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد نسبت به درمان‌های خودسرانه و غیر علمی هشدار می‌دهد و می‌گوید: متاسفانه چندی است در فضای مجازی شاهد هستیم افرادی که فاقد صلاحیت لازم در این خصوص هستند مصرف و یا انجام یکسری از موارد را برای درمان یا پیشگیری از این بیماری به مردم توصیه می‌کنند.
وی تصریح می‌کند: این کار به لحاظ قانونی جرم است از مردم می‌خواهم تنها به اطلاعات منابع علمی موثق و دسته اول در این رابطه اعتماد کنند و از هر گونه درمان‌های غیر علمی تجویز شده در فضای مجازی پرهیز کنند، زیرا احتمال اینکه با این اقدامات بیماری تشدید شود بسیار بالا است.
شریفی در پایان این گفتگو عمل به توصیه‌های وزارت بهداشت را مهم‌ترین اقدام مردم در سپاسگزاری از کادر درمان عنوان و تاکید می‌کند: رعایت هر چه تمام‌تر قرنطینه خانگی و نکات بهداشتی مهم‌ترین وظیفه مردم در شرایط کنونی است تا مگر به این وسیله ضمن کاهش تعداد افراد مبتلا خستگی مضاعف نیز به تیم درمان تحمیل نشود مطمئنا بهترین کمک به ما از نظر فیزیکی و روحی در شرایط فعلی رعایت همین نکات است.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد با بیان اینکه بعد از ظهور علائم شدید، خودش حدس زده و مشکوک بودن این علائم به بیماری کرونا را تشخیص داده است، ابراز می‌کند: محل فعالیت من در بخش اورژانس عدالتیان است و این بخش یکی از محیط‌های اصلی مبارزه با کرونا و مداوای بیماران مبتلا به این ویروس است.
وی ادامه می‌دهد: با شناختی که از اپیدمی این ویروس داشتم و بعد از آشکار شدن علائم، به بیمارستان مراجعه کردم و جهت گرفتن سی‌تی‌اسکن و آزمایش در آنجا بستری شدم، بعد از اینکه سی‌تی اسکن گرفتم، چون فاز اولیه بیماری بود و در نتیجه حالم زیاد بد نبود، تصمیم گرفتم بعد از انجام آزمایش نمونه برداری از ته حلق و گرفتن عکس سی‌تی اسکن به خانه مراجعه کنم و منتظر رسیدن جواب آزمایش شوم.
شریفی می‌گوید: دو تا سه روز بعد با لباس‌های محافظتی مشغول کشیک در بیمارستان بودم آن موقع قصدم از پوشیدن این لباس محافظت از سلامتی و جانم در برابر ابتلا به ویروس کرونا بود، اما بعد از اینکه نتایج تست من مثبت در‌آمد خدا را شکر کردم چرا که با پوشیدن این لباس مانع سرایت آن به سایر همکارانم نیز شده بودم.
تب و لرز‌های بی‌سابقه و انتخاب قرنطینه خانگی
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد ادامه می‌دهد: بعد از گذشت سه روز حالم بسیار بد شد، به طوری که زیر سرم رفتم و دیگر توان ادامه کار را نداشتم، از همین رو از یکی همکارانم درخواست کردم جانشین من شود تا برای استراحت به خانه بروم.
وی با بیان اینکه نتایج آزمایش نمونه‌گیری از حلق، مثبت بودن کرونا را در وی نشان داده است، اضافه می‌کند: ۱۳ و ۱۴ اسفندماه به طور کامل از شدت ضعف و ناتوانی در بستر افتادم و بیماری به شدیدترین شکل ممکن آثار خودش را در من نشان داد.
شریفی در خصوص علائم این بیماری توضیح می‌دهد: این بیماری توانی برای من نگذاشته بود، به شدت احساس ضعف و بی حالی می‌کردم، تب‌های بالا و درد‌های عضلانی، امانم را برید به طوری که دیگر راهی جز بستری شدن در خانه برای من باقی نگذاشت.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد که قرنطینه خانگی را به بستری شدن در بیمارستان ترجیح داده بود، درباره روند بیماری خود بیان می‌کند: با توجه به اینکه خودم و همسرم هر دو پزشک هستیم ترجیح دادم در خانه بمانم و دارو‌هایی که برای کاهش شدت تب و درد و علائم بیماری مناسب می‌دانستم، استفاده کردم.
وی در ادامه سخنانش از تب‌های بالا و لرز‌های تکان‌دهنده و ضعف و سستی شدید جسمانی که مدام گریبان‌گیرش شده بود، می‌گوید، از تب و لرز‌هایی که تاکنون تجربه آن را در خود و مراجعانش سراغ نداشته است.
شریفی با اشاره به حمایت همکاران و دوستانش با تماس تلفنی، طی دوران بیماری یادآور می‌شود که این حمایت‌ها در حفظ روحیه اش نقش بسزایی داشته است.
بهبودی نسبی بعد از گذشت ۱۵ روز
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در ادامه در خصوص وضعیت جسمی فعلی خود می‌گوید: خدا را شکر بعد از گذشت ۱۵ روز قرنطینه خانگی من الان از لحاظ جسمی بهبود یافته‌ام و دو سه روزی است که دوباره به روال عادی زندگی خودم بازگشته‌ام و با پایان دوران نقاهت در سرکار حاضر شدم.
وی اظهار می‌کند: رفرنس‌های علمی از درگیری ریه تا آخر عمر و شباهت آسیب‌دیدگی ریه با مواد شیمیایی خبر داده‌اند، اما با توجه به اینکه این بیماری به تازگی پدیدار شده باید زمان بگذرد تا صحت و سقم این گفته‌ها مشخص شود.
دوری چهار هفته‌ای از فرزند
شریفی در ادامه سخنانش در حالی که پی‌در‌پی تجدید تنفس می‌کند و گویی نفس کم می‌آورد، از دل مشغولی و استرسی که برای اعضای خانواده خود داشته، اینطور روایت می‌کند: دختر کوچکمان را از همان روز‌های آغازین که متوجه ابتلا به کرونا شدیم نزد خانواده همسرم فرستادیم تا در امان بماند و حدود چهار هفته از دیدن نزدیک او محروم بودم و تنها طی تماس تصویری که با او برقرار می‌کردم در جریان احوالات هم قرار می‌گرفتیم.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در رابطه با اقدامات حفاظتی و خود مراقبتی که برای مواجه هر چه بهتر با این بیماری انجام داده بود بیان می‌کند: در اولین قدم خودم را در اتاقی قرنطینه کردم و از آنجایی که در درمان این بیماری مصرف مایعات نقش موثری دارد و بخاطر اینکه تردد و تماس همسرم به اتاق من به کمترین حد خود برسد فلاسک چایی و پارچ‌هایی حاوی انواع نوشیدنی‌ها را در اتاق استراحتم قرار داده بودم تا مدام همسرم نخواهد لیوان به لیوان برایم نوشیدنی بیاورد.
وی افزود: همسرم کمترین تردد را به اتاقم داشت و هر گاه نیاز بود به اتاق وارد شود حتما به ماسک و دستکش مجهز شده بود و مدام فضای خانه توسط وی استریل می‌شد.
دوران سختی که بالاخره سپری شد
شریفی با بیان اینکه دوران بیماری سخت بود، اما هر چه بود خوشبختانه گذشت، از دل نگرانی اعضای خانواده‌اش برایم گفت و اینکه اجازه هیچ‌گونه ترددی را به آن‌ها در دوران سپری کردن بیماری به منزل خود نداده است تا به این وسیله از خطر ابتلای آن‌ها پیشگیری کرده باشد.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد با بیان اینکه خودش را کاملا ممنوع‌الملاقات کرده بوده، بیان می‌کند: در این دوران فقط به برقراری تماس تصویری جهت آرامش خاطر اعضای خانواده‌اش اکتفا کرده است.
وی در حال صحبت، گاهی سرفه می‌کند و من که از شنیدن این صدا و ادامه این گفتگو کاملا معذب هستم نمی‌خواهم او را اذیت کنم، اما از طرفی تمام تلاشم این است ایثار و مجاهدتی که برای حفظ جان بیماران و کنترل این بیماری به خرج داده، با خلاصه کردن مصاحبه ناقص نماند.
شریفی با بیان اینکه به خاطر سیستم ایمنی قوی بدنش توانسته بدون نیاز به اکسیژن و سیستم تنفس مصنوعی، از این بیماری رهایی یابد، داستان مقاومتش را اینطور ادامه می‌دهد: خیلی از بیماران کرونایی را ما هم‌اکنون در خانه مداوا می‌کنیم تا بار بیمارستان‌ها کمتر شود، اما اگر بیمار به تنفس مصنوعی نیازمند باشد حتما باید در بیمارستان بستری شود.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بر قرنطینه افراد تاکید دارد و جهت حفظ جان همکاران پاسدار سلامت خود و کاهش بار فشار کاری آن‌ها یادآور می‌شود: افرادی که مبتلا شده‌اند باید قرنطینه خود را شرط اساسی و لازم بدانند و با رعایت تمام موارد احتیاطی همچون حفظ پوشش ماسک و دستکش سعی کنند، قربانی دوم ایجاد نکنند.
حفظ آرامش روحی و پرهیز از استرس در افراد مبتلا
شریفی در ادامه به افراد مبتلا به کرونا توصیه می‌کند: مبتلایان جهت بهبودی هر چه سریع‌تر بحث استراحت و حفظ آرامش روحی و پرهیز از استرس را مد نظر خود داشته باشند و با در پیش گرفتن رژیم غذایی سبک، اما مقوی و سرشار از انواع مایعات، نوشیدنی‌ها و مصرف به موقع دارو‌های تجویز شده و قرقره آب نمک به بهبودی خود کمک کنند.
متخصص طب اورژانس در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد نسبت به درمان‌های خودسرانه و غیر علمی هشدار می‌دهد و می‌گوید: متاسفانه چندی است در فضای مجازی شاهد هستیم افرادی که فاقد صلاحیت لازم در این خصوص هستند مصرف و یا انجام یکسری از موارد را برای درمان یا پیشگیری از این بیماری به مردم توصیه می‌کنند.
وی تصریح می‌کند: این کار به لحاظ قانونی جرم است از مردم می‌خواهم تنها به اطلاعات منابع علمی موثق و دسته اول در این رابطه اعتماد کنند و از هر گونه درمان‌های غیر علمی تجویز شده در فضای مجازی پرهیز کنند، زیرا احتمال اینکه با این اقدامات بیماری تشدید شود بسیار بالا است.
شریفی در پایان این گفتگو عمل به توصیه‌های وزارت بهداشت را مهم‌ترین اقدام مردم در سپاسگزاری از کادر درمان عنوان و تاکید می‌کند: رعایت هر چه تمام‌تر قرنطینه خانگی و نکات بهداشتی مهم‌ترین وظیفه مردم در شرایط کنونی است تا مگر به این وسیله ضمن کاهش تعداد افراد مبتلا خستگی مضاعف نیز به تیم درمان تحمیل نشود مطمئنا بهترین کمک به ما از نظر فیزیکی و روحی در شرایط فعلی رعایت همین نکات است.
ارسال نظرات