دو عامل تهدیدکننده «زاگرس»
امید سجادیان در گفت و گو با ایسنا با اشاره به بیماری پوشش گیاهی منطقه زاگرس اظهار کرد: از جمله بیماری‌های شایع در این منطقه می‌توان به بیماری زغال بلوط، آفت جوانه بلوط و پروانه بلوط اشاره کرد که مشکلاتی را برای درختان زاگرس به وجود آورده‌اند.
وی با بیان اینکه بیماری زغال بلوط از گذشته در جنگل‌های زاگرس وجود داشته است، تصریح کرد: طی دهه اخیر به دلیل خشکسالی، کاهش بارش‌ها و بروز پدیده گرد و غبار این بیماری تشدید شده است و درختان در مقابل آن ضعیف شده‌اند. متاسفانه در حال حاضر نیز بیماری زغال بلوط بسیار شیوع پیدا کرده است و می‌توان گفت که تقریبا ۵۰ درصد درختان بلوط زاگرس در نواحی ایلام، لرستان وکهگیلویه و بویراحمد به این بیماری دچار شده‌اند.
این عضو هیات مدیره انجمن نهضت سبز زاگرس تاکید کرد: لازم است که سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری روش‌های مقابله با این بیماری را مورد مطالعه قرار دهد و آن را به صورت پایلوت اجرایی کند. درمان بیماری‌های زاگرس درخواست جوامع محلی نیز است چرا که معیشت بسیاری از مردم محلی از همین جنگل‌ها و گیاهان تامین می‌شود.
سجادیان تصریح کرد: روش شیمیایی برای کنترل بیماری‌ها ملاحظات خاص خود را دارد چراکه اگر اصولی و مطالعه شده نباشد می‌تواند گونه‌های طبیعی و جانوری منطقه را از بین ببرد. روش‌های دیگری مانند قطع درختان آلوده و ساختن منبع آب در کنار درختان برای مقابله با بیماری زغال بلوط مطرح می‌شود.
وی در ادامه با اشاره به گیاهان دارویی و خوراکی منطقه زاگرس اظهار کرد: جاشیر، بن‌سرخ، بیلهر، کرفس کوهی، ریواس، چای کوهی، آویشن دنایی، بومادران، پونه کوهی، هلمه، گل گاو زبان، خاری و درمه کوهی از جمله گیاهان دارویی و خوراکی منطقه زاگرس هستند که به دلیل ناآگاهی جوامع محلی و گردشگران در معرض خطر انقراض قرار گرفته‌اند.
سجادیان با بیان اینکه متاسفانه در منطقه زاگرس بسیاری از گیاهان خوراکی و دارویی بدون آنکه به مرحله گل دادن برسند یا حتی ریشه آن‌ها حفظ شود، برداشت می‌شوند، تصریح کرد: این کار موجب نابودی کامل نسل این گیاهان شده است. ساختار گیاهان دارویی و خوراکی خودرو به گونه‌ای است که پیاز یا ریشه گیاه آن‌ها در محیط‌های غیرطبیعی قابلیت تکثیر ندارد. به این معنی که ریشه این گیاهان را نمی‌توان در مزارع یا گلخانه تکثیر کرد.
این عضو هیات مدیره انجمن نهضت سبز زاگرس با تاکید بر اینکه این گیاهان دارویی و خوراکی تنها در رویشگاه‌های طبیعی و در مناطق خاص می‌رویند، گفت: این گیاهان منبع درآمد جوامع محلی هستند ولی برداشت بی‌رویه و غیراصولی بیشتر گونه‌های گیاهی دارویی را در معرض انقراض داده و حتی برخی گونه‌ها مثل بن سرخ و جاشیر در برخی مناطق کاملا از بین رفته است.
سجادیان در ادامه با تاکید بر ضرورت آموزش جوامع محلی برای حفظ گیاهان خوراکی و دارویی اظهارکرد: جوامع محلی باید بتوانند از این گیاهان تخم‌گیری کنند و در مناطقی که شرایط مناسب رشد گیاه را دارد آن‌ها را کشت کنند. متاسفانه در حال حاضر ما شاهد هستیم که برخی افراد گیاه را از ریشه می‌کنند و نمی‌گذارند که به مرحله تخم‌ریزی برسد.