خودروی آب‌سوز؛ راه‌حل یا کلاهبرداری؟

تا اینجا همه‌ی داستان قشنگ است؛ هر راننده چند میلیون تومان پرداخت می‌کند و دیگر نه هوای شهر را آلوده می‌کند و نه نیازی به پرداخت هزینه‌ی بنزین است.

اما داستان به این سادگی‌ها نیست و گره عظیمی در آن وجود دارد که می‌تواند همه این رویا را به هم بزند؛ «انرژی جدایی هیدروژن از بنزین از کجا تامین می‌شود؟»

حسین رضا شهید زاده، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا، در این رابطه در گفت‌وگویی با خبرآنلاین گفت: «جدایی هیدروژن از آب خود نیاز به انرژی زیادی دارد و در نتیجه این چرخه اصلا به صرفه نیست. این کار شدنی هست، ولی شرایط خاص خودش را دارد و تلفات انرژی زیاد یکی از این شرایط است.»

از سویی استفاده از این نوع خودرو‌ها می‌توانند پیامد‌های ترسناکی هم داشته باشد، هیدروژن عنصر قابل اشتعالی است و، چون این عنصر به شکل گاز است به راحتی منفجر می‌شود.

همچنین به نظر می‌رسد، داستان کاهش انتشار آلودگی هوا با سوزاندان آب هم چندان واقعی به نظر نرسد.

شهیدزاده می‌گوید: «در این خودرو‌ها هیدروژن از مصرف انرژی زیادی به دست می‌آید که همین تامین انرژی میزان زیادی آلودگی تولید می‌کند. پس اگر به کل چرخه را نگاه کنیم عملا باز هم آلودگی زیادی به وجود می‌آید، البته محل تولید آلودگی از شهر‌ها به نیروگاه‌ها تغییر می‌کند.»

از سوی دیگر به نظر می‌رسد سازمان حفاظت از محیط‌ زیست هم مانند چند سال پیش با این اختراع موافق نباشد و موضع آن‌ها نسبت به چند سال پیش اصلا تغییری نکرده باشد.

بهزاد اشجعی، دبیر کمیته فنی صدور گواهی نامه زیست‌محیطی، در این رابطه می‌گوید: «حقیقیت این است که این موضوع به لحاظ فنی امکان پذیر نیست و حداقل من که تخصصم مکانیک است، قانع نشدم. این طرح خام بود و ما را راضی نکرد. اصلا هیچ جایی این ایده تست نشده است. به هر حال باید مدارک به ما ارائه شود و اینکار صرفا ادعای مخترعین است. اما هنوز مستنداتی که عملکرد این سیستم را در کاهش آلودگی هوا اثبات کند، به سازمان محیط زیست ارایه نشده است.»