باغی در سیرجان با میوه های سنگی!

اهالی سیرجان می‌گویند؛ درویش‌خان از طایفه "بچاقچی" یکی از طوایف اصیل سیرجان بود که شکارچی بوده‌اند و درویش‌خان از میانشان "هنرمند" شده است. اینکه درویش‌خان هم فردی قوی بوده، مشخص است؛ چون با زور بازوی خاص خودش سنگ‌های بزرگ را مثل پر کاه بلند می‌کرده و به شاخه می‌آویخته. او دو پسر داشت که یکی از آن‌ها در ٢٥سالگی درگذشت، اما پسر دیگرش که خانواده بزرگی دارد، سعی کرد باغ پدر را به همان صورت حفظ کرده و میراث خانوادگی را برای فرزندانش زنده نگه دارد. خانه درویش‌خان حالا دیگر به سادگی خانه‌ای که در فیلم‌های پرویز کیمیاوی بود، نیست. پذیرایی وسیعی دارد با یک اتاق خواب کوچک و آشپزخانه اوپن. روی دیوار‌های سفیدکاری شده‌اش به جز گل‌های مصنوعی، عکس‌هایی از درویش‌خان و همسرش، ایستاده مقابل سیاه چادر، قاب شده است. خانه در روز‌های تعطیل شلوغ است. بازدیدکننده‌های ایرانی هر هفته گذرشان به باغ می‌افتد و خارجی‌ها هر ماه با گروه‌هایشان می‌آیند و مدام از درویش‌خان و بازمانده‌هایش می‌پرسند.

 

 

میوه‌های سنگی