ماجرای خدمتکاری که گوچی را تبدیل به یک برند لاکچری کرد!
اولین مشتریان برند گوچی سوارکاران بودند که انواع لباس‌ها و اکسسوری‌های سوارکاری خود را از این برند تهیه می‌کردند.
گوچی توانسته از ابتدای تولد خود تا به امروز در بین برند‌های معتبر و تحسین شده دنیای مد قرار بگیرد و به کشور‌های مختلف راه یابد. اما این موضوع چطور ممکن شده است؟ گوچی (Gucci) نام برندی ایتالیایی در صنعت مد است که عموما با محصولات لاکچری در این صنعت و همچنین محصولات چرمی خاص خود در دنیا شناخته می‌شود. این برند نزدیک به یک قرن پیش در ایتالیا تاسیس شد و امروز به یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌های صنعت مد تبدیل شده است. گوچی در طول تاریخ خود یکی از مورد احترام‌ترین و تحسین‌شده‌ترین برند‌های لاکچری در صنعت مد محسوب می‌شود. این برند از زمان تاسیس در سال ۱۹۲۱ که به‌عنوان یک فروشگاه محصولات چرمی شروع به کار کرد تا به امروز مجموعه‌ای از طراحی‌ها و محصولات منحصر به‌فرد را به بازار عرضه کرده که نمادی از مد لاکچری، تولید باکیفیت و طراحی خاص بوده است.
بیشتر بخوانید:
همه آنچه از موسس گوچی نمی‌دانید!
گوچیو گوچی جوان ایتالیایی متولد ۱۸۸۱ بود که پس از مهاجرت به لندن، در سال‌های ابتدایی قرن بیستم به‌عنوان خدمتکار و باربر هتل مشهور ساووی کار می‌کرد. وی پس از چند سال به پاریس رفت و همین شغل را در آنجا نیز انجام داد. گوچیو به کیف‌ها و چمدان‌های لوکس مسافران هتل علاقه‌مند بود و ایده‌ی طراحی و ساخت محصولات مشابه چرمی در همان سال‌های خدمتکاری در ذهنش شکل گرفت. گوچیو در سال‌های پایانی حضور در لندن، بازدیدی از کارگاه‌های تولیدی چرم H.J cave داشت تا با روند تولید این محصولات آشنا شود. این برند در تاریخ به‌عنوان مخترع کیف‌های دستی لاکچری شناخته می‌شود. گوچی با نزدیک شدن به سن ۴۰ سالگی به فکر راه‌اندازی کسب‌وکار خودش افتاد و پاریس را به مقصد فلورانس، محل تولدش در ایتالیا ترک کرد. فلورانس شهری بود که با مواد اولیه‌ی باکیفیت در صنعت مد و همچنین هنرمندان زبردست شناخته می‌شد.
نخستین فروشگاه گوچی
گوچی اولین فروشگاه خود را در سال ۱۹۲۰ در شهر فلورانس تاسیس کرد و محصولات چرمی را در آن به فروش رساند. وی با حفظ روش‌های سنتی طراحی و تولید محصولات پوشاک و اکسسوری، روش‌های صنعتی تولید انبوه را نیز به کار گرفت. وی در همان شروع کار، هنرمندان و کارگران حرفه‌ای صنعت چرم فلورانس را استخدام کرد تا کیفیت نهایی محصولات زیر نظر آن‌ها حاصل شود. اولین مشتریان برند گوچی سوارکاران بودند که انواع لباس‌ها و اکسسوری‌های سوارکاری خود را از این برند تهیه می‌کردند.
طراحی کفش‌های راحتی مشهور گوچی و همچنین رنگ سبز و قرمز مشهور این برند از همین زمان شکل گرفت که هنوز نیز به‌عنوان نماد‌های اصلی آن‌ها شناخته می‌شوند. نکته‌ی جالب این که کفش‌های loafer برند گوچی تنها کفش‌های موجود در کلکسیون هنر مدرن نیویورک هستند. پس از چند سال پسران گوچی با نام‌های آلدو، واسکو و رودولفو به کمک پدر آمدند و کسب‌وکار خانوادگی به شهر‌های دیگر ایتالیا از جمله رم و میلان نیز گسترش یافت. برادر دیگر آن‌ها یعنی اوگو نیز در کارخانه مشغول به کار بود. در نهایت اوگو و واسکو سهام خود را در شرکت فروختند. محصولات گوچی در آن سال‌ها شامل اکسسوری‌های چرمی باکیفیت مانند کیف ها‌ی دستی، کفش و لباس‌های ابریشمی و بافتنی با طراحی ویژه و منحصر به‌فرد بود.
نوآوری در کسب‌وکار گوچی
کمبود مواد اولیه در دوران جنگ جهانی دوم مانعی برای گسترش برند گوچی نبود. گوچیو با استفاده از موادی همچون کرباس و چوب بامبو، محصولات خاص خود را در این سال‌ها تولید کرد که بعد‌ها به امضای این برند نیز تبدیل شد. در آن سال‌ها نماد گوچی دو حرف G بود که با خطوط قرمز و سبز تزئین شده بودند. پس از پایان جنگ، تاج گوچی به‌عنوان نماد برند استفاده شد که شامل یک سپر و شوالیه و روبان‌های قرمز و سبز بود. این نماد شباهت زیادی به نماد‌های شهر فلورانس داشت.
پسران گوچیو یعنی آلدو و رودولفو در سال ۱۹۵۳ تصمیم به گسترش جدی فعالیت‌های برند گرفتند. آن‌ها با تاسیس فروشگاه در شهر نیویورک قدم اول را در این مسیر برداشتند. ۱۵ روز پس از تاسیس این فروشگاه، گوچیو گوچی افسانه‌ای در ۷۲ سالگی از دنیا رفت. ۷ سال پس از تاسیس اولین فروشگاه در نیویورک، برند ایتالیایی محل فعالیت خود را به خیابان مشهور پنجم در این شهر منتقل کرد. پس از آن فلوریدا، لندن و بورلی هیلز میزبان آن‌ها بود.
ورود گوچی به صنعت خودروسازی
آلدو گوچی در دهه‌ی ۱۹۷۰ تلاش کرد تا بازار فعالیت‌های برند را به بخش‌های جدید گسترش دهد. وی با برند خودروسازی AMC در آمریکا همکاری کرده و دنیای مد لباس و طراحی داخلی خودرو را در مدل Hornet این شرکت با هم ترکیب کرد. مدل‌های سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ اولین خودرو‌های آمریکایی با تریم داخلی طراحی شده توسط یک طراح مد مشهور بودند. مدل مخصوصی که با طراحی این برند عرضه شد، Sportabout نام داشت.
گوچی در طراحی تریم داخلی این خودرو از رنگ‌های سازمانی خود یعنی قرمز و سبز استفاده کرد و تاج برند را در نمای داخلی در‌ها و همچنین لوگوی GG را در پوشش سقف‌ها کار کرد. این خودرو با رنگ‌های محدود سفید، سبز و بژ عرضه شد. این تریم ۱۴۲ دلاری انتخابی در ۲۵۸۴ خودروی ساخته شده در سال ۱۹۷۲ و ۲۲۵۲ خودروی سال ۱۹۷۳ سفارش داده شد. خودروی بعدی که با طراحی خاص گوچی عرضه شد، یک کادیلاک سویل بود که در سال ۱۹۸۴ توسط یک خودروساز اهل میامی معرفی شد. این خودرو در نمای خارجی میزبان لوگوی مشهور دو حرف G روبروی هم بود. در نمای داخلی نیز از لوگو و نوشته‌های مشهور این برند استفاده شده و در صندوق عقب، تعدادی از چمدان‌های لوکس برند گوچی قرار داشت.
در سال ۲۰۱۱ برند‌های گوچی و فیات برای طراحی و تولید فیات ۵۰۰ به توافق رسیدند. نسخه‌های ویژه‌ی این خودروی هاچ‌بک، خطوط مشهور گوچی را در بخش‌های مختلف اعم از کمربند ایمنی تا دسته دنده و کف‌پوش و بخش‌های دیگر داشتند. در نمای بیرونی نیز این خطوط از زیر پنجره‌ها تا دور خودرو کشیده شده بودند. لوگوی دو حرف G برند نیز در مرکز چرخ‌های این خودرو استفاده شد. مدل بعدی این خودرو یعنی ۵۰۰ C نیز با همکاری برند گوچی طراحی و تولید شد.
بحران گوچی
یکی از بزرگترین بحران‌های برند گوچی در دهه‌ی ۱۹۸۰ رخ داد و آن‌ها را تا مرز ورشکستگی پیش برد. ماریتزیو گوچیپسر رودولفو پس از مرگ پدر در سال ۱۹۸۳ مدیریت برند را در دست گرفته و عمویش آلدو را اخراج کرد. آلدو در سال‌های بعد به اتهام فرار مالیاتی چند سالی را در زندان گذراند.
در ادامه ماریتزیو در مدریت گوچی موفق نبود و در نهایت به اجبار سهام خود در برند را در سال ۱۹۸۸ به شرکت بحرینی Investcorp فروخت. ماریتزیو در سال ۱۹۹۵ به دست یک قاتل استخدامی به قتل رسید. این قتل در شهر میلان و با شلیک چهار گلوله به ماریتزیو اتفاق افتاد. همسر قبلی ماریتزیو یعنی پاتریزیا رجیانی پس از چند سال تحقیقات به استخدام این قاتل محکوم شد. در همین زمان، سرمایه‌گذاران جدید، دومنیکو دِ سوله که دانش‌آموخته‌ی آمریکا بود را از شغل وکیل خانواده به مدیر گوچی آمریکا ارتفا دادند و در سال ۱۹۹۵ او را به سمت مدیریت کل رساندند.
یکی از استخدام‌های موفق گوچی در دوران بحران، دان ملو بود که در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان طراح لباس‌های آماده استخدام شد. ملو که از اعتبار خدشه‌دار شده‌ی گوچی اطلاع داشته و تلاش می‌کرد تا آن را بازیابی کند، تام فورد را در سال ۱۹۹۰ برای مدیریت خط لباس‌های آماده‌ی برند استخدام کرد. پس از ۴ سال فورد به سمت مدیریت نوآوری گوچی رسید. اقدام دیگر ملو انتقال مرکز مدیریت گوچی از میلان، به محل تولدش یعنی فلورانس بود. پس از این اقدام او و فورد تعداد محصولات گوچی را از ۲۰ هزار به ۵ هزار کاهش داده و مسیر لاکچری کردن برند را بیش از پیش هموار کردند. گوچی در سال ۱۹۹۵ به‌طور رسمی وارد بورس شده و ipo خود را در بازارا سهام نیویورک برگزار کرد. در این رویداد ارزش هر سهم این برند ۲۲ دلار تعیین شد.
اتفاق مهم دیگر در سال‌های پایانی قرن بیستم، خرید برند ساعت Severin-Montres و تغییر نام آن به Gucci Timepieces بود. در سال ۱۹۹۸، این شرکت عنوان برترین شرکت اروپایی سال را از انجمن رسانه‌های کسب‌وکار اروپا دریافت کرد.
در ادامه ماریتزیو در مدریت گوچی موفق نبود و در نهایت به اجبار سهام خود در برند را در سال ۱۹۸۸ به شرکت بحرینی Investcorp فروخت. ماریتزیو در سال ۱۹۹۵ به دست یک قاتل استخدامی به قتل رسید. این قتل در شهر میلان و با شلیک چهار گلوله به ماریتزیو اتفاق افتاد. همسر قبلی ماریتزیو یعنی پاتریزیا رجیانی پس از چند سال تحقیقات به استخدام این قاتل محکوم شد. در همین زمان، سرمایه‌گذاران جدید، دومنیکو دِ سوله که دانش‌آموخته‌ی آمریکا بود را از شغل وکیل خانواده به مدیر گوچی آمریکا ارتفا دادند و در سال ۱۹۹۵ او را به سمت مدیریت کل رساندند.
یکی از استخدام‌های موفق گوچی در دوران بحران، دان ملو بود که در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان طراح لباس‌های آماده استخدام شد. ملو که از اعتبار خدشه‌دار شده‌ی گوچی اطلاع داشته و تلاش می‌کرد تا آن را بازیابی کند، تام فورد را در سال ۱۹۹۰ برای مدیریت خط لباس‌های آماده‌ی برند استخدام کرد. پس از ۴ سال فورد به سمت مدیریت نوآوری گوچی رسید. اقدام دیگر ملو انتقال مرکز مدیریت گوچی از میلان، به محل تولدش یعنی فلورانس بود. پس از این اقدام او و فورد تعداد محصولات گوچی را از ۲۰ هزار به ۵ هزار کاهش داده و مسیر لاکچری کردن برند را بیش از پیش هموار کردند. گوچی در سال ۱۹۹۵ به‌طور رسمی وارد بورس شده و ipo خود را در بازارا سهام نیویورک برگزار کرد. در این رویداد ارزش هر سهم این برند ۲۲ دلار تعیین شد.
اتفاق مهم دیگر در سال‌های پایانی قرن بیستم، خرید برند ساعت Severin-Montres و تغییر نام آن به Gucci Timepieces بود. در سال ۱۹۹۸، این شرکت عنوان برترین شرکت اروپایی سال را از انجمن رسانه‌های کسب‌وکار اروپا دریافت کرد.
وضعیت کنونی برند گوچی
هولدینگ فرانسوی پینو-پرینتمپس-ردوت که امروز با نام کرینگ شناخته می‌شود، در سال ۲۰۰۳، ۶۰ درصد از سهام گوچی را خریداری کرد و تام فورد و د سوله نیز در سال ۲۰۰۴ و با پایان قراردادهایشان این شرکت را ترک کردند. آخرین کالکشن طراحی شده توس فورد و با مدیریت د. سوله در بهار سال ۲۰۰۴ عرضه شده و موفقیتی حیاتی برای بند گوچی بود. پس از آن خبرنگاران و طرفدران برند نگران میراث فورد بودند که شرکت اعلام کرد گروهی از طراحان جوان ارتقا یافته از میان کارمندان کنونی، جایگزین او خواهند شد. جان ری و الساندرا فاچینتی دو نفر از مشهورترین وارثان فورد در گوچی بودند.
فریدا جیانینی در سال ۲۰۰۵ به‌عنوان مدیر نوآوری بخش لباس‌های آماده‌ی زنانه انتخاب شد. او که در سال ۲۰۰۲ به این شرکت ملحق شده بود، در سال ۲۰۰۶ به مدیریت نوآوری بخش لباس‌های آماده‌ی مردانه و سپس مدیریت کل برند انتخاب شد. دفتر مدیریت اصلی گوچی در شهر فلورانس ایتالیا واقع است. دفاتر بین‌الملی دیگر در میلان، پاریس، لندن، هنگ‌کنگ، ژاپن و نیویورک واقع هستند. شرکت مالک این برند یعنی کرینگ نیز در شهر پاریس واقع است. آخرین آمار منتشر شده در مورد درآمد این برند در سال ۲۰۱۶ بوده که حدود۴.۳ میلیارد دلار گزارش شده است. تعداد فروشگاه‌های گوچی در سرتاسر جهان امروز به بیش از ۵۵۰ عدد رسیده و این برند را در رتبه‌ی ۳۶ برترین برند‌های وبسایت فوربز قرار داده است. این برند در حال حاضر حدود ۱۳ هزار کارمند و ۶۰ هزار شاغل غیرمستقیم دارد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان / کد خبر: ۶۸۱۸۳۷۶
ارسال نظرات