بازیگرانی که ستاره‌های آینده سینمای ایران هستند

 سینمای ایران در دهه نود صاحب چند چهره پول ساز و چند بازیگر خوب مرد شد. ستاره‌ای مثل نوید محمدزاده که نه تنها رکوردار جوایز بازیگر در بین هم نسلانش هست بلکه فیلم‌هایش را هم به موفقیت تجاری می‌رساند. جواد عزتی که بارها بازی‌هایش تحسین شده، امیر جدیدی و ساعد سهیلی که به گزینه‌هایی مطمئن برای نقش‌های اصلی فیلم‌ها تبدیل شده‌اند. مهرداد صدیقیان که در دهه نود پیشرفتش شتاب گرفت و هوتن شکیبا که بعد از سیمرغ جشنواره فجر مسیر تازه‌ای در سینما آغاز کرده. این فهرست اما شامل بازیگرانی است که همکاری با کارگردانان سرشناسی را پشت سرگذاشته و فیلم تازه‌شان می تواند به سکوی پرش آنها تبدیل شود.

مسیر کاری بهرام افشاری در سینما را تا حدودی میتوان با امیر جعفری مقایسه کرد. بازیگران توانایی که در تئاتر درخشان بودند ولی شاید به دلایل فیزیک خاصشان تا سال ها سختی ورود و حضور در عرصه تصویر را تجربه کردند. بازی بهرام افشاری در چند پروژه سینمایی مهم از جمله عصبانی نیستم و کارگر ساده نیازمندیم و لانتوری آنطور که باید و شاید در بین عامه مردم به چشم نیامد تا اینکه بالاخره با یک تیپ کمدی در سریال پایتخت دیده شد و به محبوبیت رسید و دیگر به راحتی توانست هنر و قابلیت های بازیگری اش را حداقل در نقش های کمدی به رخ بکشد. هرچند کمی دیر ولی همینکه چندتا از پرفروش ترین فیلم های یکی دوسال اخیر سینمای ایران در کارنامه او دیده می شود نشان دهنده مسیر رو به پیشرفت اوست.

احتمالا آشنایی معدود افرادی با اسم نوید پورفرج به تنها نقش سینمایی اش در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده بر می گردد. اینکه با همین یک فیلم نام این بازیگر را وارد لیست مستعد ترین بازیگران رو به پیشرفت سینمای ایران کنیم شاید جای تعجب داشته باشد. اما کیفیت حضور و قدرت بازیگری او در همین بدو ورود به عرصه سینما نشان داد که آینده درخشانی در انتظار نوید پور فرج است. کسی که در فیلم هومن سیدی درخشید، نامزد جایزه سیمرغ شد و حالا دومین فیلمش را در نقش اصلی فیلم «مغز استخوان» و در کنار چهره های شناخته شده ای چون جواد عزتی، پریناز ایزدیار و.. احتمالا در جشنواره فجر آینده خواهد داشت. پس قمار روی نام نوید پورفرج برای سینمای ایران که از فرط تکرار تشنه چهره های مستعد تازه است بیراه نیست.

 علی شادمان
با سابقه ترین و در عین حال جوان ترین چهره این لیست علی شادمان است. بر خلاف نمونه های زیادی که در کودکی و نوجوانی با یکی دو فیلم درخشیده ولی با رسیدن به سنین بالاتر به کلی فراموش شدند علی شادمان شیب پیشرفتش همچنان صعودی است. او که کشف زنده یاد رسول ملاقلی پور بود در فیلم میم مثل مادر و به خاطر توانایی اش در نواختن ویولن حضور پیدا کرد ولی چنان تاثیر گذار ظاهر شد که هنوز که هنوز است سکانس های مشترک او با گلشیفته فراهانی در آن فیلم جزو احساسی ترین سکانس های سینمای ایران به شمار می رود. حضور همزمان و موفق در سه عرصه نمایشی تئاتر، سینما و تلویزیون او را به یکی از گزینه های مطرح پروژه های سینمایی در سال های بعد تبدیل خواهد بود. کافیست به لیست فیلم های مهمی چون اروند، ویلایی ها، جان دار اشاره کنیم که او در دو سه سال گذشته در آن ها نقش پررنگی را تجربه کرده است. پس برای یک جوان 22 ساله با چنین سابقه ای به راحتی میتوان آینده ای درخشان را متصور بود.

حضور در یکی از نقش های مهم فیلم برنده اسکار اصغر فرهادی یعنی «فروشنده» برای هر بازیگری می تواند سکوی پرتاپ به سوی ستاره شدن باشد. در مورد مجتبی پیر زاده اما این مسیر آنطور که انتظار میرفت اتفاق نیفتاد. شاید سلیقه نمایشی او برای حضور در نقش هایی پرچالش و تن ندادن به بازی در هر فیلم و نقشی دلیل اصلی این موضوع باشد. با این حال پتانسیل بازیگری مجتبی پیرزاده تنها با استناد بر آثاری چون «فروشنده» و «شکستن همزمان بیست استخوان» ثابت می کند که باید منتظر ظهور بازیگری توانا در عرصه سینمای اجتماعی ایران بود. بازیگری که امسال در فیلم «مجبوریم» رضا درمیشیان ایفای نقش کرده شاید از نظر سنی بازیگر جوانی محسوب نشود ولی مطمئنا از لحاظ سبک و شیوه بازیگری میتوان او را مستعد درخشش در سال های بعد سینمای ایران دانست.

 

فیلم نیوز