تظاهرات در عراق، ادامه یا توقف؟

بولتن محرمانه نوشت: از طرفی نیرو‌های اطلاعاتی بعثی و نیرو‌های سابق استخبارات صدام در سطح کشور و در مقیاس بزرگ، کار تشکیلاتی و میدانی تظاهرات را بر عهده داشتند و با سوء استفاده از مطالبات به حق مردم و جهت دهی به احساسات جوانان که اغلبیت متظاهرین را تشکیل می‌دادند به دنبال آشوب و براندازی و تغییر دولت عبدالمهدی بودند.

از طرف دیگر استخبارات سعودی پشتیبانی رسانه‌ای را بر عهده داشت و اغلب سلبریتی‌های عرب زبان را به میدان آورد. تولید محتوا در فضای مجازی توسط سعودی‌ها هم که کرارا در توئیتر مورد توجه فعالین رسانه‌ای قرار گرفت.

 

۱. مطالبات به حق مردم که توسط مرجعیت دینی در نجف (آیت الله سیستانی) نیز تایید و تاکید شد، با طرح‌هایی که توسط دولت و بسته‌های تشویقی که ارائه شد قابل درمان نیست؛ در واقع این‌ها مسکن‌هایی برای این درد‌ها به حساب می‌آیند، اما اگر توزیع و تقسیم زمین و ارائه وام برای ساخت منزل به طبقات فقیر جامعه که توسط عبد المهدی وعده داده شد هم عملی شود باعث هدر رفت نقدینگی و کاهش ارزش پول ملی و ایجاد تورم می‌شود که در چند سال اخیر در عراق مشهود نبوده است.

۲. کشاندن نزاع و جدال بین احزاب و بین گروه‌های مختلف به خیابان‌ها در عراق روشِ آسان و عملی است برای رسیدن به مقاصد و اهداف. در سال‌های گذشته نیز جریان صدر که پایگاه اجتماعی بالایی در اختیار دارد از این حربه به کرّات استفاده کرده و به اهداف مورد نظر رسیده که دو علت عمده دارد:

۱. دولت مرکزی در عراق سیستم پلیس و دستگاه انتظامی مقتدر و کارآمدی برای مواجهه با متظاهرین و آشوب کنندگان ندارد و در ایام تظاهرات ارتش عراق در حالت آماده باش بود. فلسفه تشکیل واحد «حفظ قانون» در ایام اخیر بعد از اتمام تظاهرات مواجهه با تظاهرات و جلوگیری از پیشروی متظاهرین است.

۲. مواجهه با قسمت رسانه‌ای تظاهرات برای دولت عراق سنگین و هزینه بر است و قطع اینترنت و فیلتر کردن اپلیکیشن‌ها موجب خسارت نیم میلیاردی شد.

مقتدی صدر که قبل تر، از دولت عراق اعلام برائت کرده بود و فاتحه دولت را خوانده بود، با فاصله چند روز از اتمام تظاهرات به میدان آمد، در مورد تظاهرات بیانیه‌ای صادر کرده، متظاهرین را انقلابی خواند و آن‌ها را دعوت به مواجهه با فساد و فاسد کرد و ادامه این راه اصلاح را در گرو انتخابات زود هنگام و انتخاب مصلح (بخوانید جریان صدر) دانست. از این جهت تظاهرات ۲۵ اکتبر (جمعه) در عیارسنجی مقتدی صدر اهمیت فراوان دارد.

صدر از دولت عبدالمهدی به دلیل نفوذ فتح بر عبدالمهدی ناراضی است و در قضیه مواجهه عبدالمهدی با اسرائیل در مورد حمله به انبار مهمات حشدالشعبی این نارضایتی کاملا مشهود بود. جریان صدر به دنبال سیطره مطلق بر حکومت است و به تقسیم حکومت بین او و فتح و سایر احزاب رضایت نمی‌دهد.

در حال حاضر در سیستم پارلمانی، دولت مانند یک شرکت سهامی و مثل یک کیک است که باید تقسیم بشود. پایگاه اجتماعی صدر که بزرگترین پایگاه موجود در عراق هست نیز به سایر احزاب برای انتخاب نخست وزیر نیاز دارد. صدر از این ساختار ناراضی است و مدتی است از تمام نمایندگان سائرون خواسته تا در جلسات پارلمان شرکت نکنند.

از طرفی احزاب مختلف و برخی شخصیت‌های سیاسی مدتی است برای برون رفت از بن بست فعلی شرایط عراق پیشنهاد تعدیل قانون اساسی عراق به ریاست جمهوری و نه پارلمانی را داده‌اند و ناکارآمدی‌های موجود را نه از احزاب بلکه از سیستم و ساختار موجود دانسته‌اند.

در این بین؛ مقتدی صدر که بزرگترین پایگاه اجتماعی فعال در عراق را در اختیار دارد بهترین گزینه را استفاده از این پایگاه اجتماعی در سیستم انتخابات ریاست جمهوری و نه سیستم پارلمانی و حزبی که به صورت یک شرکت سهامی است می‌بیند تا مطلق قدرت و سلطه در حکومت در اختیار جریان صدر باشد.