تابناک جوان:
خنندانده شو بر خلاف قسمت‌های قبل که گاهی تعریض‌هایی به اخلاق ، ادب و نزاکت اجتماع داشت این بار شاهد یک اتفاق شگرف بود.دیشب در رقابت آیت بی غم و وحید رحیمیان به وضوح نشان داده شد که بالاخره لاک‌پشت از خرگوش می‌بَرَد.امشب به وضوح همه جامعه‌ای را دیدند که در آن:
اگر کسی کاری را نمی‌تواند انجام دهد،صادقانه از آن کنار می‌کشد.
اگر جامعه‌ای از فردی ضعفی دید، همه قوانین‌ش را کنار می‌زند تا او را احیا کند.
اگر کسی شکست خورد همه دستش را می‌گیرند.
اگر کسی با مشکلی روبرو شد و در راه ماند حتی اگر موفق هم نمی‌شود ، همه کمک کنند تا پایان راه را برود.
فرهاد آئیش چقدر خوب مثل پدرهایی که موازنه منافع و رفاقت را به هم می‌زنند، از مردم خواست که به رقیب شاگردش رای بدهند.
اشکان خطیبی چقدر خوب فاصله‌ی بین جامعه‌ی احساساتی و معماری علمی روابط و ضوابط پدیده‌ها را ترسیم کرد.
رامبد جوان چقدر خوب بود.
احساس کردم در جایگاه قاضی بزرگترین دادگاه قانون اساسی ، بدون اینکه احساساتی شود؛ در حال میزان کردن مرزهای اخلاق و قانون است.
پانته آ بهرام مثل مادرها ، چقدر خوب به دست و پا زدن وحید وسط شکست خودش از خودش تبسم می‌کرد تا بتواند بلند شود و وسط هیاهویی که بعدها در فضای مجازی راه خواهد افتاد.وسط انتظاراتی که یک جوان را از درون فرو می‌پاشد. وسط آن همه چشم و این همه بی‌چشمی نابود نشود و باقی بماند.
خواهش می‌کنم نیمه دوم خندوانه جمعه‌شب را چند بار ببنید.تا متوجه شوید درد اصلی جامعه و سیاست ما که در آن کسی نه مثل بچه‌ی آدم موفق می‌شود و نه مثل آدم حسابی شکست می‌خورد چیست؟
مشکل اقتصاد و سیاست و فرهنگ و اجتماع و تقریبا همه چیز ما نبود این نوع اخلاق است که در آن جایگاه عدالت و احسان و تلاش و مهربانی و جدیت و بخشش و در یک کلام انسانیت ، مشخص نیست.
این برنامه را باید بارها دید و برای هم فرستاد تا بفهمیم چرا جامعه ما فراتر از دلار و دینار و طلا و مدیریت و رسانه و سایر مولفه‌های قدرت به یک انقلاب اخلاقی برای جلوگیری از فروپاشی اجتماعی احتیاج دارد.