روز دختر مناسبتی برای رفع یک چالش دروغین

صادقانه باید گفت: مسئله جنسیت لااقل در فرهنگ تشیع یک معضل وارداتی بلاوجه است.بلکه با مشاهده نتایج اجتماعی جنبش فمنیسم می‌توان گفت،ظاهرا تلاش برای برابری جنسیتی در غرب هم از اساس خاستگاه اقتصادی داشته است تا انگیزه های انسان دوستانه.

بلکه امروز در یک نگاه کلی می توان دریافت، این جنبش توانسته با ایجاد پایگاه ناچیزی برای بانوان در عرصه دانش و سیاست و قدرت، نیروی کار ارزان قیمت و لطافت و زیبایی زنانه در قالب فعالیت‌های سطحی و نازلی در عرصه‌های بازاریابی و منشی‌گری و ... را داوطلبانه از سوی جامعه بانوان به صحنه بیاورد.

تا زن امروز جامعه جهانی تمام لذت‌های مادری و همسری را وانهاده و فقط به خاطر اینکه برچسب #خانه_دار بودن به او نخورد،به هر قیمتی وارد عرصه‌ی کار اقتصادی برای دیگران شود.

بی‌شک بدون این تدبیر #انقلاب_صنعتی به ارزانی برای تمدن باختر بدست نمی‌آمد.پس زنان لباس‌های بلند اشرافی شان را با دست خود کوتاه کرده و از عرصه‌هایی که در آن از مردان خدمات دریافت می‌کردند خارج شدند تا نه برای شراکت در قدرت و دانایی دنیای مردانه بلکه برای رایگان و داوطلبانه شدن زناشویی و خدمت نیم‌بها در نساجی و مونتاژ و فروشگاه‌ها وارد عرصه‌ی جامعه شدند و با هیپنوتیزم فمنیسم و اندیشه‌هایی که با لباس‌های دیگر (حتی دین) مبلغ این اندیشه بودند از این ظلم آشکار احساس رضایت عمیق کرد.

برای مایی که قبل از وجوب نماز و روزه به ما تکریم #دختران واجب شده، این طنز سیاه بسیار ناگوارتر است.

چه این که یک #کوثر ما ۱۳ اقیانوس را به طواف داشت.

در میان خطابه‌های ما، کدام بیان به اندازه #خطبه_فدکیه مقدس شد؟ و در تاریخ شمشیرهای علوی و هاشمی کدام شمشیر از بیان #زینب در بارگاه کوفه و شام و در لباس اسیری برنده تر بود؟

در سراسر جهان، کدام فرهنگ را سراغ بگیریم که بزرگترین حوزه‌ی دینی‌اش بر گرد مزار یک ماهدخت شکل گرفته و پیران سالخورده‌ی عرفان آن قطره نوش دریای معرفت گوهر بی‌همتایی باشند که در زندگی دنیوی اش از بی‌بدیل بودن بی‌همسر و یکتا ماند؟

نگاه وارداتی به مسئله جنسیت القا یک دغدغه پوچ برای فراموشاندن چالش مهم #فضیلت است.زیرا در جایی که دعوای آدم‌ها برای کسب فضیلت و تحقق انسانیت نباشد، بحث سهم‌خواهی به وجود می‌آید و بشر مانند درندگان بر سر تقسیم جیفه‌ی دنیا به رقابت و دنائت می‌پردازد.

عدم فهم مدل اسلامی و شیعی در حوزه اجتماع و خانواده باعث می‌شود زنی که در جایگاه #دختر و #همسر و #مادر همواره باید مورد تکریم و حفاظت و تامین رفاه و امنیت و کرامت باشد زندانی محسوب شود و زنی که در جامعه علاوه بر مادری و رنج و مشقت همسرداری و خانه داری ،باید تامین کننده اقتصاد و رنج‌ور نان و منزلت خانواده نیز باشد؛ آزاد و شاد جلوه نماید.

واقعیت آن است دنیای جدید می‌تواند این کار را بکند و در این راستا الگوهای دینی ما نیز به میراث فرهنگی تبدیل شوند.

گوهر تابناک خانه موسی‌ابن‌جعفر (ع) از همین برکت‌های شایسته‌ی توجه از نگاه اسلام و تشیع به دختران است.

دختری که تا پایان عمر مردی به شایستگی همسری برایش پیدا نمی‌شود.

در سالهای طولانی حبس و زندانی امام کاظم سلام‌الله‌علیه، همان سالهای تلخی که تحت تاثیر واقعه‌ی فخ ، اهلبیت در محاصره و فشاری مشابه دوران پس از عاشورا بودند، فاطمه‌ی معصومه(س) و خواهرانش بدون هیاهو و تبرج حلال مسائل شیعیان و شبکه وکالت بودند.

بنابراین آنچه در قضیه هجرت حضرت‌شان به ایران، درگیری‌های ساوه و سرانجام تشریف فرمایی سرنوشت ساز و تاریخ آفرین وی به شهر قم اتفاق افتاد، امری اتفاقی نبود و خارج از چارچوب سایر هجرتها - مانند مهاجرت بزرگ علویون به سرپرستی شاهچراغ و برادرانش- باید مورد بررسی قرار گیرد‌.

پس بنا به نصوص و تاییداتی که سالها قبل از ولادت حضرت معصومه درباره‌ی ایشان وجود داشته و حیات طیبه و درگذشت جریان ساز او ، بی‌شک ورای سلسله امامت ، همین دختر سرآمد فرزندان امام هفتم بوده اند و گوهر دختر بودن بدون تبرج و شهرآشوبی و در آوردن اداهای مردانه-نگاه کنید به داستان و افسانه‌ی شخصیت‌هایی مانند ژاندارک که نه بخاطر زن بودن و زنانه زیستن، بلکه بخاطر مردانه جنگیدن تاریخی شدند- محور حوزه‌ای شده که اولیا خدا از زن و مرد به دور آن می‌گردند.

فقط یک نکته می‌ماند و آن مدلسازی نکردن از این افتخارات ، که به عقیده این قلم گناه مسلمان نشدن و معصومه ای نشدن اهل اروپا و آمریکا نیز به همین دلیل به گردن ماست.

کبری حاجی محمدی