روحانی مچکریم!

سلام مخاطب عزیز
چند نکته را با هم مرور کنیم:

1- امام علی ع می فرمایند : ریاکار سه علامت دارد؛ وقتی عمل او را مردم می‌بینند نشاط بیشتری در عبادت دارد. آن گاه که تنهاست در عبادت بی حال است. دوست دارد که در تمام کارها او را ستایش کنند
سوال : شما کدام یک از 3 حالت فوق را در محل وقوع (بحبوحه امداد رسانی در سیل) در این عزیزان دیده اید یا از 4 نفر شاهد عادل شنیده اید؟


2-ریا در اسلام به استفادهٔ ابزاری از دین و اعمال دینی برای رسیدن به مقاصد دنیوی گفته می‌شود.
سوال : با توجه به اصل برائت در اسلام یا همین اصل در تمام قوانین کیفری جهان که می گوید فرد بی‌گناه است، مگر آنکه جرمش اثبات شود، شما چگونه به یقین رسیدید این عزیزان مقاصد دنیوی را از این موضوع دنبال می کنند؟

3- اگر یقین به ریاکاری شان (با توجه به مبانی یاد شده) نداشته باشیم آیا شامل حال آیه 12 سوره حجرات نمی شویم؟
که می فرماید : ای کسانی که ایمان آورده اید ، از گمان ها جدّا بپرهیزید ، زیرا که ( پیروی ) برخی از گمان ها گناه است و تجسس و کاوش نکنید

4- برابر فتوای مراجع معظم گاهی اوقات ظاهر کردن امر معروف خودش نوعی عبادت و مایه تشویق دیگران است. همچنان که به عنوان مثال گفته اند تظاهر و تعظیم شعایر دین به ‌قصد قربت، جایز بلکه مستحب است؛ مثل صدقه‌دادن آشکار، قربةً الی الله، برای تشویق دیگران؛ چنان‌که در قرآن آمده است
سوال : اگر این فعل روحانیون عزیز با قصد مذکور باشد ، آیا باید مورد نکوهش قرار گیرد؟

5- برابر فرمایشات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی که خود را نوکر مردم می نامید، آیا جز این است که طلاب و روحانیون نیز باید همین مشی را طی کنند؟ و اگر ملبس بودن به لباس، در حین خدمتگزاری به مردم، قصد مذکور را تقویت کند، آیا باید مورد نکوهش قرار گیرد؟

سلام مخاطب عزیز
به نظر می رسد تازه به جمع ما پیوسته اید و هنوز فرصت نکرده اید اخبار مرتبط ما در همین زمینه که اقشار مختلف را پوشش می دهد مطالعه بفرمائید