بیماری اختلال دو قطبی چیست؟

بیماری اختلال دوقطبی در اغلب موارد با افسردگی اشتباه گرفته می‌شود، اما تفاوت‌های آشکاری با افسردگی دارد و به مراتب خطرناکتر از آن است.

این اختلال تا حدودی حالت ژنتیکی دارد و در خانواده فرد مبتلا موارد دیگری از ابتلا به این بیماری یا سایر بیماری‌های روانی وجود دارد، زمان شروع آن معمولا در دوران نوجوانی است و همزمان با افزایش سن بیماری توسعه پیدا کرده و در بزرگسالی علائم بیماری به اوج می‌رسد.

 

در اثر پیشرفت بیماری و عدم درمان آن، فرد دچار جنون ادواری و رفتار‌های پرخاشگرانه، گیجی، بی قراری، خواب کم، خشم‌های ناگهانی، احساس غم و اندوه دائمی، نوسانات خلقی و افسردگی حاد می‌شود که می‌تواند سبب تمایل وی به خود کشی و پایان دادن به زندگی شود.

نوجوانان مبتلا به این اختلال معمولاً مشکلات دیگری از جمله افسردگی، جنون، بیش فعالی، اضطراب و تمایل به مصرف مواد مخدر و استعمال سیگار را نیز دارند.

کارشناسان با بررسی بر روی نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی دریافتند بیش از ۶۰ درصد از آن‌ها دچار سوء مصرف مواد مخدر و استفاده از سیگار هستند که این باعث کند و بی اثر شدن روند درمانی در آن‌ها می‌شود.

فرد مبتلا به این بیماری دچار نوسانات خلقی شدید است و دریک لحظه از حالت شاد و خوشحال به حالت ناراحت و عصبی تغییر می‌کند به همین علت نام این بیماری اختلال دو قطبی است، زیرا فرد به طور ناگهانی ۱۸۰ درجه تغییر در رفتار خود می‌دهد، تغییرات در خواب و بی خوابی‌های چند روزه یکی دیگر از علائم این بیماری است.

 

برای درمان بیماری فرد حتماً باید تحت نظر متخصص قرار داشته باشد، معمولاً برای درمان این اختلال از سه دسته دارو استفاده می‌شود: دارو‌های تثبیت کننده خلق و خو، دارو‌های ضد روان پریشی و دارو‌های ضد افسردگی که می‌توانند بیماری فرد را کنترل کنند.

در برخی مواقع پزشک برای درمان و کنترل علائم از دارو‌های استفاده شده برای درمان بیماری صرع نیز استفاده می‌کند، همچنین دارو‌های ضد روان پریشی حاوی لیتیوم می‌توانند اثرات مفیدی بر روحیه بیمار بگذارند.

البته در صورت مصرف بیش از حد دارو امکان مسمومیت و یا اوج گرفتن علائم بیماری وجود دارد و به همین دلیل متخصصان هشدار می‌دهند فرد بیمار تنها تحت نظر پزشک از دارو استفاده کند و از کم یا زیاد کردن دوز دارو‌ها جداً خودداری کند، زیرا می‌تواند عواقب سنگینی به همراه داشته باشد.

هرچه بیماری زودتر تشخیص داده شود روند درمان و پاسخ به دارو‌ها سریعتر انجام شده و امید به زندگی سالم و طبیعی در بیمار افزایش می‌یابد.

 

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان / ۵۹۵۳۸۴۴