بذل و بخشش دانشگاه آزاد از جیب دانشجویان

بنده عضو تما وقت هیات علمی دانشگاه آزاد هستم، خبر این بذل بخشش واقعا شوک آور و دردناک بود. در واحد محل کار بنده همکاران سالهاست به بهانه کمبود منابع مالی و کاهش تعداد دانشجو از دریافت بخشی از مطالبات خود محروم هستند (حق پروژه، راهنمایی پایان نامه، حتی حق التدریس و ...). همکاران بنده که برای ارتقا مجبور به ادامه تحصیل در مقطع دکترا هستند با بورس صفر درصد ( پرداخت شهریه ترمی 7-10 ملیون تومان با هزینه شخصی) مشغول به تحصیل هستند. هیچیک از مزایای تشویقی مثل هدیه روز معلم ، روز مرد یا زن و ... به دلیل عدم تامین بودجه پرداخت نمی شود، افزایش حقوق سالیانه حداقل در دو سال گذشته با کاهش حق جذب و ... عملا صفر بوده، از فیش حقوقی اساتید ماهیانه مبلغی کسر می گردد تا در صندوق قرض الحسنه اساتید سرمایه گذاری شود و درصورت درخواست همکاران وام ضروری به آنها تعلق گیرد سالهاست که با وجود کسر این مبلغ از فیش حقوقی به بهانه نبودن پول وامی به همکاران تعلق نمی گیرد. تشویقی فعالیتهای پژوهشی به هیچ وجه پرداخت نمیگردد. مضاف بر این زمزمه تعطیلی برخی واحدها، پرداخت با تاخیر حقوقهای ناچیز، بخشنامه های متوالی و تبعیض بین همکاران در مراکز بزرگتر و کوچکتر انگیزه هر گونه فعالیت را از اعضای هیات علمی سلب کرده است. و اما اکنون چقدر سخیفانه است که مدیران ارشد دانشگاه نه تنها در برابر سکوت نجیبانه اعضای هیات علمی و مشکلات روز افزون آنها قدمی برای رفع مشکلات آنها بر نمی دارند که برای خود و گروه کوچکی از گماشتگان خود در واحدها سکه پاداش می دهند. و چقدر ریاکارانه است رییسی که به مشکلات معیشتی همکاران خود در واحد واقف استو در حین شنیدن درد دل اعضای هیات علمی خود را از آنها می داند ولی در حین توزیع سکه در صف می ایستد.

چرا شلوغش ميكنيد بابا دانشگاه آزاده ديگه، آزاد!

به جای این کارها به فکر پرداخت حقوق پرسنل باشند که امسال با این تورم وحشتناک افزایش نیافته و همان مبلغ پارسال هم با مشکل پرداخت می شود.

کلا" توی ایران اموال عمومی مثل مال بی صاحب میمونه . اگر رفتار دولتمردان و بودجه کشور از طریق نظارت مجلس و تفریق بودجه و سازمان های نظارتی با شفافیت کامل و انعکاس به افکار عمومی عمل میکرد . حالا شاهد این خاصه خرجی های افسار گسیخته نبودیم .

سلام به عنوان عضوی از دانشگاه آزاد اوضاع این نهاد علمی اموزشی در طی سال های اخیر بسیار تاسف اور است و اشفتگی عحیب و غریبی حاکم‌هست.اینجانب از لحاظ خط فکری هم خط با مدیریت فعلی هستم ولی ان چیزی که ما در سازمان و استان ها شاهدیم سیاست رفیق دزد و شریک قافله هست و هیچ خط مشی مشخصی حاکم‌نیست. بازار آزار و اذیت کارکنان و هیات علمی و پرونده سازی های متنوع به دلایل مختلف مالی،اداری،آموزشی و اعتقادی و ... و ان هم در بسیاری از موارد به ناحق و با یک سیستم ضعیف کشی در جریان هست و هیچ فریاد رسی هم وجود ندارد. قبلا عدالت خیلی بهتر در زمینه های مالی،ادارای و ... اجرا می شد ولی این روزها اشفتگی عجیبی حاکم است و هیچ‌چیز سر جای خودش نیست.خوبی مدیریت قبل و البته در زمان هیات امنا و ریاست دوره های قبل این بود که خط فکری مشخصی حاکم بود و مشخص بود چه گروهایی در حال مدیریت هستند ولی الان هیچ چیز مشخص نیست و فقط کسانی که در عرصه مدیریت هستند فقط خودشان می بینند و بس و هیچ توجهی به هیچ‌چیز دیگر به جز خود خواهی ندارند.