کرونا که آمد و کلاسها آنلاین شد، بچهها فرصت کمتری برای تعامل با معلم دارند و نمیتوانند در مواجهه با
مشکلات درسی، با همکلاسیشان همفکری کنند یا موضوع را با معلم در میان بگذارندبرای همین سراغ سوال از والدین میروند، اما عادت اشتباهی در خیلی از والدین هست که هنگام مواجهه با سوال درسی فرزندشان سریعتر راه را انتخاب میکنند، یعنی بهجای توضیح موضوع به فرزند، سوال را برایش حل میکنند. رفتاری که کاملاً اشتباه است.
وقتی بچهها سوالی از شما میکنند، جواب را به سادگی در اختیار آنها قرار ندهید؛ بلکه با پرسیدن سوالهای هدایت شده، به آنها کمک کنید که پاسخ سوال را خودشان پیدا کنند. البته این موضوع فقط شامل مسائل درسی نمیشود، هر مسئله و ابهامی که بچه دارد راجع به زندگی و انتخابهایش، باید در یک مسیر درست توسط خودش حل شود و نقش
پدر و مادر این است که بستر را برای درک پاسخ فراهم کنند، نه اینکه پاسخ حاضر و آماده را پیشروی بچه بگذارند. وقتی راجع به هر چیزی اعم از سوال درسی و تصمیمهایی مثل انتخاب لباس برای یک مهمانی رسمی، بهجای بچه تصمیم بگیرید او را مهیای شرایط واقعیتر زندگی نکردهاید و وابسته باقی خواهد ماند. همینطور وقتی بچهها برای انجام کاری از شما کمک میخواهند، شما کار را به دست نگیرید و انجام ندهید. بلکه بههر اندازه که در توان خود بچه هست مسئولیت را به خودش بسپارید و کنارش باشید تا با راهنمایی شما، خودش آن کار را انجام دهد. از پوشیدن لباس، تعمیر
اسباببازی، مرتب کردن اتاق و درست کردن غذا گرفته تا پیدا کردن دوست و حل اختلاف با دوستانشان را باید بتوانند خودشان انجام بدهند. فراموش نکنید اگر شما جواب آماده و کار آماده به بچهها تحویل بدهید و بچهها به حاضری خوری عادت کنند، فرصت یادگیری را از آنها دریغ کردهاید و در نتیجه آنها یاد گرفتن و تجربه کردن را یاد نمیگیرند. در این صورت هر چه بزرگتر بشوند، مشکلات شان هم بزرگتر میشود و بعد از مدتی شما غرق در مشکلات آنها میشوید و آنها ناتوان از حل مشکلاتشان خواهند شد.
منبع: روزنامه خراسان