دنیای اینفلوئنسرها به بهشت میماند، بهگونهای که اعتماد به نفس ما را از بین میبرد. این مسئله باعث میشود که ترس از دست دادن فرصتها در ما تقویت شود و اضطراب ما را بیشتر کند.
واقعیت این است که اینفلوئنسرها فقط آن جنبههایی از زندگیشان را به ما نشان میدهند که میخواهند ما ببینیم: میخواهند ببینیم که بعد از شکست چه زیبا و خوشخیال به نظر میرسند، تعطیلات اخیرشان چقدر فوقالعاده بوده است و لباسهایی که ما از پس خریدشان برنمیآییم چه به تنشان نشسته است.
اینفلوئنسرها بر ما تأثیر میگذارند: با رشد شبکههای اجتماعی ما به نسل «شیفتۀ تصویر» یا «در تسخیر تصویر» بدل شدهایم که آمادهایم در صورت نرسیدن به آرزوهایمان بهآسانی تسلیم شویم. آنها میتوانند از قدرتشان استفاده کنند تا شما را وادار به خرید چیزی کنند که به آن نیازی ندارید.
اینفلوئنسرها بر محیط زیست نیز تاثیر مخربی داشتهاند؛ عموما صنعت فست فشن را تبلیغ میکنند که با تولید انبوه و ارزان سعی دارند به سودی بیشتر دست یابند و شما را به مشتری دائمی خود تبدیل کنند. البته موضوع فقط ترویج مصرفگرایی میان جوامع نیست بلکه پای محیطزیست، ایجاد آلودگیهای مختلف و استثمار کارگران هم در میان است.
منبع: گزیدهای از مقالهای با همین تیتر، ترجمه محسن محمودی، شماره ۱۲۵ماهنامه مدیریت ارتباطات، مهر ۱۳۹۹