نکات مهم برای انتشار عکس کودکمان در اینستاگرام
قبل از انتشار عکس کودکمان در فضای مجازی، این سوالات را از خودمان بپرسیم.
نگار فیض آبادی، روان‌شناس: بچه‌ها در سال‌های اولیه، همان چیزی را می‌خواهند که والدین‌شان می‌خواهد. درواقع، میل، میل دیگری است. ما پدر و مادر‌ها هستیم که ظرف هویتی آن‌ها را پر می‌کنیم.
اگر می‌بینیم خود کودک هم از دیدن فیلمش ذوق می‌کند، آن را به حساب درستی کارمان نگذاریم. او هنوز همان چیزی را دوست دارد که ما می‌پسندیم!
پس این سوالات را قبل از انتشار عکس کودکمان در فضای مجازی از خودمان بپرسیم و به این فکر کنیم چرا می‌خواهیم کودکمان در فضای مجازی دیده شود؟
۱) این کار قرار است چه نیازی از ما را برطرف کند؟!
۲) با انتشار عکس کودک کدام نیاز او را مرتفع می‌کنیم؟
۳) آیا این دیده شدن، توجه و تحسین، برای او خواهد بود یا منِ والدین؟
۴) اگر بچه‌ها می‌توانستند انتخاب کنند، آیا دل‌شان می‌خواست هنگام تپق، فیلم او را در شبکه‌های اجتماعی پخش کنیم؟
۵) آیا این دیده شدن، توجه و تحسین، برای او خواهد بود یا منِ والدین؟!
اگر می‌بینیم خود کودک هم از دیدن فیلمش ذوق می‌کند، آن را به حساب درستی کارمان نگذاریم. او هنوز همان چیزی را دوست دارد که ما می‌پسندیم!
پس این سوالات را قبل از انتشار عکس کودکمان در فضای مجازی از خودمان بپرسیم و به این فکر کنیم چرا می‌خواهیم کودکمان در فضای مجازی دیده شود؟
۱) این کار قرار است چه نیازی از ما را برطرف کند؟!
۲) با انتشار عکس کودک کدام نیاز او را مرتفع می‌کنیم؟
۳) آیا این دیده شدن، توجه و تحسین، برای او خواهد بود یا منِ والدین؟
۴) اگر بچه‌ها می‌توانستند انتخاب کنند، آیا دل‌شان می‌خواست هنگام تپق، فیلم او را در شبکه‌های اجتماعی پخش کنیم؟
۵) آیا این دیده شدن، توجه و تحسین، برای او خواهد بود یا منِ والدین؟!
انتشار افراطی عکس‌های کودکان در فضای مجازی می‌تواند این پیام را به آن‌ها منتقل کند: مهم نیست که تو خودت را ببینی و دوست داشته باشی، آنچه مهم است نگاه دیگران است!
حریم خصوصی و حقوق کودکانمان را فدای لایک نکنیم!
هر چقدر که فرزندپروری کارآمدتر و سالم‌تری را تجربه کرده باشیم، از درون احساس غنی بودن را تجربه می‌کنیم؛ بنابراین دیگر احتیاج نداریم به نگاه دیگران چشم بدوزیم. در یک فرآیند پخته است که می‌توانیم تحسین‌های بیرونی را در یک منبع درونی ذخیره کنیم. چیزی که کوهات به آن درونی‌سازی دگرگون‌ساز می‌گفت.
گرایش به دیده‌شدن، تحسین و... در همه ما به طور ذاتی وجود دارد. مهم این است که این نیاز و گرایش را چطور برطرف می‌کنیم؛ با میل افراطی و وابستگی به بیرون از خودمان برای بیشتر دیده‌شدن یا تکیه بر منابعی که از درون داریم؟!
حریم خصوصی و حقوق کودکانمان را فدای لایک نکنیم!
هر چقدر که فرزندپروری کارآمدتر و سالم‌تری را تجربه کرده باشیم، از درون احساس غنی بودن را تجربه می‌کنیم؛ بنابراین دیگر احتیاج نداریم به نگاه دیگران چشم بدوزیم. در یک فرآیند پخته است که می‌توانیم تحسین‌های بیرونی را در یک منبع درونی ذخیره کنیم. چیزی که کوهات به آن درونی‌سازی دگرگون‌ساز می‌گفت.
گرایش به دیده‌شدن، تحسین و... در همه ما به طور ذاتی وجود دارد. مهم این است که این نیاز و گرایش را چطور برطرف می‌کنیم؛ با میل افراطی و وابستگی به بیرون از خودمان برای بیشتر دیده‌شدن یا تکیه بر منابعی که از درون داریم؟!
منبع: تبیان
ارسال نظرات
تازه ها