این اجرام از سیارات عظیمتر هستند، اما از کوتولههای قهوهای سبکتر هستند. علاوه بر این، این اجرام در بین خنکترین اجرام شناخته شده قرار دارند و به اندازه کافی خنک هستند تا از ابرهای آبی (water clouds) برخوردار شوند.
"آرون میسنر" (Aaron Meisner) محقق این مطالعه از بنیاد ملی علوم "NOIRLab "گفت: این اجرام خنک فرصتی برای درک ساختار جدید در شکل گیری و جو سیارات فراتر از منظومه شمسی را برای ما فراهم میکنند. این مجموعه کوتولههای قهوهای خنک همچنین به ما امکان میدهد تا به طور دقیق تعداد جهانهای شناور آزاد (free-floating worlds) را که در فضای بین ستارهای در نزدیکی خورشید در حال گردش هستند، تخمین بزنیم.
کوتولههای قهوهای ستارگان کوچکی هستند که هنگام تشکیل شدن مرکزشان، به اندازه کافی داغ نمیشوند تا فرایند ذوب یا همجوشی هستهای در آنها به وجود آید. به عبارت دیگر آنها به خورشیدهای نورانی و گرم تبدیل نمیشوند بلکه بلافاصله پس از تشکیل سرد میشوند و نوری از خود نمیتابانند بگونهای که به سختی دیده میشوند.
دانشمندان این مطالعه با استفاده از طیف سنج حساس مادون قرمز رصدخانه کک، دما و گازهای موجود در جو آنها را اندازه گیری کردند. هر طیف در اصل اثر انگشتی است که به دانشمندان امکان میدهد یک کوتوله قهوهای خنک را از انواع دیگر ستارهها متمایز کنند.
مشاهدات دیگر انجام شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، رصدخانه مونت مگانیک و رصدخانه لاس کامپاناس نیز به جمع آوری اطلاعات از دمای کوتوله قهوهای کمک کرد.
کوتولههای قهوهای بعضی اوقات به عنوان "ستارههای شکست خورده" شناخته میشوند. جرم پایین، درجه حرارت پایین و عدم واکنش هستهای داخلی آنها را به شدت ضعیف و تشخیص آنها را بسیار دشوار ساخته است. به همین دلیل، هنگام جستجوی خنکترین کوتولههای قهوهای، ستاره شناسان فقط میتوانند امیدوار باشند که چنین اجرامی را تنها نزدیک به خورشید شناسایی کرده و تشخیص دهند.
برای این مطالعه ستاره شناسان با بیش از ۱۰۰ هزار دانشمند آماتور همکاری کردند. این دانشمندان با جدیت تمام پیکسل به پیکسل تصاویر تلسکوپ را بررسی کردند تا حرکات ظریف کوتولههای قهوهای و سیارات را شناسایی کنند.