مولودی "با پر و بال عاشقی می پرم من" با نوای محمود کریمی

 

با پر و بال عاشقی می‌پرم من
تو آسمونا به هوای حرم
حرم تو حرم علی تو مشهد
با تو زائر نجف حیدرم

ماه هشتم مصطفا ماه هفتم مرتضا
پاره‌ی تن فاطمه یا اَبَا الحَسنِ الرِّضا

موی تو دام دل دیوونمه
روی تو روی خدایِ جَلیه
خودِ علی با دیدن تو میگه
خوده خوده خوده خوده علیه

بدون ولایت تو کافرم من
تویی امید اول و آخرم
کرم تو کرم خدا تو عالَم
کرم خدایی، خدای کرم

خاک راه تو توتیا یه نگاه تو کیمیا
پاره‌ی تن فاطمه یا اَبَا الحَسنِ الرِّضا

کف حرمت و که بوسه زدم
گوشه‌ی لبام هنوز عسلیه
کسی که دیده کرمت و میگه
خوده خوده خوده خوده علیه

دیگه به همه‌ی سلاطین سرم من
با مدال نگاه تو سرورم
منِ بیچاره خاکه خاکم تو خورشید
نکشی سایت و یه وقت از سرم.

ولی نعمت مؤمنا یم فاطمیِ خدا
پاره‌ی تن فاطمه یا اَبَا الحَسنِ الرِّضا

جایی ننوشته که بدا نیان
عطای خدا بی مُعطلیه
تو آسمونا ملائکه میگن
خوده خوده خوده خوده علیه

به فدای یه تار موی جوادت
جون خودم و پدر و مادرم
بی تو تو همه‌ی صفا آخرم من
با تو تو صف اول محشرم

میگیرم ازت‌ای آقا یه زیارت کربلا
پاره‌ی تن فاطمه یا اَبَا الحَسنِ الرِّضا

شهدا همه تو سپاه تو اَن
ولایت تو یاور ولیه
عصمت تو خوده خوده فاطمست
هِیبت تو خوده خوده علیه