دو سگ گارد و شکاری (پیتبول و ژرمن) آموزش دیده در لواسان به دخترکی حمله کردند. دخترک از ناحیه دست و پا آسیب جدی دیده است. طبق گفته خانواده آسیب‌های روحی دخترک بیش از آسیب‌های جسمی اوست. دختر، خواب سگ را می‌بیند، می‌ترسد، جیغ می‌زند و بیدار می‌شود. او از تمام سگها می‌ترسد حتی سگ‌های دل‌نشین کارتونی.
برخی از ما تصور می‌کنیم وقتی به مکان عمومی می‌رویم، هرکاری که دل‌مان خواست می‌توانیم انجام دهیم. نمونه بارز آن رفتار دو جوان صاحب سگ در لواسان است. آنها فکر می‌کنند چون به پارک آمده‌اند حق دارند، سگ‌های خود را رها کنند تا آنها در فضای باز، بازی کنند و به این سو و آن سو بروند.
این کار دقیقا رعایت نکردن حق دیگر شهروندانی است که پارک می‌آیند. ما اگر با سگ خود به فضای عمومی می‌رویم، حق نداریم، حیوان را آزاد کنیم. در باغ شخصی یا خانه، سگ می‌توان آزادانه به هرکجا که دلش خواست برود اما در فضای عمومی حتما باید قلاده و پوزه بند داشته باشد.
حقوق شهروندی همین چیزهای ساده است که رعایت نمی‌کنیم. سگ یک حیوان است. هرلحظه می‌تواند برای انسان خطر آفرین باشد حتی اگر بهترین آموزش‌ها را دیده باشد. پس باید حسابی در مکان‌های عمومی حواس‌مان به آنها باشد.
جالب است که دو جوان دو سگی که در دسته سگ‌های خطرناک تعریف می‌شوند را به راحتی آزاد می‌گذارند، چون تصور می‌کنند آنها آموزش دیده‌اند. حاصل این تفکر و تصور می‌شود این دخترک بیچاره.
در آمریکا و اروپا هم قوانین محکمی در مورد آوردن سگ به خیابان و مکان عمومی وجود دارد به ویژه سگ‌هایی که خطرناک هستند.
در ادامه به برخی از قوانین در مورد سگ در اروپا و آمریکا اشاره می‌کنیم.
قانون نژادها Breed Bans
هدف این قانون بیشتر نژادهای گروه Bullمانند پیت بول و سگ‌های نژاد گارد مانند روتفایلر، دوبرمن، ماستیف، ژرمن شپرد و …. در بر می گیرد.
صاحبان این سگها باید به سگ‌های خود آموزش بدهند تا به دیگران آسیب نزنند و سگ‌های که عصبی هستند باید با پوزه بند به بیرون بیایند . در برخی از شهرهای امریکا این قانون برای آپارتمان‌ها هم وضع شده است.
قانون قلاده Leash Laws
در این قانون سگ در معابر عمومی و یا پارکهای که استفاده آن برای عموم آزاد است حق تردد بدون قلاده را ندارد. این قانون عاملی است تا از گاز گرفتن سگ جلوگیری شود و از بروز خطر برخورد سگها با اتومبیل جلوگیری می کند در برخی از ایالت‌های امریکا طول بند قلاده نباید از ۶ فوت بیشتر باشد.
حکم صدا Noise Ordinances
این قانون در برخی از شهرهای امریکا وضع شده است.
این قانون برای سگ‌هایی است که صاحبان آنها ساعتها در خارج از خانه مشغول کار کردن هستند و سگشان از تنهایی شروع به پارس کردن می کند. در این قانون بعد از شکایت همسایه ها در مرحله اول از صاحب سگ تعهد کتبی جهت کنترل پارس سگ می گیرند اگر سگ همچنان به پارس کردن ادامه دهد سگ را به بازداشتگاه حیوانات پر سرو صدا منتقل و بعد از آموزش سگ را به فرد دیگری می دهند.
خلأ قانون در ایران؟
در سال های اخیر، سگ گردانی در ایران تشدید شده است و این در حالی است که قانون جامعی در این باره وضع نشده است. عده ای معتقدند که کلا باید آوردن سگ به معابر عمومی ممنوع شود و گروهی بر این باورند که نمی شود جلوی این کار را گرفت و باید قوانینی در این باره وضع شود.
این که کدام بهتر است، باید موضوع بحث های عمومی، جامعه شناسان و قانونگذاران باشد تا در نهایت آنچه به نفع جامعه است تصویب شود.
با این حال، نمی توان تا آن موقع، دست روی دست گذاشت و جامعه را به حال خود رها کرد. در همین قضیه لواسان، رئیس دادگستری منطقه گفته است که فقط می توانیم حکم به دیه دهیم و قانون دیگری نداریم!
این در حالی است که دستکم سگ های بزرگ، عامل بالقوه خطر هستند و به استناد همین قوانین موجود، پلیس می تواند از تردد آنها در معابر عمومی جلوگیری کند. به نظر می رسد، اکثریت نیز با این پیشنهاد موافق باشند چرا که سگ هایی مانند سگ های حادثه ساز لواسان، در هر نقطه دیگری می توانند فجایعی حتی بدتر بیافرینند.
برای جلوگیری از وقایع مشابه، با همین قوانین موجود نیز می توان کارهایی کرد؛ فقط نیازمند هماهنگی قوه قضاییه، پلیس، شهرداری ها و سازمان حفاظت محیط زیست هستیم تا جمع آوری سگ های خطرناک و انتقال آنها به مناطق حفاظت شده صورت پذیرد و ماجرای لواسان آخرین اتفاق از نوع خود باشد و الا ماجرای قربانیان سگ گردانی همچنان به تلخی و وحشت، ادامه خواهد داشت.
منبع: عصر ایران