چگونه در زندگی مشترک احساس امنیت کنیم؟

امنیت در یک رابطه زناشویی به این معنا است که چطور هر زوج می‌توانند چالش‌ها را رفع کنند و در بهبود روابطشان بکوشند، هیچوقت برای بهبود بخشیدن به روابط دیر نیست، اگر نشانه‌های ناامنی در روابط خود را می‌بیندید، می‌بایست با شریک زندگی تان مشورت کنید و در صورت نیاز از زوج درمانگر نیز کمک بگیرید. در اکثر مواقع بزرگسالان، ناامنی‌های دوران کودکیشان را با خود به دوران بزرگسالی می‌آورند و چالش‌هایی را از این رهگذر تجربه می‌کنند. در این گزارش ویژگی‌های یک رابطه عاطفی امن را با هم بررسی می‌کنیم.

از مهمترین نشان‌های امنیت در یک زندگی مشترک، وجود اعتماد است. اعتماد یعنی احساس اطمینان به شریک زندگی در همه حوزه‌های زندگی. زمانی که احساس نیاز می‌کنید تا همسرتان را درباره کار‌های مختلف مثل رفت و آمدها، رفتار‌های مالی و ارتباطات و مسائل دیگر، مورد سوال‌های مکرر قرار دهید یا دائما در این موارد نگرانی دارید، ممکن است که احتیاج به کمک داشته باشید چرا که قطعا امنیت در رابطه شما کمرنگ شده است.

احساس پذیرفته شدن یعنی بتوانید با شریک زندگی تان درباره افکار، احساسات، آرزو‌ها و ... خود صحبت کنید. بدون اینکه از قضاوت بترسید و بدانید که موجودیت ما برای او پذیرفته شده است حتی اگر با تمامی افکار و احساسات ما موافق نباشد.به طور مثال شما به همسرتان می‌گویید که امروز به رفتار مادرم با خواهرم حسودی کردم. در یک رابطه عاطفی امن همسرتان از شما می‌پرسد که چی شده؟ حتما موضوعی خیلی ناراحتت کرده که این حسو داشتی، برام تعریفش کن. البته به یاد داشته باشید که امنیت به این معنا نیست که یک زوج هیچ افکار یا احساسات شخصی برای خود نداشته باشند.

در یک رابطه امن، دو طرف می‌توانند با هم به قصد «شنیدن» صحبت کنند نه به قصد پاسخ دادن. برای مثال اگر زوجی با هم اختلاف نظر دارند قبل از اینکه سعی کنند به همدیگر اثبات کنند که چه کسی درست می‌گوید، ابتدلا استدلال طرف مقابل را باید بشنوند، احساسات هم را ببینند و از هم حمایت کنند و گاهی هم همدل باشند، حتی در شرایط بحرانی مثل مشاجره! مثال برای احساس شنیده شدن نادرست این است که شما به همسرتان برای دیر آمدنش می‌گویید: مگه قرار نبود رسیدی هتل خبر بدی؟ من منتظر تماس تو بودم. نمی‌گی من نگران میشم؟ اصن برات مهمه؟ دلم هزارجا رفت. او هم دراینجا پاسخ می‌دهد که «باز تو می‌خوای یه گیری به من بدی؟ برای چی انقدر الکی نگران می‌شی؟».
اما نحوه صحبت درست درباره دیر کردن همسرتان اینطور است. شما به او می‌گویید: «مثل شما به همسرتان می‌گویید که «وقتی با من تماس نگرفتی احساس بدی پیدا کردم. نگران شدم که اتفاق بدی افتاده باشه، انتظار داشتم طبق حرفت، عمل کنی و حالا از دستت ناراحتم» و پاسخ صحیح او هم این است که: «معذرت می‌خوام که نگرانت کردم، حواسم به خاطر کار زیاد پرت شده بود. حتما خیلی اذیت شدی.

یک زوج در یک رابطه امن، در کنار هم هستند و مثل یک تیم عمل می‌کنند. مانع پیشرفت اهداف همدیگه نمی‌شن و در کنار هم اهداف مشترکی تدوین می‌کنند. درباره کار‌های مختلف (چه در زندگی مشترک و چه در ابعاد شخصی زندگی) با هم مشورت می‌کنند و راه حلی را انتخاب می‌کنند که برای هر دوشان مناسب باشد. یک مثال برای کنار هم بودن این است که به طرز نادرستی شما به همسرتان می‌گویید: «قرارمون این نبود که جلوی پسرمون، با هم دعوا کنیم. بهت گفتم بذار برای بعد، بچه اضطراب می‌گیرد». او هم پاسخ می‌دهد که: «این بچه دیگه بزرگ شده، نه پس بذارم اخلاقای تو رو پیدا کنه و لوس و حساس بشه؟ باید مرد بار بیاد!»، اما درستش این است که شما به همسرتان بگویید:
«یه مطلب درباره فرزندپروری می‌خوندم نوشته بود مشاجره در حضور فرزندان باعث اضطراب بچه‌ها میشه. یادمون باشه حتما اگر اختلاف نظری داریم، تنها صحبت کنیم.». او هم پاسخ می‌دهد که آره اتفاقا من هم یه مطلب مهم درباره اضطراب بچه‌ها دیدم. برات می‌فرستم.»

 

منبع : فارس